به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فرهیختگان، هرچند در یکی دو سال اخیر و به واسطه حضور در برنامه‌هایی مانند «شام ایرانی» و «شب آهنگی» بیشتر دیده شد اما حامد آهنگی سال‌هاست که روی صحنه حضور دارد و در یکی دو سریال هم بازی کرد. او بی‌شک ستاره فصل پنجم جوکر بود و حالا تبدیل به یک چهره محبوب در بین هنرمندان کمدی شده است.
فاصله‌ای که گفتند باید در «جوکر» حضور پیدا کنید و ایده‌پردازی خودت برای برنامه چقدر زمان برد؟
حضور من در «جوکر» بسیار جالب بود. از فصل اول یعنی قبل از شروع به ساخت آن احسان جان با من تماس گرفت و من را برای حضور در فصل اول دعوت کرد. یک توضیحی درباره برنامه داد و نمونه آلمانی‌اش را برایم فرستاد و من آن را دیدم و برایم جذاب بود و گفتم بسیار عالی است، اما من سفری داشتم و با وجود اصرارهایی که وجود داشت به فصل اول نرسیدم.
چه کسی جایگزین شما شد؟
من دقیقا نمی‌دانم اما وقتی فصل اول را برنامه‌ریزی می‌کردند من را مدنظر داشتند. بعد از اینکه به دلیل سفر بودن و آشنا نبودن با برنامه کمی دودل بودم و فکر می‌کنم سهیل جان حضور پیدا کرد. البته مطمئن نیستم. بعد از اینکه مدتی گذشت احسان جان دوباره با من تماس گرفت و گفت فصل بعدی هماهنگ می‌شویم اما من مخالف حضور خودم بودم.
دلیل مخالفتت چه بود؟
دلیل اصلی این بود که آدم خوش‌خنده‌ای هستم و از طرفی هم کامنت‌های مردم را قبل از پخش در فیلیمو دیده بودم که خیلی‌ها اسم من را نوشته بودند. وقتی وارد فضایی می‌شوی که تو را نمی‌شناسند می‌توان ریسک کرد و من هم این کار را می‌کردم اما وقتی تو را می‌شناسند و انتظار دارند در برنامه حضور داشته باشی باید انتظارات‌شان را برطرف کنی به همین دلیل از بابت این موضوع استرس گرفتم و با خودم فکر کردم شاید نتوانم توقعی که مردم دارند را برآورده کنم. از جهت دیگر آدم خوش‌خنده‌ای هستم و در حرف زدن عادی هم لبخند دارم و معمولا ناخودآگاه در سلام و احوال‌پرسی و حتی به حرف‌های خودم هم می‌خندم. درنهایت تلفنی حرف زدیم و از فصل یک رسیدیم به فصل پنجم و فصل آخر و چند جلسه قبلش رفتم و با اتاق فکر صحبت کردم و برای ضبط آماده شدیم.
حذفیات بخش شما زیاد بود؟ یا سکانسی بود که از حذف شدنش ناراحت باشید؟
حذفیاتم زیاد نبود اما سکانس‌هایی بود که توقع حذف شدنش را نداشتم. مهم‌ترین بخش حضور در «جوکر»، جوکرتایم است که در ذهن‌ها می‌ماند و جوکرتایم من تقریبا کامل پخش شد و آسیبی به آن نخورد و بازخورد خوبی هم گرفتم. من سعی کردم کارم را تا جایی که حضور دارم تقسیم کنم و همه را یکباره استفاده نکنم و الان در هر قسمت یک یا دو کار دارم که در ذهن باقی بماند و مردم آن را دوست داشته باشند.
باتوجه به بازخوردها در فضای مجازی به نظر می‌رسد که قسمت سوم جذاب‌تر از قسمت‌های قبلی است ...
قسمت سوم آسیب کمتری دید و ریتم خوبی داشت. حذفیات کم داشت حرف‌های شبیه به هم کم زده شد. من خودم هم قسمت سوم را دوست داشتم. در قسمت چهارم هم سکانس‌های بامزه داریم. درنهایت جوکرتایم من آسیب ندید فقط بعضی قسمت‌ها که در آن خواندم و توقع داشتم پخش شود، حذف شد.
به جز خواندن با صدای ابی و داریوش مگر آهنگ دیگری خواندید؟
قسمت سوم را اگر ببینید جایی که غذا را می‌آورند من از پشت پیانو بلند می‌شوم و این دیالوگ هست که می‌گویم غذا دیر آمد و گشنه بودیم و بعد یک آهنگ از امیر کریمی خواندم. من آهنگ «شکار» ابی را خواندم که سال‌های گذشته توسط امیر کریمی خوانده شده و مجوز گرفته و یک آهنگ مجاز است اما نمی‌دانم چرا وقتی خواندم سانسور شد.
جوکر برای بازیگران سکوی پرتاب بود، برای شما شاید زمینه‌ای را برای شهرت بیشتر فراهم کرد و سعی کردی در این برنامه خودت باشی آن هم بدون سانسور؟
یکی از جذابیت‌های «جوکر» این است که خود واقعیت هستی و نمی‌توانی فیلم بازی کنی.
بودند کسانی که فیلم بازی کنند؟
من در نمونه رئالیتی‌شوها از زمانی که پلتفرم‌ها آمده حضور داشتم؛ در «شام ایرانی» و «جوکر» و «شب آهنگی» و «شب‌های مافیا» فقط در دو برنامه خودم بودم. یکی «شام ایرانی» بود که به هیچ‌کس گوش نکردم و سعی کردم خودم باشم و بازخوردهای خوبی هم داشتم و یکی دیگر «جوکر». موقعی به سمت موفقیت هدایت می‌شوی که وقتی کارت جلوی دوربین تمام می‌شود خسته و راضی باشی یعنی جانت را گذاشته باشی و پیش وجدانت راحت باشی و اتفاق‌هایی که قبل از برنامه افتاده باعث نشده باشد جلوی دوربین کم گذاشته باشی پس درنهایت باید بعد از اتمام کار خسته و راضی باشی. من چه در برنامه‌های خودم و چه در برنامه‌های دیگران در ذهنم این است که مخاطب قرار است برنامه را ببیند و به او ربطی ندارد چه اتفاقی در پشت صحنه و در زندگی من افتاده است. من بعد از فینال «جوکر» و فصل پنجم وقتی شب به خانه آمدم دو روز از بدن درد استراحت می‌کردم.
ضبط این قسمت چند ساعت طول کشید؟
ما از ۸ صبح تا ۱۰ آفیش می‌شدیم. ساعت ۱۱ یا ۱۲ جلوی دوربین می‌رفتیم تا زمانی که طول بکشد. من یادم هست که تا ۱۱ شب رفتیم و واقعا نه جانی برای ما مانده بود و نه برای عوامل. اتفاق‌هایی که برای صدا و نور می‌افتاد باعث می‌شد زمان‌های پرتی داشته باشیم. در کل من با تمام مقاومت‌هایی که برای نرفتن به «جوکر» داشتم، بسیار خوشحال هستم که رفتم و مردم دیدند و دوست داشتند و کامنت‌های بسیار مثبتی هم در فضای مجازی و هم خارج از فضای مجازی دریافت کردم و خستگی‌ام از بین رفت.
مردم تنوع برنامه‌ها را دوست دارند و شما در برنامه‌هایتان این ترکیب را رعایت می‌کنید، چقدر این تنوع در ترکیب سبد فرهنگی برای مخاطب موثر است؟
بسیار زیاد. در شرایط الان مردم به‌شدت دنبال فضای مفرح هستند. در سینما هم فیلم‌هایی که خیلی قوی نیستند اما کمدی هستند و فضای مفرحی را ایجاد می‌کنند و باعث می‌شوند دو ساعت مردم لبخند بزنند جزء فیلم‌های پرفروش می‌شود، با وجود اینکه تعدادشان هم نسبت به ژانر درام کمتر است. در پلتفرم‌ها و تلویزیون هم همین‌طور است. شما وقتی در سبد فرهنگی یک پکیج کامل ارائه می‌دهی که از ژانرها و فرمت‌های مختلف باشد باعث می‌شود مردم آن را بپسندند و به نظرم فیلیمو دراین‌باره موفق عمل می‌کند چه در سریال‌ها و چه در برنامه‌های مختلف ایرانی و خارجی تلاش می‌کند این سبد را برای مردم فراهم کند. یعنی وقتی مخاطب هزینه می‌کند و اشتراکی دارد می‌داند در این پلتفرم پکیج کاملی را دریافت می‌کند. مردم وقتی هزینه می‌کنند شوخی ندارند و باید برایشان ارزش قائل شوی. مثل این می‌ماند وارد رستوران شوید و فقط یک یا دو مدل غذا داشته باشد قطعا جذب آن نمی‌شوید و سلیقه یک خانواده را تامین نمی‌کند و شاید سلیقه یک نفر باشد.
فکر می‌کنید در حوزه بازیگری موفق‌تر هستید یا حوزه‌های دیگر؟ دلیل فاصله گرفتن‌تان از بازیگری چیست؟
من به‌شدت علاقه‌مند به تجربه کارها و ژانرهای مختلف هستم و متنفرم از اینکه مردم من را فقط به‌عنوان یک شومن بشناسند یا یک کمدینی که در رئالیتی‌شو موفق است. دوست دارم همه ژانرها را تجربه کنم و می‌دانم اگر انتخاب درستی انجام دهم خروجی خوبی خواهم داشت اما پیشنهادهایی که داشتم خصوصا در یک سال اخیر برایم جذاب نبود و بسیار سختگیرانه عمل می‌کنم. درمورد سریال مخصوصا کمدی اگر بدانم می‌توانم مفید باشم و توقع مردم را می‌توانم برآورده کنم حتما این کار را انجام می‌دهم و با توجه به فضای کاری که دارم فکر می‌کنم الان موقع این کار است.