به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به «سایه» شاعر و پژوهشگر نامدار ایران بامداد امروز در سن ۹۵ سالگی چشم از جهان فرو بست.
ابتهاج غزلسرای عاطفهمندی بود که رنج اجتماع پیرامونش وی را میآزرد و به زیبایی کاخ غزل را با دردهای جامعه رنگآمیزی کرد.
شعر اربعین ابتهاج
ابتهاج در بخشی از کتاب «پیر پرنیاناندیش» که در سال ۱۳۹۱ منتشر شد و طی آن در گفت و گو با میلاد عظیمی و عاطفه طیه خاطرات زندگیاش را بیان کرد، روایت جالبی را از روز هشتم محرم بیان میکند که در آن شعری با عنوان «اربعین» برای سیدالشهداء(ع) سروده است:
«امروز هشتم محرم بود و عصر به خانه سایه رفتیم. سایه مغموم بود و از چشمهایش معلوم بود گریه کرده. عاطفه گفت: «بازم شیطونی کردین؟» سایه خندید. پرسیدم «اتفاقی افتاده؟»
– نه! شما میدونین که تلویزیون همیشه جلوم روشنه. هر کانالی هم که میزنم داره روضه و نوحه نشون میده. من هم گوش میکنم و خب گریهام میگیره. میشینم با اینها گریه میکنم. (لبخند میزند.)
پس از چند دقیقه گپ و گفت، سایه میگوید:
«سالها پیش یک شعری گفتم به اسم «اربعین» که تمومش نکردم.»
با تعجب اصرار میکنم شعر را بخواند و میخواند:
«یا حسین بن علی
خون گرم تو هنوز
از زمین میجوشد
هرکجا باغ گل سرخی هست
آب از این چشمه خون مینوشد.
کربلایی است دلم»
ابتهاج دایرهالمعارف شعر معاصر بود
سایه با بسیاری از بزرگان شعر معاصر از جمله نیما یوشیج، فروغ، شاملو، کیوان، شهریار، سیاوش کسرایی، اسماعیل شاهرودی و اخوان ثالث معاشرت و دوستی داشت و در فضایی شاعرانه بالید.