مردم قهرمان دزفول برای حمایت از رهبری نظام و حفظ دستاوردهای انقلاب خود متحمل خسارات جانی و مالی فراوانی شدند؛ اما نه‌تنها به خواست دشمن در برابر انقلاب اسلامی نایستاد، بلکه تا آخرین روز جنگ دست از حمایت امام برنداشتند.

این شهر قهرمان که به شهر موشک‌ها و توپ ها و به قول عراقی‌ها «بلد الصواریخ» معروف شد، در طول سال های دفاع مقدس و در جریان جنگ شهرها، صدها بار مورد هجوم و دشمنی حزب بعث عراق و ارتش اشغالگر آن قرار گرفت و در طول 2700 روز مقاومت،2600 شهید، 4000 جانباز، 452 آزاده و 147 مفقودالاثر تقدیم اسلام و آرمان های حضرت امام کرد.

دزفول در طول جنگ 176 بار توسط موشک، 489 بار توسط بمب و راکت و 2500 بار توسط توپ موردحمله قرار گرفت که از این رهگذر 19500 واحد مسکونی، اداری و آموزشی این شهر ویران شد. اگرچه شهرهای مورد هدف در الفبای ارتش عراق، تغییر، کم‌وزیاد یا جابجا می‌شد، اما تا پایان جنگ، جایگاه (الف) هرگز از دزفول جدا نشد و این سوال بی‌پاسخ جنگ را تاکنون در ذهن ما باقی گذاشت.

آنچه این شهر را شهری افسانه‌ای در مقاومت و پایداری نشان داده است و در همان سال ها حیرت دوستان و دشمنان را برانگیخته بود، جاری و ساری بودن جریان زندگی در زیر انواع تهدیدات و حملات بوده است.

مردم قهرمان دزفول برای حمایت از رهبری نظام و حفظ دستاوردهای انقلاب خود متحمل خسارات جانی و مالی فراوانی شدند. اما نه‌تنها به خواست دشمن در برابر انقلاب اسلامی نایستاد، بلکه تا آخرین روز جنگ دست از حمایت امام خویش برنداشتند.

حضرت امام نیز قدرشناسانه بارها مردم این دیار را ستود و حتی بر برگزاری نماز جمعه‌اش در زیر تهدیدات دشمن مباهات نمود.

مردم و دولت اسلامی نیز به پاس دلاوری‌ها و شهادت‌های مردم دزفول، در 4 خرداد 1366 رسما این شهر را «پایتخت مقاومت مردم ایران» معرفی کرد و سال ها بعد آن روز به یادماندنی را در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران قرار داد.