راه رفتن، الگوی حرکتی پیچیده و ناخودآگاه است که برای اکثر فعالیت‌های روزانه ضروری است. این الگو شامل دنباله‌ای از حرکات است که ران، زانو و پا را درگیر می‌کند. از نظر پزشکی، راه رفتن یک فرد برای اندازه‌گیری کیفیت زندگی و وضعیت سلامت وی بسیار مهم است.

گروهی از محققان، از جمله تاداشی ایتو و هیدیشی سوگیورا در گروه علوم بهداشتی یکپارچه در دانشگاه ناگویا، کوجی نوریتاکه و نوبوهیکو اوچی در مرکز پزشکی و توانبخشی ناتوانی‌های رشدی میکاوا آئویتوری استان آیچی الگوی هنجاری راه رفتن کودکان ژاپنی را تعیین کردند.

آنان از یک سیستم تجزیه و تحلیل سه بعدی راه رفتن برای بررسی تفاوت‌های مربوط به سن در حرکات اندام تحتانی حین راه رفتن استفاده کردند. این گروه دریافتند که راه رفتن ثبت شده کودکان دبستانی ژاپنی بر اساس سن متفاوت است. اگرچه الگو‌های راه رفتن و پارامتر‌های راه رفتن کودکان معمولی ژاپنی ۶ تا ۱۲ ساله مشابه کودکان سایر کشور‌های توسعه یافته است، اما رشد آنان تفاوت دارد.

دکتر ایتو و همکارانش چهار تفاوت مهم در میان گروه‌های سنی پیدا کردند؛ اول، افزایش هماهنگی و تعداد گام‌های برداشته شده در یک دقیقه در بین کودکان گروه ۱۱-۱۲ ساله در مقایسه با گروه ۶-۸ ساله وجود داشت. دوم، کاهش طول گام و قدم در بین کودکان ۱۱ تا ۱۲ ساله در مقایسه با ۹ تا ۱۰ سال مشاهده شد. سوم، کودکان ۱۱-۱۲ ساله در طول چرخه راه رفتن، دامنه حرکتی زانو کمتری داشتند. چهارم، با افزایش سن کودکان، لحظه بیشتری حرکت قسمت کف پایی به‌طرف پشت ساق دیده شد، حرکتی که هنگام شروع حرکت راه رفتن به انگشتان پا اشاره می‌کنید.

دکتر ایتو گفت: ما معتقدیم که تفاوت در سبک زندگی، ساختار و عوامل فرهنگی همگی بر راه رفتن کودکان ژاپنی تأثیر می‌گذارد و به احتمال زیاد بر سلامت کودکان ژاپنی تأثیری ندارد، اما نشان‌دهنده ویژگی‌های متفاوت آنان از کودکان در کشور‌های دیگر است.

این نتایج ابزار مهمی برای ارزیابی راه رفتن طبیعی و آسیب‌شناسی است و می‌تواند اثربخشی درمان ارتوپدی و توانبخشی اختلالات راه رفتن را تعیین کند.

یافته‌های این تحقیق در مجله Scientific Reports منتشر شده است.