اگر از طرفداران حوزه فیلم و سینما هستید و اخبار مربوط به آن را دنبال می‌کنید، به احتمال زیاد در جریان هستید که بیشتر سریال‌هایی که قرار بوده در شبکه‌ها و سرویس‌های مختلف توسط کمپانی‌های معروف آمریکا پخش شود در حال کنسل شدن است. نکته عجیب‌تر آن است که این بعضی از این سریال‌های تلویزیونی با وجود اینکه به طور کامل ساخته شده و مراحل فیلمبرداری را طی کرده بودند، این شانس را نداشتند که تنها یک قسمت از آن‌‌ها پخش شود و توسط مخاطب دیده شود.

قطعا با این اوصاف سوالات زیادی در ذهن مخاطبان و طرفداران ایجاد می‌شود و مایل هستند بدانند دقیقا چرا این روزها انقدر این اتفاق در هالیوود به اصطلاح باب شده است؟ یادآوری این نکته لازم است که این مورد تنها برای سریال‌ها و صدق نمی‌کند و برخی فیلم‌ها نیز قربانی تصمیم‌های عجیب روسای کمپانی‌ها شده‌اند. شاید یکی از پر سروصداترین عناوین کنسل شده چند ماه اخیر، فیلم Batgirl (بت‌گرل) باشد که مراحل فیلمبرداری آن به طور کامل طی شده بود و آماده اکران بود، اما پس ایجاد تغییرات مدیریتی در برادران وارنر و ادغام آن با دیسکاوری، در نهایت تصمیم بر لغو این فیلم و عدم نمایش آن در سینماها گرفته شد.

اخیرا خبر رسیده که شبکه شوتایم (Showtime) قرار است اواخر امسال با سرویس پارامونت پلاس از کمپانی پارامونت ادغام شود و نام جدید آن به Paramount+ with Showtime تغییر خواهد یافت. در همین رابطه، هالیوود ریپورتر هفته پیش مطلبی درباره نتایج لغو سریال‌هایی که قرار بود از شوتایم پخش شود منتشر کرد که بخاطر احتمال ادغام آن با پارامونت پلاس کنسل شده است. Three Women یکی از همین سریال‌هایی بود که شیلین وودلی (بازیگر فیلم The Fault In Our Stars) به عنوان بازیگر اصلی در آن حضور داشت و تمام مراحل ساخت آن به طور کامل طی شده و آماده پخش از تلویزیون بود.

این اتفاق چند سالی است که در هالیوود جریان دارد و به نوعی ترند جدید سرویس‌های پخش فیلم و سریال‌ و شرکت‌های بزرگ است. همانطور که پیش‌تر به آن اشاره کردیم، کنسل شدن فیلم بت‌گرل که با بودجه ۹۰ میلیون‌دلاری، یکی از پرحاشیه‌ترین تصمیمات براردان وارنر بود و این فیلم نه‌تنها در سینماها، بلکه در سرویس HBO Max نیز منتشر نشد. علاوه بر آن، اوایل این ماه بود که شبکه AMC اعلام کرد که قصد ندارد فصل دوم سریال درام حقوقی «61st Street» با بازی کورتنی بی ونس که فصل اول آن به طور کامل به نمایش درآمده بود، پخش کند. این مثال‌ها حتی نیمی از عناوین کنسل شده نیستند و خیل عظیمی از آن‌ها وجود دارد، تا حدی که همه سازندگان و البته بازیگرانی که در آن‌ها نقش داشته‌اند عصبی کرده است. تونی تاست، فیلمنامه‌نویس در توییتی نوشت: «من قبلا می‌گفتم تا زمانی که حداقل سه هفته از فیلم‌برداری سپری نشده‌ باشد، نمی‌توانید با خیال راحت ادعا کنید که پروژه شما قطعا به سرانجام می‌رسد. اما حدس می‌زنم باید آن را به «تا زمانی که حداقل سه هفته از پخش فیلم نگذشته باشد، نمی‌توانید به سرنوشت آن امیدوار باشید» تغییر دهم.

اما این سوال پیش می‌آید که آیا این واقعا یک ترند جدید است یا اینکه صنعت سرگرمی و شرکت‌های بزرگ از مدت‌ها پیش بسیاری از عناوینی که کار تولید آن‌ها تمام شده را کنار می‌گذاشته است؟ در همین رابطه وبسایت Slate با متیو بلونی، خبرنامه‌نویس در Puck، مجری پادکست رینگر The Town و سردبیر سابق هالیوود ریپورتر ارتباط گرفته تا درمورد تمام این اتفاقات اطلاعاتی کسب کند. در ادامه بخشی از مصاحبه انجام شده را می‌خوانید:

• به نظر شما این اتفاق، یعنی کنسل شدن فیلم‌ها و سریال‌هایی که به طور کامل فیلمبرداری شده و حتی برخی از آن‌ها فرصت پخش شدن پیدا نکردند، این روزها بیشتر دیده می‌شود یا از قبل نیز وجود داشته؟

خب این سوال بسیار خوبی است، زیرا به مفهوم «لغو» می‌پردازد. باید گفت که این اتفاق تاریخچه طولانی در هالیوود دارد و همواره فیلم‌هایی بوده‌اند که با وجود پتانسیل بالا هرگز شانس پخش شدن را پیدا نکردند. شاید بهترین نمونه آن، شبکه HBO باشد؛ آن هم به این دلیل است که قسمت اول سریال بازی تاج و تخت را به طور آزمایشی ساختند، بخش‌هایی از آن را حذف کرده و سپس از ابتدا دوباره شروع کردند و آن را ساختند. چیزی که جدیدا به چشم می‌خورد این است که نه‌تنها قسمت اول این سریال‌ها آماده پخش است، بلکه تمام قسمت‌های یک فصل آن‌ها نیز ساخته شده است.

از طرف دیگر سریال Minx که از HBO پخش می‌شد، همزمان با پایان یافتن فصل دو لغو شد. بنابراین ‌می‌بینیم که HBO در این مورد پرچم‌دار است. در کل باید گفت این اتفاق قبلا هم می‌افتاده اما این روزها بسیار بیشتر شده و باعث شگفتی اهل رسانه در سراسر جهان شده است.

• بنابراین ما شاهد یک روند منحصر به‌فرد هستیم؛ توضیحات رایجی که راجع به این اتفاق وجود دارد چیست؟

دلایل منطقی برای هر شرکتی متفاوت است. کاری که اچ بی او سال گذشته انجام می‌داد، حذف عناوین برای دریافت اعتبار مالیاتی موقعتی بسیار منحر به‌فرد بود، زیرا شرکت فروخته شده بود. معامله‌ای بود که در آن برادران وارنر دیسکاوری از مالک قبلی، AT&T جدا شد، دارایی‌های وارنر با دیسکاوری در این شرکت جدید ترکیب شد و طبق قوانین مالیاتی به آنها یک سال فرصت داد تا به نوعی شرکت را به سود بالایی برسانند. قوانینی وجود دارد که هنگام فروش یا ادغام صدق می‌کند؛ مثلا اگر دارایی‌هایی وجود دارد که جزو استراتژی نیستند، یا وقتی متوجه می‌شوید یک شرکت فقط دارایی‌های دارد که امکان سوددهی آن‌ها کم است، می‌توانند به راحتی بیخیال آن شوند و برای آن اعتبار مالیاتی را بدست آورند.

آنچه امسال اتفاق می‌افتد و جالب این است که شرکت‌ها تازه تصمیم می‌گیرند که در شرایط اقتصادی کنونی، دیگر نمی‌خواهند این نمایش‌ها را که قبلا چراغ سبز دریافت کرده‌اند، پخش کنند. و ما در حال حاضر در تمام برنامه های Showtime شاهد این هستیم … و این اتفاق در نتفلیکس افتاد. نتفلیکس در حال گذراندن دوره تعدیل است و تصمیم می‌گیرد که برخی از این فیلم ها را نسازد.

• آیا فکر می‌کنید که این یک انتخاب تجاری هوشمندانه است، با توجه به اینکه آنها ممکن است پول خود را از دست بدهند؟

ببینید، اینجا برای هیچ‌کس ایده‌آل نیست، اما با توجه به شرایط اقتصادی که این شرکت‌ها با آن مواجه هستند و فشار برای کاهش هزینه‌ها، استراتژی بدی نیست. تنها مشکل آن این است برای سازنده‌های خلاق استرس‌آور است. منظورم این است که این قانون نانوشته‌ای در هالیوود وجود دارد که در آن شما می‌توانید در مورد سود و معامله یا هر چیز دیگری به شدت تحت فشار قرار بگیرید، اما زمانی که یک شرکت موافقت می‌کند سریال یا فیلم شما را بسازد، همیشه این قول ضمنی وجود داشته است که شما با هم همکاری خواهید کرد. بهترین نسخه ممکن از آن سریال را بسازید و بعدا می‌توانید آن را منتشر کنید. و آنچه اکنون اتفاق می‌افتد این است که قرارداد اجتماعی در حال شکستن است، جایی که حتی اگر آنها با ساخت سریال یا فیلم شما موافقت کنند، این سوال پیش می‌آید که خب، آیا در نهایت به خط پایان خواهیم رسید و این سریال پخش می‌شود؟

• روابط بین این شرکت‌ها و استعدادها و سازندگان واقعی از چه نقطه‌ای به هم می‌خورد؟

به هر حال در این بازار هرکس به نحوی متضرر می‌شود، اما در نهایت کمپانی یا شبکه‌های دیگری پیدا می‌شوند که حاضرند همان سریال را پخش کنند. برجسته‌ترین نمونه آن کریستوفر نولان است که واقعا رفتار برادران وارنر با فیلم تنت را دوست نداشت. او از اینکه همه فیلم‌های ۲۰۲۱ در سرویس استریم قرار گرفتند بسیار ناراحت بود – او گفت HBO Max «بدترین سرویس [استریمینگ] بود» و آنها با استعدادها خیلی خوب رفتار نمی‌کردند. او یک فیلم به نام اوپنهایمر دارد که همه به دنبال پخش آن هستند و این به ترتیب حتی با وجود اینکه وارنر چند سالی است با نولان [در بسیاری از فیلم‌ها] همکاری داشته، او در نهایت به استودیوی رقیب، یعنی یونیورسال رفت.

مواردی که می‌توانند از آن بهره ببرند، سرویس‌های استریمی هستند که به شرکت‌های رسانه‌ای قدیمی مانند آمازون و اپل متصل نیستند. آنها حتی نیازی به کسب درآمد از محتوا ندارند. بنابراین چیزی که در یک سال گذشته دیده‌ایم، و من گمان می‌کنم که امسال نیز ادامه پیدا کند، این است که اپل و آمازون در حال افزایش شمار عناوین هستند. آنها به سمت این ستاره‌ها و فیلمسازان مطرح می روند و می‌گویند، بیایید اینجا، ما هزینه شما را پرداخت می‌کنیم و شما مجبور نخواهید بود با مزخرفاتی که با تمام این شرکت‌های قدیمی دیگر سر و کار دارید کنار بیایید.

اما من می گویم HBO همچنان اچ بی او است. پروژه‌ها را فقط به این دلیل از دست نمی‌دهد که در حال حاضر از نظر مالی دوران سختی را پشت سر می‌گذارند. من هنوز فکر می‌کنم که اینجا محل خیمه شب بازی برای استعدادهاست و نتفلیکس هم همینطور است. نتفلیکس همچنان برای چیزهایی که به آنها اهمیت می‌دهد هزینه می‌کند. این فقط جنون پنج سال گذشته است، جایی که این شرکت‌ها از یکدیگر پیشی می‌گرفتند و دوران خوبی برای خالق بودن بود – که اکنون به اتمام رسیده است.

• آیا این چیزی است که کارگزاران، مدیریت و بازیگران وقتی قراردادهای خود را امضا می‌کنند، شروع به فکر کردن به آن می‌کنند؟

آنها تنها می‌توانند این جمله را بکار ببرند که اگر قبل از پایان فیلمبرداری، پروژه را حذف کنید، پول زیادی به ما بدهکار خواهید بود.

• انجمن‌ها و اتحادیه‌ها چطور؟

انجمن‌ها مطمئنا دوست دارند از ناپدید شدن سریال‌ها جلوگیری کند، اما این واقعا سخت است. زیرا به توزیع کننده می‌گوید که نمی‌تواند هیچ کاری با محتوایی که قبلا برای آن هزینه کرده و تولید کرده است انجام دهد. می‌توانید دستمزد بهتری دریافت کنید، اگر این اتفاق بیفتد، می‌توانید درخواست هزینه کنید، اما سنت در هالیوود همیشه این بوده است که وقتی سریال یا فیلم خرید و هزینه آن می‌شود، این به نوعی به توزیع‌کننده بستگی دارد که بفهمد چگونه می‌خواهد از آن پول بدست بیاورد.

• به نظر شما شرط پرهیز از پرداخت باقیمانده نیز انگیزه‌ای برای این شرکت‌هاست که این پروژه‌ها را به طور کامل کنار بگذارند؟

در حال حاضر روند دیگری وجود دارد که باید در مورد آن صحبت کنیم؛ در حدود پنج سال گذشته، این شرکت‌ها سعی کرده اند تمام محتوای خود را در سرویس‌های پخش خود ذخیره کنند. کتابخانه همه کارهایی که آنها تا به حال انجام داده اند در سرویس استریم بوده است، و اینجاست که می توانید آن را پیدا کنید. بنابراین استراتژی این بود که همه چیز را در یک نقطه قرار دهیم و کتابخانه را بسازیم تا سرویس پخش جذاب‌ترین محصول باشد و همه اشتراک آن را بخرند. سریال Westworld یک مثال کامل از این مورد است. این سریال اکنون قرار است در Tubi و Roku پخش شود، اما این سریال قبلا در سرویس HBO Max بوده و احتمالا پول زیادی از آن بدست نمی‌آمده است. اکنون آن‌ها قصد دارند از آن درآمد کسب کنند. اما برای یک خالق، این می‌تواند کمی آزاردهنده باشد.

• آیا فکر می‌کنید که این مورد نوع محتوایی که ساخته می‌شود را تغییر می‌دهد و افراد بیشتری سعی می‌کنند سریال‌هایی، مانند یک کمدی ۳۰ دقیقه‌ای بسازند که می‌تواند به راحتی پخش شود؟

خنده دار است، در واقع برعکس این مورد صدق می‌کند، جایی که درام سریالی آنقدر در استریم اولویت دارد، که این همان کاری است که مردم سعی کرده اند انجام دهند. نمی‌دانم که آیا به این دلیل قرار است تغییر عمده‌ای در آنچه ساخته شده است وجود داشته باشد یا خیر. من می‌دانم که از آن کمتر خواهد بود.

• به نظر شما تماشاگران تلویزیون باید انتظار چه اتفاقی را داشته باشند؟ آیا باید نگران این روند لغو شدن پروژه‌ها باشیم؟

ببینید، هر زمان که محتوای کمتری تولید می کنید، احتمال اینکه نمایش مورد علاقه شما ساخته نشود افزایش می یابد. The Queen’s Gambit یک مثال کامل است. نتفلیکس امروز سریال‌هایی شبیه آن را نمی‌سازد. یک درام عجیب که به طور شانسی موفق شد.