مسیر اقتصاد/ بازار سرمایه بستری برای ارتباط سرمایه گذارها (تامین کنندگان) با سرمایه پذیران است. تامین کنندگان، افراد یا مؤسساتی هستند که سرمایه‌ای برای وام دادن یا سرمایه گذاری دارند و معمولاً شامل بانک ها، هلدینگ ها، موسسات تامین مالی، سرمایه گذاران و … می شوند.

مشاغل، دولت و افراد به دنبال سرمایه گذاری و سرمایه پذیری در این بازار هستند. بازار سرمایه از بازارهای اولیه و ثانویه تشکیل شده است. رایج ترین بازارهای سرمایه، بازار سهام و بازار اوراق قرضه هستند. این بازارها به دنبال بهبود کارایی معاملات با گردآوری تامین کنندگان و اشخاص سرمایه‌پذیر با فراهم کردن مکانی برای مبادله اوراق بهادار هستند.

شناخت بازار سرمایه آمریکا

بازار سرمایه یک فضای گسترده است که در آن نهادهای مختلف از انواع مختلف ابزارهای مالی استفاده می کنند. این بستر، ممکن است شامل بازار سهام، بازار اوراق قرضه و بازار جفت ارز (فارکس) باشد. بیشتر بازارها در مراکز مالی بزرگ مانند نیویورک، لندن، سنگاپور و هنگ کنگ متمرکز شده اند.

در ایالات متحده آمریکا، بازارهای سرمایه از عرضه کنندگان و استفاده کنندگان وجوه تشکیل شده است. تأمین‌کنندگان شامل خانوارها (از طریق حساب‌های پس‌اندازی که نزد بانک‌ها دارند) و همچنین مؤسساتی مانند صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌های بیمه عمر، بنیادهای خیریه و شرکت‌های غیرمالی هستند که  تولید ثروت می کنند. استفاده کنندگان از وجوه توزیع شده در بازارهای سرمایه شامل خریداران وسایل نقلیه خانگی و موتوری، شرکت های غیرمالی و دولت های تامین کننده سرمایه گذاری زیرساخت ها و هزینه های عملیاتی هستند.

بازارهای سرمایه عمدتاً برای فروش محصولات مالی مانند سهام و اوراق بدهی (IOU) استفاده می شوند. سهام (سهم‌ها) مالکیت یک شرکت هستند. اوراق بدهی، مانند اوراق قرضه، IOU های بهره دار هستند. در بازار سرمایه آمریکا هنگامی که یک شرکت سهام یا اوراق قرضه جدید را برای اولین بار به صورت عمومی می فروشد، مانند عرضه اولیه عمومی (IPO)، این کار را در بازار سرمایه اولیه انجام می دهد. این بازار را گاهی بازار مسائل جدید نیز می نامند.

هنگامی که سرمایه گذاران اوراق بهادار را در بازار سرمایه اولیه خریداری می کنند، شرکتی که اوراق بهادار را ارائه می دهد، یک شرکت پذیره نویسی را استخدام می کند تا آن را بررسی کند و دفترچه ای ایجاد کند که در آن قیمت و سایر جزئیات اوراق بهادار منتشر شود.

بازار ثانویه و تامین مالی در بورس آمریکا

بازار اولیه به بازاری اطلاق می شود که اوراق سهام بهادار در آن ایجاد می شود، در حالی که بازار ثانویه بازاری است که در آن بین سرمایه گذاران معامله انجام می شود.

بازار اولیه جایی است که اوراق بهادار ایجاد می شود. در این بازار است که شرکت ها برای اولین بار سهام و اوراق قرضه جدید را به عموم می فروشند. عرضه اولیه عمومی یا IPO نمونه ای از بازار اولیه است. این معاملات فرصتی را برای سرمایه گذاران فراهم می کند تا از بانکی که پذیره نویسی اولیه را برای یک سهام خاص انجام داده است، اوراق بهادار بخرند. IPO زمانی اتفاق می افتد که یک شرکت خصوصی برای اولین بار سهام را برای عموم منتشر کند.

این اولین فرصتی است که سرمایه گذاران برای مشارکت سرمایه در یک شرکت از طریق خرید سهام آن دارند. سرمایه یک شرکت شامل وجوهی است که از فروش سهام در بازار اولیه ایجاد می شود.

وارد شدن به بازار ثانویه برای شرکت ها ویژگی تامین مالی جدیدی را ایجاد می کند و به محض ورود شرکت به بازار ثانویه، می تواند با افزایش تعداد سهم در بازار اولیه تامین مالی را انجام دهد و هزینه تامین مالی را در بازار ثانویه تامین کند.

انواع دیگر عرضه های بازار اولیه برای سهام شامل قرار دادن خصوصی و تخصیص ترجیحی است. قرار دادن خصوصی به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا مستقیماً سهام را به سرمایه‌گذاران مهم‌تری مانند صندوق‌های تامینی و بانک‌ها بفروشند بدون اینکه آن را در دسترس عموم قرار دهند. در حالی که تخصیص ترجیحی سهام را به سرمایه گذاران منتخب (معمولاً صندوق های پوشش ریسک، بانک ها و صندوق های مشترک) با قیمت ویژه ای که در دسترس عموم نیست، ارائه می دهد.

به  عنوان مثال مشاغلی که می خواهند از طریق اوراق بدهی تامین مالی کنند، می توانند اوراق قرضه کوتاه مدت و بلندمدت جدید را در بازار اولیه منتشر کنند. اوراق قرضه جدید با نرخ ثابت صادر می شود که مطابق با نرخ بهره در زمان انتشار است که ممکن است بالاتر یا کمتر از اوراق قرضه قبلی باشد.

نکته مهم در مورد بازار اولیه این است که اوراق بهادار مستقیماً از یک ناشر خریداری می شود. بازار ثانویه دو دسته متفاوت دارد: بازارهای حراج و بازارهای سفته بازی یا نوسان گیری. سرمایه جدید از طریق سهام و اوراق قرضه ای که در بازار سرمایه اولیه منتشر و به سرمایه گذاران فروخته می شود، تامین می‌شود؛ در حالی که معامله گران و سرمایه گذاران متعاقباً آن اوراق را در بازار سرمایه ثانویه بین یکدیگر خریداری می کنند و می فروشند.

شرکت هایی که سرمایه خود را افزایش می دهند می توانند از طریق سرمایه گذاری خطرپذیر یا با ریسک معین به دنبال جذب افراد حقیقی برای تامین مالی باشند. زمانی که سهام برای اولین بار به صورت عمومی در بازار سهام عرضه می شود، می توانند بیشترین مبلغ را از طریق عرضه اولیه عمومی به دست آورند.

ویژگی تعیین کننده بازار ثانویه این است که سرمایه گذاران بین خود معامله می کنند. یعنی در بازار ثانویه، سرمایه گذاران اوراق بهادار منتشر شده قبلی را بدون دخالت شرکت های ناشر معامله می کنند.

به عنوان مثال، اگر سهام  شرکت آمازون (AMZN) خریداری شود فقط با سرمایه گذار دیگری  که سهام آمازون را در اختیار دارد ارتباط برقرار می شود و شرکت آمازون مستقیماً با این تراکنش درگیر نیست.

در بازارهای بدهی، در حالی که اوراق قرضه تضمین می‌شود که ارزش اسمی کامل را در سررسید به صاحب خود بپردازد، این تاریخ اغلب سال‌ها بعد است. در عوض، دارندگان اوراق قرضه می‌توانند اوراق قرضه را در بازار ثانویه با سود خالص بفروشند.

پویایی بازار سرمایه و تامین مالی

بین پویایی و رشد بازار سرمایه و تامین مالی ارتباط مستقیمی وجود دارد به هر میزان که پویایی و سرمایه در گردش بازار سرمایه بیشتر باشد به همان میزان تامین مالی بیشتر خواهد شد.

در تصویر فوق شاخص میانگین صنعتی داوجونز و ارتباط آن با تامین مالی به تصویر کشیده شده است و در فوریه ۲۰۲۴ تامین مالی صنعتی به اوج خود رسیده است.

منابع:

https://tradingeconomics.com/united-states/stock-market

فدرال رزرو آمریکا

کمیسیون بورس اوراق بهادار آمریکا 

انتهای پیام/ بازار مالی