وی ادامه داد: به منظور حل و فصل مشکلات فیلم‌هایی همچون «ملاقات خصوصی» که از نظر موضوعی مرتبط با قوه قضائیه بوده است، جلسات متعددی گذاشته‌ایم و نهایتا موفق به اخذ تائیدیه کارشناسان و مسئولان محترم قوه شدیم و یا درخصوص فیلم‌هایی همچون «مصلحت» با اینکه سالها نه مدیران وقت و نه صاحبان فیلم موفق به حل مشکل فیلم نشده بودند، جلسات مختلفی با مراجع قضایی و امنیتی برگزار کردیم تا در نهایت موفق به حل مشکل فیلم شدیم.

مدیرکل نظارت برنمایش فیلم سازمان سینمایی با اشاره به فیلم «قاتل و وحشی» افزود: درباره این فیلم باوجود توقیف چندساله، با برخی مراجع و علما مذاکراتی داشته‌ایم و پیگیری‌هایی نیز صورت گرفت که سرانجام موفق به اخذ تائیدیه شدیم. این درحالی است که بدون این پیگیری‌ها این فیلم‌ها و انبوهی از فیلم‌های دیگر کماکان گرفتار بلاتکلیفی و توقیف بوده‌اند. یا حل مشکل «مست عشق» واقعا کار سخت، زمان بر و طاقت فرسایی بوده است که به لطف خدا سرانجام به نتیجه رسید. وی اضافه کرد: فیلم «آخرین تولد» نیز که بدلیل ملاحظات سیاسی و استقرار دولت جدید در افغانستان غیرقابل حل به نظر می‌رسید که با پیگیری‌ها و تدابیر خاص به نتیجه رسید. اگر بخواهم یک به یک درباره آثار مسئله‌دار صحبت کنم از حوصله این گفتگو خارج است همانگونه که بنده قبلا هم در مصاحبه‌ای اعلام کردم در ابتدای دولت سیزدهم با بیش از ۵۰ فیلم توقیفی یا بلاتکلیف مواجه بوده‌ایم که علیرغم زحماتی که مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید کشیده بودند اما موفق به حل و فصل مشکلات و رفع موانع نشدند. چرا که سینما در ذات خود حاشیه‌ها و مسائلی دارد که بالقوه می‌تواند همه ارکان نظام را نسبت به خود حساس کند.

لذا نحوه ورود به حل و فصل مشکلات فیلمها و چگونگی ایجاد تعامل و مراوده بین صاحب اثر و حاکمیت بسیار پیچیده و خاص است و اگر درست مدیریت نشود می‌تواند به توقیف رسمی یا غیررسمی و بلاتکلیف ماندن فیلم منجر شود.

به گفته سهرابی آثار زیادی دچار این مشکلات بوده‌اند و به لطف خدا و با درایت لازم موانع صدور پروانه نمایش و یا اکران آنها برطرف شد که از بین آنها می‌توان این ۵۵ فیلم را نام برد؛ مصلحت، قاتل و وحشی، مجبوریم، روشن، تصور، سه کام حبس، آخرین تولد، گیجگاه، خط استوا، سینما شهر قصه، ستاره بازی، مست عشق، ورود و خروج ممنوع، زن مرد بچه، بی‌رویا، ابلق، نبودن، زد و بند، آزردگان، رگ‌های آبی، خانه شیشه‌ای، ستون ۱۴، شین، کوچه ژاپنی‌ها، خط نجات، احمد به تنهایی، لیپار، پدر و دختر، آهنگ دونفره، سگ بند، ملخ، لابی، عروس خیابان فرشته، زنبور کارگر، عامه پسند، ناطور، سه جلد، یقه سفیدها، پدران، بانک زده‌ها، زنانی که با گرگ‌ها دویده اند، آه سرد، قهرمان من، لختگی، سم‌پاشی، نقره داغ، لاک پشت و حلزون، لاله، کبود، نبودنت، هاوایی، روز ششم، جوجه تیغی، لب خط، باد در کشتزارهای نیشکر، تافردا، ریش قرمز و غیره. البته این موارد غیر از حدود پانزده فیلم توقیفی ادوار مختلف است که نتیجه بی‌دقتی و بی‌تدبیری در صدور پروانه ساخت بوده که خواسته یا ناخواسته موجب گرفتاری و ضرر و زیان سرمایه‌گذاران و صاحبان فیلم‌ها شده است.

او درباره فیلم‌های زیرزمینی و بدون مجوز نیز عنوان کرد: سینمای زیرزمینی پدیده تازه‌ای نیست که برخی دوستان با افتخار به این دوره نسبت می‌دهند و به یک نامزد خاص ریاست جمهوری آدرس غلط می‌دهند، بگونه‌ای که گویا این پدیده حاصل مدیریت سینما در دولت سیزدهم است. درحالی که سینماگران می‌دانند افرادی در سینما داریم که بیش از بیست سال است چون کارگردانی بلد نیستند با هدف قبلی و بدون مجوز و به صورت زیرزمینی فیلم می‌سازند و از این طریق در جشنواره‌ها کاسبی می‌کنند.

وی ادامه داد: همچنین برخی فیلمسازان به دلایل مختلفی چون سازوکار خاص صدور پروانه ساخت یا مسائل دیگر بدون مجوز، فیلم می‌سازند چنانکه وقتی رئیس سازمان سینمایی در ابتدای دولت سیزدهم برای حل مشکل فیلم‌های بدون پروانه ساخت فراخوان داد بیش از چهل و پنج فیلم بدون مجوز برای دریافت پروانه نمایش مراجعه کردند و مورد مساعدت قرار گرفتند و پروانه نمایش بسیاری از آنها صادرشد که از میان آثاری که موفق به اخذ پروانه نمایش شدند می‌توان به این سی و پنج مورد اشاره کرد: زندگی چند؟، نویسنده مرده است، به عبارتی، شکارگاه، بچه‌های کلاس هشتم، خواب ناهید، آخرین عاشقانه، پاگچی، برهوت، بند بی پی ام، خمیازه بزرگ، پایان بازی، گوهر سیراف، راز خاکستری، دختران دریا، کوچه باغ انار، لوتریا، کانی و پری، هارمونیکا، سکوت سیاه، سن سوز، گرم‌ترین روز، درون ماهی، بازگشته، بی سرزمین، یازده یازده، درد مشترک، سگ دست، دمشق فلش دزفول، زندگی شیرین، ۷۶۰۰، های پاور، ایلیا جستجوی قهرمان، ملکه آلیشون، ساعت جادویی و ... اشاره کرد.

مدیرکل نظارت برنمایش فیلم سازمان سینمایی همچنین در زمینه رونق اقتصاد سینما و احیای امید و انگیزه برای سینماگران بویژه تضمین سرمایه گذاری در سینما گفت: آمار و ارقام گویای همه چیز است و افزایش بیش از ۶۰۰ درصدی فروش سینما و افزایش حدود سیصد درصدی مخاطب طی سه سال چیزی نیست که کسی بتواند انکار کند. آنچه بنده می‌گویم بسیاری از سینماگران اعم از تهیه‌کنندگان، کارگردانان، سالن داران، پخش کنندگان و غیره به طور کاملا میدانی و واقعی تجربه کرده‌اند اما اینکه برخی کماکان سعی در کمرنگ جلوه دادن دستاوردهای سینمایی دولت دارند موضوعی است که خارج از این بحث باید به آن پرداخت و بنده در این باره هم آماده گفتگو و صحبت هستم.