به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سرنائومیکس (Sirnaomics) یک شرکت دارویی است که در حوزه توسعه دارو‌های مبتنی بر RNAi فعالیت دارد. این شرکت فاز اول کارآزمایی بالینی STP ۷۰۷ را آغاز کرد که به صورت سیستمی برای درمان تومور‌های جامد طراحی شده است.

سرنائومیکس شروع فاز اول کارآزمایی بالینی برای ارزیابی ایمنی، تحمل و فعالیت ضدتوموری کاندید داروی siRNA (RNA تداخلی کوچک) این شرکت، موسوم به STP ۷۰۷ با تجویز داخل وریدی (IV) در آمریکا را آغاز کرده است. در این فاز دو بیمار در کارآزمایی بالینی تحت درمان قرار گرفتند.

کارآزمایی بالینی فاز I، یک مطالعه چند مرکزی، برای بررسی میزان دوز، ایمنی، تحمل و فعالیت ضدتوموری STP ۷۰۷ خواهد بود. سی شرکت‌کننده با تومور‌های جامد پیشرفته، که به درمان‌های استاندارد پاسخ نداده‌اند، در افزایش دوز ثبت‌نام خواهند شد. پس از تعیین حداکثر دوز قابل تحمل یا دوز توصیه شده فاز II، حداکثر ۱۰ بیمار دیگر برای تایید ایمنی و بررسی فعالیت ضدتومور ثبت‌نام خواهند شد. این مطالعه شامل پنج گروه است که یکی از پنج دوز افزایش یافته STP ۷۰۷ را از طریق تجویز IV در یک چرخه ۲۸ روزه دریافت خواهند کرد. نقطه پایانی اولیه تعیین حداکثر دوز قابل تحمل و ایجاد توصیه‌های دوز برای مطالعات فاز دوم آینده است. نقاط پایانی ثانویه اضافی برای تعیین فارماکوکینتیک STP ۷۰۷ و مشاهده فعالیت ضد توموری اولیه است. این دارو از دو الیگونوکلئوتید siRNA تشکیل شده است که TGF- β ۱ و COX-۲ را هدف قرار می‌دهد و درون نانوذرات به همراه پپتید هیستیدین لیزین کوپلیمر کپسوله شده است. هر siRNA به‌صورت منفرد و جداگانه موجب ممانعت از بیان یک نوع ژن شده که برای این کار از فعالیت mRNA جلوگیری می‌کند. ترکیب این دو siRNA باعث نوعی هم‌افزایی شده و در نهایت فاکتور‌های فیبروژنیک و التهابی را کاهش می‌دهد. تجزیه و تحلیل مولکولی نشان می‌دهد که اثرات استفاده از این ترکیب در مهار اهداف موفقیت‌آمیز بوده است و می‌توان از این فناوری برای بیماری‌های التهابی و فیبروتیک استفاده کرد.

پاتریک لو، بنیانگذار ورئیس هیئت مدیره این شرکت گفت: «اولین دوز STP ۷۰۷ در بیماران مبتلا به سرطان کبد و سایر انواع تومور‌های جامد از طریق تجویز IV نقطه عطف مهمی است، زیرا ما به دنبال پیشرفت این درمان جدید siRNA هستیم که فعالیت امیدوارکننده‌ای را در مطالعات کارایی و ایمنی پیش بالینی نشان داده است. هدف ما استفاده از نانوذرات پلی پپتیدی (PNP) برای نیاز‌های بالینی برآورده نشده، به ویژه در زمینه‌های سرطان شناسی و بیماری‌های فیبروتیک است. این مطالعه به ما کمک می‌کند تا برای دستیابی به آن تلاش کنیم.»

یک مطالعه اولیه بالینی نشان داده است که از بین بردن همزمان بیان ژن TGF-β۱ و COX-۲ در ریزمحیط تومور باعث افزایش نفوذ سلول‌های T فعال می‌شود. یک مطالعه ترکیبی بیشتر فعالیت ضدتوموری سینرژیستیک بین STP ۷۰۷ و یک آنتی‌بادی PD-L ۱ را با استفاده از مدل سرطان کبد ارتوتوپی موش نشان داده است.