به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ علیرضا خدایی*/// یکی از جلوه‌های آشکار بی‌عدالتی آموزشی، شرط معدل غیرعادلانه برای ورود به دانشگاه‌هاست. معدل، که باید نمادی از توانمندی علمی فرد باشد، در بسیاری موارد تابعی از شرایط اقتصادی و اجتماعی اوست. دانش‌آموزانی که به دلیل مشکلات اقتصادی در مدارس دولتی با امکانات ضعیف‌تری تحصیل می‌کنند، به طور طبیعی فرصت کمتری برای رسیدن به معدل‌های بالا دارند. در مقابل، افرادی که در مدارس خصوصی و مرفه درس می‌خوانند، با دسترسی به کلاس‌های تقویتی و مشاوره‌های آموزشی، به راحتی معدل‌های بالایی کسب می‌کنند. به همین دلیل، شرط معدل برای قبولی در دانشگاه‌ها، فرصتی نابرابر برای همه دانش‌آموزان فراهم می‌کند و زمینه‌ساز بی‌عدالتی است.

مدارس پولی و خصوصی نیز عامل دیگری است که به تبعیض آموزشی دامن می‌زند. این مدارس با دریافت هزینه‌های سنگین، امکانات بیشتری برای دانش‌آموزان فراهم می‌کنند. دانش‌آموزان مدارس خصوصی به معلمان مجرب‌تر، کلاس‌های تقویتی و فعالیت‌های فوق‌برنامه دسترسی دارند، در حالی که دانش‌آموزان مدارس دولتی از چنین امکاناتی بی‌بهره‌اند. این اختلاف باعث می‌شود تا دانش‌آموزان مرفه، آماده‌تر و مسلط‌تر برای کنکور و ورود به دانشگاه‌های برتر باشند.

برای رفع این بی‌عدالتی، توزیع برابر امکانات آموزشی در سراسر کشور ضروری است. دولت‌ها باید تلاش کنند تا همه دانش‌آموزان، بدون در نظر گرفتن وضعیت اقتصادی، به منابع آموزشی با کیفیت دسترسی داشته باشند. ایجاد مدارس دولتی با استانداردهای بالا در همه نقاط کشور، و حذف یا کاهش تاثیر مدارس خصوصی، می‌تواند به ایجاد برابری آموزشی کمک کند و فرصت‌ها را برای همه به یک اندازه فراهم کند. درمجموع حرکت پرشتاب علمی و روند مثبت کشور بعد از انقلاب اسلامی باید با قدرت بیشتری ادامه پیدا کند و درنهایت منجر عدالت آموزشی و برابری در توزیع امکانات شود.

*کارشناس مسائل آموزشی