محمد مهدی سیار شاعر در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص درگذشت هوشنگ ابتهاج شاعر گفت: آنچه که می‌توان در تعریف سبک ادبی مرحوم ابتهاج گفت اشعار ساده و به قول معروف شسته و رفته چه در غزل و چه در تصنیف است و به نظرم مرحوم ابتهاج توانسته با تکیه بر زیبایی شناسی تقریباً طنین شعر کهن را به نوعی در شعر معاصر امتداد دهد.
این شاعر افزود: مرحوم ابتهاج با نوجویی و در واقع تجربه‌های تازه و مدرن شاعران معاصر با احتیاط برخورد کرد و اگرچه بسیاری او را به عنوان یک شاعر نوگرا و معاصر به حساب نمی‌آوردند اما به نظر من در عین احتیاطی که با نوگرایی داشت هرچند با احتیاط اما با زیبایی شناسی مدرن و پسا نیمایی همراه شد و یک رنگ و بوی امروزی نه به صورت پر رنگ اما در شعرش وجود داشت.
سیار گفت: هوشنگ ابتهاج به شعرهای خود سویه های اجتماعی نیز داده بود که به شعرهایش طراوت بخشیده بود و در کل غزل‌های او بسیار زیبا، قابل خواندن و قابل توصیه برای خواندن است؛ هرچند غزل خیلی نوگرایی به حساب نیاید اما طنین شعر کهن در شعرهای او وجود دارد.
وی افزود: تجربه‌های تصنیف و غزل او بسیار ستودنی است، به خصوص در تصنیف سرایی اجتماعی در آغاز انقلاب کارهای بسیار خوبی از او به جای مانده است.
این شاعر گفت: کار «ایران ای سرای امید» یکی از از کارهای بسیار خوب هوشنگ ابتهاج است که به نظرم می‌توان دلبستگی های هوشنگ ابتهاج را در آن دید که دلش برای ایران می‌تپید و این سرزمین را سرزمین زیبایی، هنر و حکمت می‌دانست و دلبسته این آب و خاک بود.
سیار افزود: نکته بسیار بارز دیگر در خصوص هوشنگ ابتهاج این است که حتی شعرهای تلخ او در اواخر دوران پهلوی سویه امید بخشی داشت و تلاش می‌کرد که به روشنی برسد و این نکات در شعرهای او کاملاً مشهود است البته اوج این نکته در همین تصنیف «ایران ای سرای امید» احساس می‌شود و فرازهای بسیار جذابی که دارد به خوبی با موسیقی همراه شده است.
این شاعر در آخر گفت: خدمت دیگری که هوشنگ ابتهاج در حیات فرهنگی و ادبی خود داشت؛ پیوند شعر و موسیقی و زنده نگه داشتن زیبایی شناسی سنتی در غزل و شعر فارسی است که مجموعه کارنامه او را دلنشین و ماندگار کرده است.