به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نمایشگاه گروهی عکس زاستار با رویکرد زیست محیطی جمعه ۱۸ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ تا ۲۲ به کیوریتوری پژمان دادخواه در گالری ثالث گشایش می یابد. مهرداد افسری، افشین شاهرودی، محمدرضا شریف زاده، کیارنگ علایی، محمود کلاری، عباس کیارستمی، رضا کیانیان، مهدی مقیم نژاد، سروش میلانی زاده و مهدی وثوق نیا از هنرمندان حاضر در این نمایشگاه هستند. این نمایشگاه شامل عکس هایی از این هنرمندان است که به شکل های مختلف به مقوله طبیعت و محیط زیست پرداخته اند.
در بیانیه نمایشگاه به قلم پژمان دادخواه آمده است:
«زیست مدرن و تجربه فرهنگی جدید باعث شده تا ارتباط انسان با طبیعت کمتر و گاه متفاوت تر شود و آن رابطه مسالمت آمیزی که پیش تر میان انسان و طبیعت - به مثابه مادر- وجود داشت، امروز شکل استثماری و سلطه طلبانه پیدا کند. در چنین وضعیتی آن طبیعتِ بکر، یا فراموش شده و یا پس از تخریب، جایش را به محیط زیست تصنعی داده ست. در واقع تفکر انسان محوری به عنوان عامل ویرانی، واقعیت را منحصراً از چشم انداز انسان بررسی می کند و انسان امروزی با نگرش و رویکرد انسان محورانه خود را مرکز عالم دانسته و با سلطه بر طبیعت در راستای مصرف گرایی و صنعتی شدن، به بهره کشی از طبیعت و تخریب محیط زیست می پردازد. از طرفی دیگر، نگاه زیست بوم محور بر این باور است که انسان جزئی از طبیعت است و طبیعت و محیط زیست ارزشمند هستند و می توان به طبیعت و محیط زیست در مقام مادری که انسان در دل آن پرورش می یابد، نگریست و به حفاظت از آن پرداخت.

اگر چه از ابتدای تاریخ هنر، طبیعت در آثار هنری و ادبی همه اقوام تجلی یافته و منبع الهام بسیاری از هنرمندان بوده است، اما در جهان کنونی مشکلات و دغدغه های زیست محیطی توجه هنرمندان را بیش از پیش به خود جلب کرده و واکنش هنرمندان نسبت به این مساله مهم در آثار هنری نمود یافته است. در این راستا شاهد نگرش اخلاق محورانه، دغدغه مندانه و آگاه سازی بشریت در حوزه اخلاق زیست محیطی هستیم . به عبارتی یکی از راه های بازگشت به طبیعت و دوستی و محافظت از محیط زیست در مقابل تهدیدات سلطه طلبانه، نمایش مضامین مربوط به طبیعت در آثار هنری است. هنر و در این جا عکاسی محملی می شود برای بازتاب پدیده های طبیعی، ارتقای رابطه ما با طبیعت، ستایش طبیعت، بازنگری رابطه فرهنگ و طبیعت، زمینه سازی نگرش جدید نسبت به طبیعت و بیان آموزه های اخلاق زیست محیطی.
حال می تواند این نمایش دارای تطابق مکانی باشد و ارتباطی واضح و مبرهن میان امر بازنمایی شده و مرجع مکانی وجود داشته باشد، می تواند استعاری و شاید غیر مکانی باشد و به ناکجا آباد و فرامکان اشاره کند و تفسیری نو از رابطه انسان و طبیعت به دست دهد.»

۲۲۰۵۷