صاحب‌خبر - عبدالله دارابی: عجب پتانسیلی دارند این تیم‌های کم‌هزینه بی‌ادعا! افسوس که «گهگاهی» آن را بروز می‌دهند و صد افسوس که «کم‌توجهی شدید و کمبود امکانات» مانع بالفعل شدن آن می‌شود، یا آماده‌خوری تیم‌های متمول و سرشناس دسترنج آنها را می‌بلعد! آنچه در این هفته از لیگ برتر دیدیم، خود می‌گوید اگر تقسیم عادلانه (نه حتی برابر) امکانات باشد، چقدر به پویایی و جذابیت لیگ کمک می‌کند، چه تیم‌هایی که می‌توانند مدعی شوند، چه بازیکنان و مربیانی که شکوفاتر می‌شوند و چه جایگاه‌هایی که به لرزه می‌افتد یا جابه‌جا می‌شود. ملوان که روزگاری قطب سوم فوتبال ایران و بهترین تیم شهرستانی بود، هفته قبل در حالی که می‌توانست پرسپولیس را با شکست بدرقه کند، این تیم را متوقف کرد و این هفته نیز سپاهان را در اصفهان شکست داد تا نگاه‌ها را بیشتر معطوف خود و روزگار آن ملوان دوست‌داشتنی را یادآوری کند. در قزوین، شمس‌آذر به یقه‌گیری‌های خود ادامه و نشان داد به نام تیم‌های مقابل نمی‌اندیشد، بلکه اندیشه‌اش معطوف به بهره‌گیری از توانایی‌های خود است و همین، تیمی تازه‌وارد به لیگ برتر را نترس و جذاب کرده است. سعید دقیقی که در دوران بازیگری، مهاجمی زیرک، کوشا و گلزن بود و البته در سایه نام‌ها به آنچه باید نرسید، اینک در قامت سرمربی نیز تیمی شجاع، کوشا و هجومی ساخته است. دقیقی که چند هفته قبل‌تر در تلویزیون، تیم استقلال را از دید خود مدعی قهرمانی ندانست و شاید بابت این اظهارنظر، مورد هجمه نیز قرار گرفت و قبل از مصاف با آبی‌پوشان نیز از بازی هجومی و آتشین تیمش در برابر صدرنشین لیگ سخن گفت، نشان داد این سخنان، کری‌خوانی نبود و او در عمل تیم استقلال را بخوبی می‌شناسد و راه ضربه زدن به آن را می‌داند و مهم‌تر اینکه این شناخت را بدرستی با تکیه بر توانایی‌های تیم جوان و بی‌نام و نشان اما پرتلاشش ممزوج کرد. تیم شمس‌آذر در برابر استقلال صدرنشین، لحظه‌ای پا پس نکشید و اهمیت کار آنها وقتی بیشتر جلوه می‌کند که ۲ بار عقب افتادند ولی با شجاعت و تلاش موفق به جبران شدند. شاید خیلی‌ها این دیدار را برای استقلال ساده تصور می‌کردند اما بازی خلاف این را نشان داد. هرچند استقلال در نیمه اول و سوای گلش، چندین موقعیت جدی را نزد و یک پنالتی‌اش نیز از دید داور مخفی ماند ولی شمس‌آذری‌ها نیز کم موقعیت خطرناک خلق نکردند و آنها نیز یک پنالتی سوخته از داور طلبکارند، ضمن اینکه گل دوم استقلال نیز روی اشتباه و بی‌تجربگی مدافع و دروازه‌بان قزوینی‌ها رقم خورد، آن هم در لحظاتی که از حملات استقلال خبر چندانی نبود و شمس‌آذر سوار بازی بود و شاید اگر آن اشتباه را نمی‌کردند، با توجه به روند بازی می‌توانستند برنده نیز از زمین خارج شوند. سومین یقه‌گیری مدعیان توسط شهرستانی‌ها در ورزشگاه آزادی رخ داد؛ جایی که صنعت‌ نفت آبادان با آن حال نزارش نسق پرسپولیس را در حضور هوادارانش کشید. شاگردان ویسی برخلاف انتظار با ارائه یک بازی منسجم و فکورانه که از آنالیز درست برآمده بود، گل اول را زدند و نیمه اول را در حالی ‌که 10 نفره طی کردند، با پیروزی به رختکن رفتند. در نیمه دوم یک یار کمتر باعث عقب‌نشینی آبادانی‌ها از همان ابتدا شد. همین مساله و اشتباه کاپیتان باتجربه‌شان، قرمزپوشان را به گل تساوی رساند و متعاقب آن باز اشتباه فاحش داور و اعلام نادرست هند پنالتی به کمک شاگردان گل‌محمدی آمد و پرسپولیسی‌ها را ۲ بر یک جلو انداخت، هر چند صنعت ‌نفت در معدود حملات و شاید تک‌حمله جدی خود در نیمه دوم و در لحظاتی که گزارشگر بازی مکرر از تعداد باخت‌های ویسی برابر گل‌محمدی (بدون در نظر گرفتن شرایط نابرابر رقابتی ۲ سرمربی) می‌گفت، توانست بازی را به تساوی بکشاند.∎​