علیرضا گودرزی کارگردان نمایش «جیب‌هایی پُر از نان» که این روز‌ها در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه می‌رود درخصوص چگونگی شکل‌گیری این اثر به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ توضیح داد: این نمایشنامه را سال‌های پیش معلمم ترجمه کرد و از همان زمان دغدغه‌ام بود که آن را به صحنه ببرم، اما به دلیل کانسپت فلسفی و موضوع متن نمایش «وجود»، دنبال زمان مناسبی می‌گشتم تا نیاز و لزوم این اجرا را در تئاتر و حال و هوای جامعه ببینم، چون صرفا فقط نمی‌خواستم تئاتر مفرحی روی صحنه ببرم؛ نه، دلیلم فقط یک چیز بود، اینکه تماشاگرم با فکر و علامت سوال از سالن نمایش به خانه برود و از پنجره تئاتر با مخاطبم گفتگو کنم. 

وی ادامه داد: من سال‌ها درگیر این نمایش بودم تا اینکه بلاخره سه سال پیش تصمیم گرفتم آن را به صحنه ببرم، اما با توجه به اتفاقات سیاسی کشور که در ایران پیش آمد باز هم عقب افتاد و به امسال موکول شد. 

«جیب‌هایی پُر نان» براساس داستانی واقعی است

این کارگردان درخصوص داستان این نمایش بیان کرد: «جیب‌هایی پُر نان» از مَتئی ویسنی یِک با ترجمه خوب وحید رهبانی است که در سال ۱۹۸۴، یک شبه و براساس واقعیت نوشته شده است. جالب است که انتشار توسط (نشر نیماژ) و اجرای آن در ایران با هم همزمان شده است. داستان نمایشنامه راجع به ۲ شخصیت (عصا به دست) و (کلاه به سر) است که می‌خواهند سگی را از درون چاهی نجات دهند اما... آنها مکاشفه و موقعیت پوچی را تجربه می‌کنند که بین جبر و اختیار گیر کرده‌اند.

وی در ادامه افزود: جالب است بدانید که ویسنی یِک در جریان اجرای ما هستند و با رهبانی و من در ارتباط هستند. ایشان برای اجرای ما متنی نوشته‌اند که بخشی از آن در بروشور نمایش ما موجود است. به زودی عکس‌های نمایش ما در سایت ایشان منتشر خواهد شد. 

گودرزی با اشاره به انتخاب بازیگرانی، چون سارا بهرامی، فرزین محدث و علی حیدری برای این نمایش گفت: از آنجایی که کاراکتر‌های نمایشنامه را خیلی فانتزی می‌دیدم فرزین محدث، سارا بهرامی و علی حیدری را به دلیل تجربه تئاتری و شناخت درستی که از تکنیک در بازیگری داشتند انتخاب کردم. در همان یکی ۲ روز اول تمرین هر سه بازیگر خوب می‌دانستند که من چه می‌خواهم و کار به راحتی پیش رفت. سارا بهرامی را از سال‌ها پیش می‌شناختم و با او کار کرده بودم. از نظر من بهرامی بیش از اینکه بازیگر سینما باشد بازیگر حرفه‌ای تئاتر است. زمانی که به دنبال بازیگر نقش کلاه به سر بودم یک روز که از کنار خانه هنرمندان رد می‌شدم بیلبورد فیلم سینمایی «علفزار» با عکس او را دیدم و حس کردم بهترین گزینه برای نقش کلاه به سر است؛ همان لحظه با سارا تماس گرفتم و او هم استقبال کرد. درباره تجربه کارکردن با فرزین محدث باید بگویم او نابغه هست، خیلی باهوش، مسلط روی بدن و بیان خود و با سواد. فرزین در مواجهه با نقشش مثل یک جراح کالبد شکاف برخورد می‌کند و برای پیدا کردن کاراکتر به لایحه‌های درونی نقشش نفوذ می‌کند. فرزین محدث بازیگری است که نمی‌شود او را ندید و دوست نداشت.

سال‌هاست که تئاتر از مدیوم اصلی خودش خارج شده است

وی درباره وضعیت تئاتر و کیفیت نمایشنامه‌هایی که این روز‌ها به صحنه می‌روند بیان کرد: متاسفانه سال‌هاست که تئاتر از مدیوم اصلی خودش خارج شده، و بیشتر نمایشنامه‌هایی که روی صحنه هستند قصه‌های اینترنتی و یا خبری از صفحه حوادث یکی از روزنامه کشور است. قصه‌های عامه پسندی که بازیگرانش در قالب مونولوگ سهم خود را روی صحنه تعریف می‌کنند و جای خود را به بازیگر بعدی می‌دهند و این چرخه ادامه دارد. متاسفانه همین موضوع سلیقه مخاطب تئاتر را تغییر داده که باعث تأسف است. اما نمایش ما مخاطب را نسبت به خودش و زندگی درگیر می‌کند و جهان بینی مختص به خودش را دارد؛ باید بدانیم که تئاتر تفکر است. 

گودرزی با اشاره به اجرا در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر عنوان کرد: با توجه به طراحی که داشتم به سالنی بلک باکس احتیاج داشتم و در ابتدا وقتی با تماشاخانه ایرانشهر صحبت کردیم به من پیشنهاد سالن ناظرزاده را دادند، اما بعد از اینکه اجرای ما با وقفه مواجه شد، بعد از یکی دو سال فاصله و جنگیدن بلاخره سالن سمندریان را برای اجرا گرفتم. 

«مکبث» را سال بعد به صحنه خواهم برد 

گودرزی در پایان درخصوص فعالیت این روزهایش بیان کرد: چند کار در دست دارم. «مکبث» ویلیام شکسپیر را سال بعد به صحنه خواهم برد و یک پیشنهاد دیگری برای یکی از سالن‌ها در بهمن ماه امسال دارم که در حال تصمیم‌گیری در این باره هستم. علاوه بر این قصد ساخت سریالی را دارم که با یکی از شبکه‌های نمایش خانگی در حال مذاکره هستیم، تا ببینم خدا چه می‌خواهد. 

انتهای پیام/