به گزارش خبرنگار جماران، در میان روزها و ماه های سال، برخی روزها از اهمیت خاصی برخوردارند و اعمال ویژه ای برایشان توصیه شده است. روز اول ماه ذیحجه که آخرین ماه قمری است نیز از همان روزهاست که طبق نقل های تاریخی حضرت ابراهیم علیه السلام در این روز به دنیا آمده اند. مطلب زیر به بیان اعمالی که بهتر است در این روز انجام بدهیم پرداخته است:

اهمیت روزه روز اول ذیحجه

 روز اول ماه ذی‌ الحجه، روزی است که حضرت ابراهیم علیه السلام در این روز به دنیا آمده است بنا بر این اگر کسی آن روز را روزه بگیرد، روزه او کفاره شصت سال گناه خواهد بود. امام کاظم(ع) فرمودند: «کسی که این روز را روزه بگیرد، خدا ثواب شصت سال روزه را برایش می‌ نویسد». همچنین در سخنی دیگر فرمودند: «هر کس روز اول از دهه اول ذی‌ الحجه را روزه بگیرد، خدا برایش ثواب روزه هشتاد ماه، خواهد نوشت».

مرحوم شیخ طوسی نیز بیان کرده است: مستحب است در این روز، نماز حضرت فاطمه(س) را بخواند و این نماز چهار رکعت است (هر دو رکعت به یک سلام) و همانند نماز حضرت امیرالمومنین (ع) است؛ در هر رکعت، یک مرتبه سوره حمد و پنجاه مرتبه سوره قل هو الله را بخواند و بعد از سلام تسبیح حضرت فاطمه (س) را بگوید، آنگاه این دعا را بخواند: سبحان ذی العز الشامخ المنیف، سبحان ذی الجلال الباذخ العظیم، سبحان ذی الملک الفاخر القدیم، سبحان من یری اثر النمله فی الصفا، سبحان من یری وقع الطیر فی الهواء، سبحان من هو هکذا و لا هکذا غیره.

منزه است خدای صاحب عزت بلند و والا منزه است صاحب شوکت مرتفع و بزرگ، منزه است صاحب فرمانروایی گرانمایه و دیرینه منزه است آن کس که بیند جای پای مور را بر روی سنگ خارا، منزه است آن کس که بیند رد عبور پرنده را در هوا، منزه است آن کس که فقط او چنین است و جز او چنین نیست.

همچنین نقل شده است که نیم ساعت قبل از ظهر، دو رکعت نماز بگذارد و در هر رکعت، یک مرتبه سوره حمد و ده مرتبه سوره قل هو الله و ده مرتبه آیه الکرسی و ده مرتبه سوره انا انزلناه را بخواند. 

منبع: مفاتیح الجنان