به گزارش خبرآنلاین، USS Langley سابقه خدمات برجسته ای داشته و در بیشتر این مدت به عنوان یک کشتی آموزشی عمل می کرده است. از سال ۱۹۲۷ تا ۱۹۳۹ ، لنگلی در اقیانوس آرام در سواحل هاوایی و کالیفرنیا فعالیت می کرد. در طول این مدت، این کشتی واحدهای مربوط به هوانوردی دریایی را آموزش می داد. همچنین این ناو آزمایش‌های متعددی را برای پیشرفت این فناوری، آموزش خلبانی و غیره انجام داد. لنگلی حتی در یک فیلم صامت در مورد هوانوردی دریایی به نام The Flying Fleet نیز حضور داشت.

بر اساس گزارش روزیاتو،‌ در سال ۱۹۳۶، لنگلی تحت تعمیرات اساسی و تبدیل قرار گرفت و در ۲۱ آوریل ۱۹۴۷ طبقه بندی آن از CV-1 به AV-3 تغییر پیدا کرد. سپس لنگلی برای مدتی در اقیانوس اطلس خدمت کرده و درست در زمان وقوع جنگ جهانی دوم به اقیانوس آرام بازگشت. در طول این جنگ، لنگلی به عنوان یک کشتی ضد زیردریایی در اقیانوس آرام عمل کرده و پس از ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم بدنبال حمله یواشکی ژاپن به پرل هاربر در دسامبر ۱۹۴۱ نیز خدمت آن ادامه یافت.

در ۲۷ فوریه ۱۹۴۲، لنگلی برای ماموریت های ضدزیردریایی به دو ناوشکن USS Whipple (DD-217) و Edsall (DD-219) ملحق شد. لنگلی ناوگان کوچکی از هواپیماهای جنگنده Curtiss P-40 “Warhawk” را برای کمک به دفاع نیروهای متفقین از جاوه حمل می کرد که مورد حمله قرار گرفت. لانگلی با کمک ناوشکن های اسکورت خود در ابتدا توانست از بمباران ژاپنی جان سالم به در ببرد. درست قبل از ظهر، ۹ بمب افکن ژاپنی لنگلی را در معرض دید خود دیده و به آن حمله کردند.

تلاش اول آن ها برای غرق کردن این ناو شکست خورد، اما ژاپنی ها پنج ضربه سهمگین به این ناو زدند که باعث شد عرشه لنگلی و هواپیمای روی آن دچار آتش سوزی شوند. لنگلی غرق نشد، اما مرده و بی حرکت روی آب مانده بود و تصمیم گرفته شد که در دریا غرق شود. ناوشکن اسکورت آن ۹ گلوله ۴ اینچی و چند اژدر را به سمت لنگلی شلیک کرد و این ناو را در ۱۲۰ کیلومتری جنوب تجیلاتجاپ، اندونزی غرق کرد. بدین ترتیب بود که پایان اولین ناو هواپیمابر ایالات متحده رقم خورد.

۵۸۵۸