به گزارش خبرگزاری ایمنا، رسانه‌های آزاد، روزنامه‌ها و مطبوعات در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی به‌شمار می‌آید، بر این اساس خبرگزاری ایمنا، مرور عناوین مطبوعات کشور را به‌صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «رشد اقتصادی در دولت رئیسی ۴ برابر دولت قبل» نوشت: درست یک روز پس از آنکه محمدجواد ظریف نمودار سقوط اقتصاد کشور همزمان با تحریم در دولت گذشته را نشان داد تا به مردم بگوید «رشد اقتصادی با وجود تحریم شدنی نیست»؛ بانک مرکزی گزارش رشد اقتصادی سال ۱۴۰۲ را منتشر کرد که نشان می‌دهد اقتصاد ایران در سال گذشته با رشد ۴.۵ درصدی، بالاترین رکورد ۷ سال اخیر را ثبت کرده است.
بر اساس اعلام بانک مرکزی، رشد اقتصادی کشور در سال ۱۴۰۲ به ۴.۵ درصد رسید که بالاترین رقم از سال ۱۳۹۶ به بعد است؛ افزایش رشد اقتصادی در حالی رقم خورده که در ۳ سال اخیر، تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه ایران تشدید شده است.
با وجود تداوم و تشدید تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه ایران در ۳ سال اخیر، رشد اقتصادی کشور در سال ۱۴۰۱ بالغ بر ۴ درصد بود که در سال ۱۴۰۲ به ۴.۵ درصد افزایش یافته است. همچنین رشد اقتصادی بدون نفت هم از ۳.۵ درصد به ۳.۶ درصد رسیده است.
بر این اساس، متوسط رشد اقتصادی کشور در سه سال دولت سیزدهم (۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲) به ۴.۳ درصد رسید که نسبت به متوسط ۸ ساله دولت روحانی (۱.۱ درصد) حدود ۴ برابر شده است. متوسط رشد اقتصادی کشور در ۴ سال دولت دوازدهم (۱۳۹۶-۱۳۹۹) نزدیک به صفر و فقط ۰.۱ درصد بود و شهید رئیسی اقتصاد کشور را در چنین شرایطی در اختیار گرفت اما در ۳ سال توانست متوسط رشد اقتصادی ۴.۳ درصدی را محقق سازد که رشد خیره‌کننده نسبت به عملکرد دولت دوازدهم دارد.
بدین ترتیب متوسط رشد اقتصادی در دولت سیزدهم از دولت اصلاحات هم عبور کرد. در ۸ سال دولت اصلاحات، متوسط رشد اقتصادی کشور ۴.۲ درصد بود. متوسط رشد اقتصادی دولت احمدی‌نژاد هم ۲.۷ درصد و دولت رفسنجانی ۵.۵ درصد بود، بنابراین دولت روحانی ضعیف‌ترین عملکرد را در رشد اقتصادی پس از دفاع مقدس داشته است.
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «فراموش نمی‌کنیم» نوشت: اگر از اکثر صاحب نظران عرصه سیاست در ایران، درباره کلان برنامه‌ها و کلان پروژه‌های دولت روحانی پرسیده شود، تنها موردی که عنوان می‌کنند، برجام است. برجام کلیت دولت یازدهم و دوازدهم و تنها راهکار بی‌عمل‌ترین و فشل‌ترین دولت در تاریخ جمهوری اسلامی است. در این پروژه روحانی، ظریف و دیگر مسئولین دولت قبل، دو نسخه از توافق شکل گرفته و اعلام می‌شود. اولین نسخه توافقی به اسم برجام در تیر ۱۳۹۴ به منظور اقناع نسبی در سطح کشور و به منظور مصرف داخلی به عنوان نسخه مطلوب اعلام می‌شود و نتیجه خفت‌بار واقعی توافق در قطعنامه ۲۲۳۱ گنجانده می‌شود.
در نسخه‌ای که به نام قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت شکل قانونی به خود گرفته، تعهدات بیشمار و بسیار فراتر از برجام به کشورمان تحمیل شده و در اعضای آن نه در برجام و نه در ۲۲۳۱ هیچ تضمین اجرا و کیفری برای طرف بدعهد گنجانده نمی‌شود. گرچه در زمان ۲۲۳۱ دولتمردان سابق از عدم پذیرش بندهای فرابرجامی این قطعنامه سخن به میان آوردند ولی شاهد این هستیم که این تعهدات از جمله توقف ضمنی فعالیت‌های فضایی ایران و مسائل دیگر با فشار دولت روحانی مو به مو اجرا شد. در شاهکار سیاست خارجی روحانی و ظریف، سازوکار عجیبی همچون مکانیزم ماشه پذیرفته شده و توافق به شکلی منعقد می‌گردد که کشورمان در صورت هر بدعهدی طرف مقابل نیز تمام ابزارهای چانه زنی خود را از دست می‌دهد. بند معروف به اسنپ بک یا مکانیزم ماشه، حتی دست کشورهای نزدیک‌تر به ایران همچون چین و روسیه را نیز برای مقابله با بدعهدی آمریکا بست.
چنین توافقی در زمان انعقاد و اجرا با بوق و کرنا از سوی رئیس‌جمهور سابق روحانی و ظریف وزیرخارجه سابق به عنوان اراده الهی و فتح‌الفتوح معرفی و در آن زمان تمام مسئولیت این توافق را به خود منتسب کرده و با نمایان شدن ضعف‌های این توافق در همان سال‌های اولیه، به تدریج آسمان‌ها و زمین و نهادهای مختلف در ایران و افراد مختلف و حتی مجلس که رکن اصلی دموکراسی است به عنوان مقصر معرفی شدند. برجام به اذعان مدیران دولت روحانی هیچ دستاوردی نداشت.
روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «توصیه‌هایی راهبردی به ۳ نامزد» نوشت: آقای پزشکیان تا اینجای کار، خود را از دو تخصص یا امکان بی‌بهره و خالی دانسته است. اولی را چندین‌بار گفته که «اگر من را مسئول اقتصاد بگذارید، قطعاً خراب می‌کنم» و دومی را در یک جمع دانشجویی گفت که «در رابطه با بحث‌های کارشناسی [سیاست] خارجی، خداوکیلی کار من نیست؛ برجام یکی از این بحث‌هاست». مشخص نیست که ایشان درباره تخصص‌ها یا امکان‌های دیگر نیز چیزی افزوده باشد یا نه یا در ادامه مسیر از آن یاد کند، اما با همین دو نمونه می‌توان گفت «مگر تخصص دیگری هم باقی می‌ماند؟!» اقتصاد و سیاست خارجی در کنار فرهنگ سه اصل مهم‌اند؛ و البته آقای پزشکیان در حوزه فرهنگ جز برخی سخنان پوپولیستی، برنامه‌ای عرضه نکرده است. این رویه که یک رئیس‌جمهور احتمالی بگوید من تخصص ندارم و از متخصصان استفاده می‌کنم، با روش و منش محمود احمدی‌نژاد که خود را ژنرال می‌دانست و می‌پنداشت نیازی به وزیر ژنرال ندارد و وزیران باید سربازان او باشند، در «نتیجه» و «عمل» تفاوتی ندارد!
دلسوزانه به آقای پزشکیان می‌گوییم که در اطرافیان خود تجدیدنظر کند. همین آقای دکتر محمد فاضلی با آن افتضاحی که مقابل چشم میلیون‌ها بیننده ایرانی نشان داد و تحمل نقد خود را نداشت، چگونه می‌تواند همراه خوبی برای ایشان باشد و دولتی نقدپذیر را ترسیم کند؟! به فرض که حرف منتقد ایشان خلاف باشد، از جا برخاستن و پرت کردن میکروفن به سمت نامزدی که او را همراهی می‌کرد (شانس آورد در چشم آقای پزشکیان نخورد!) یعنی پرت کردن در چشم مردم! این دوستان عمری است به مردم درس اخلاق و شرف و انسانیت می‌دهند. پرستیژ روشنفکری و مدارا با مردم می‌گیرند، اما در میزگردی که آقای پزشکیان یکسره از مدارا با مردم و پرهیز از رفتار سخت و خشن، سخن می‌گوید، هیچ اثری از مدارا با دیگران نشان نمی‌دهند و به جای پاسخ گفتن به اتهامی که به ایشان زده می‌شود، برخورد خشن و سخت و نامهربانانه بروز می‌دهند! شاید اثر همراهی با کسانی مانند دکتر فاضلی عصبانی و نامهربان باشد که دیروز آقای پزشکیان وقتی در جمع کشاورزان اصفهانی که قرار بود ایشان و دکتر ظریف را ناجی زاینده‌رود بدانند، با تذکر یک کشاورز دیگر روبه‌رو شد، از کوره در رفت. آن کشاورز زبان‌بسته حرفش این بود که آب اصفهان را در دولت خاتمی و بعد روحانی به این حال و روز انداختند، اما آقای پزشکیان با حالتی طلبکارانه و نارضایتی محض به سوی او رفت که «برو به همین دولت رأی بده تا زاینده‌رود را برات نجات دهند»!
روزنامه وطن امروز در صفحه نخست امروز خود تیتر «عقب‌گرد ممنوع!» را برگزید و نوشت: آن زمان که مسعود پزشکیان در پاسخ به این سوال که «دولت شما دولت سوم روحانی خواهد بود» گفت: «اصلا، غیرممکن است» تا حدی می‌توانستیم قبول کنیم که او در نقل خود صادق است اما این روزها به نظر می‌رسد نظر وی برگشته و اگر در جریان تبلیغات انتخاباتی دوباره از او سوال شود «آیا دولت شما دولت سوم روحانی خواهد بود» احتمالاً نظر دیگری خواهد داشت. همزمان با همراهی پزشکیان توسط محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه و مهدی سنایی، سفیر دولت روحانی در میزگرد انتخاباتی، این تصویر به جامعه القا شد که «دولت سوم روحانی» در عرصه سیاست در حال احیاست و پزشکیان گزینه‌ای است که برای احیای آن در عرصه رقابت حاضر شده است. البته حضور اعضای دولت یازدهم و دوازدهم در ستادها و برنامه‌های تبلیغاتی پزشکیان منحصر به وزیر و سفیر نمی‌شود، بلکه هنوز تصویر حضور علی جنتی، محمود واعظی و محمدباقر نوبخت در افتتاحیه ستاد حامیان مسعود پزشکیان از ذهن مردم پاک نشده است. یکی روزگاری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت روحانی بود و دیگری به‌عنوان رئیس دفتر حسن روحانی فعالیت می‌کرد، آن یکی هم سخنگوی دولت روحانی بود که اتفاقاً در انتخابات اخیر مجلس هم ناکام ماند و مردم رشت به او رأی ندادند. می‌توانیم به فهرست بالا، چهره‌های دیگری را هم اضافه کنیم. سیدمحمدعلی افشانی در دولت حسن روحانی استاندار فارس بود و در ستاد پزشکیان معاون امور استان‌ها است.
سیدمحمد بطحائی، وزیر آموزش‌وپرورش دولت روحانی بود و اکنون در شورای راهبردی و سیاست‌گذاری پزشکیان فعال است. همین‌طور که پیش می‌رویم، لیستی بلند از اسامی حامی پزشکیان و فعال در ستاد انتخاباتی وی پیش روی ما قرار دارد که نشان‌دهنده این است که اعضای کابینه حسن روحانی در حمایت از این کاندیدا سنگ تمام گذاشته‌اند. «اسحاق جهانگیری»، «معصومه ابتکار»، «علی ربیعی»، «عباس آخوندی» و «شهیندخت مولاوردی» از نام‌آشناهای کابینه روحانی بودند که این روزها به ستاد تبلیغاتی مسعود پزشکیان پیوسته و در حال تبلیغ برای وی هستند.
روزنامه شرق در صفحه نخست امروز خود تیتر «پزشکیان بر مدار اخلاق» را برگزید و نوشت: آخرین کاندیدایی که به میزگرد فرهنگی آمد، مسعود پزشکیان بود. محمد فاضلی، جامعه شناس و سیدمحمد بهشتی، رئیس اسبق سازمان میراث فرهنگی، به عنوان مشاور، پزشکیان را همراهی کردند اما در پایان نشست پزشکیان ماند و بهشتی؛ میزگردی که با تنش به پایان رسید، تنشی که بر اثر جانبداری کارشناس صداوسیما در مواجهه با پزشکیان و فاضلی رخ داد. شهاب اسفندیاری، کارشناس نزدیک به جریان رادیکال اصولگرایان، بدون در نظر گرفتن حق بی طرفی در مقام کارشناسی، مانع صحبت فاضلی در دفاع از خود شد و تنشی رخ داد که در نهایت مسعود پزشکیان نشان داد می‌تواند با آرامش و اخلاق مداری‌اش پیروز میدان‌های پرتنش باشد. جدا از واکنش انتقاد برانگیز فاضلی که متأسفانه با عصبانیت همراه بود، نادیده گرفتن حق دفاع او در برابر کارشناسی که همیشه تریبون در اختیار داشته است، با نقد همراه بود. شب گذشته بعد از اتمام این میزگرد مخاطبان بسیاری به عصبانیت فاضلی نقد داشتند اما این نکته نیز بارها مطرح شد که عصبانیت او نتیجه رفتاری است که در سه سال گذشته در حق استادان اعمال شد و صدای آنان نیز به جایی نرسید. در ابتدای نشست، پزشکیان با بیان اینکه با مردم نباید برخورد خشن کرد و باید باگذشت و مهربانانه با آنها برخورد کرد، گفت: شهروند درجه یک و دو نباید داشته باشیم. همه مردم برای حاکمیت فرصت هستند نه تهدید. او در ادامه افزود: ما در کشور شهروند درجه یک، دو و سه داریم. اگر بر اساس عدالت عمل کنیم، جامعه با عشق پشت سر مدیران و حاکمان خواهد ایستاد.
روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه نخست امروز خود با تیتر «راز رفاقت دو رفیق» نوشت: نیاز به مهمات برای استفاده علیه اوکراین، رهبر روسیه را وادار می‌کند تا روابط خود را با کره‌شمالی عمیق‌تر کند، در اتحادی که زنگ خطر را در غرب به صدا درآورده است. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، ولادیمیر وی.پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه روز چهارشنبه در اولین سفر خود به این کشور پس از ربع قرن، با رهبر کره‌شمالی، کیم جونگ اون، دیدار کرد؛ درحالی‌که دو دولت متعهد شدند که یک جبهه مشترک علیه ایالات متحده ایجاد و این ائتلاف را عمیق‌تر کنند. روابط دوجانبه‌ای که واشنگتن از آن می‌ترسد شامل تجارت تسلیحات بیشتر شود.
جنگ پوتین در اوکراین این دو رهبر را بیش از هر زمان دیگری به هم نزدیک کرده است. به گفته رسانه‌های دولتی روسیه، پیش از رفتن پوتین به ویتنام، آنها در بیشتر روز چهارشنبه گفت‌وگوهای دوجانبه داشتند. با شروع مذاکرات، پوتین از یک سند مشارکت استراتژیک جدید رونمایی کرد که دو رهبر در این نشست امضا کردند. پوتین به رهبر کره‌شمالی گفت: «ما از حمایت مداوم و تزلزل‌ناپذیر شما از سیاست روسیه، از جمله درباره اوکراین، با توجه به مبارزه ما علیه سیاست امپریالیستی که ایالات متحده طی دهه‌ها در رابطه با فدراسیون روسیه دنبال کرده است، بسیار قدردانی می‌کنیم.»
نظر شما