به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، «شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها،‌ شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».

۳۰۱۸/ تبرک لحظاتمان با شهیدکامران قیاسوند

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام درود بر یگانه منجى عالم بشریت مهدى موعود و نایب بزرگوارش امام خمینى و با درود و سلام بر شهداى صدر اسلام تاکنون و درود بی‌پایان بر رزمندگان قهرمان جبهه‌هاى نبرد حق علیه باطل و با آرزوى طول عمر بابرکت براى امام امت و شفاى عاجل براى تمام مجروحین و معلولان جنگ تحمیلى.

 برادران جهاد کنید که پیروز خواهید شد، خداوند جهاد را براى اسلام قرار داده که امتحانی الهى است، بیایید بکوشیم در این امتحان قبول شویم.

و اى ابرجنایتکاران خائن، اى صدام خونخوار، اى منافقین کوردل و اى مشرکین از خدا بی‌خبر که هر روزه ورقى دیگر بر دفتر جنایت‌هایتان افزوده می‌شود و دست‌ کثیفتان از خون مسلمانان جهان رنگین مى‌شود بدانید که انتقام خون این شهیدان را از شما خواهیم گرفت.

و اى از خدا بی‌خبرانى که نسبت به اسلام و آخرت و مسایل جبهه بى‌تفاوت روى این خاک ایستاده‌اید و بر این مظلومان ظلم مى‌کنید بدانید روزى مى آید که همین خاک شما را خواهد بلعید و دیگر آن موقع جاى پشیمانى نیست جاى غصه خوردن و تاسف نیست؛ در آن حال پیش خداوند و امامان و شهدا چه جوابى دارید؟ از شما می‌پرسند آیا دین اسلام و کلام قرآن براى شما روشن نبود آیا شما درک نکردید که چرا از کودک خردسال گرفته تا پیرمرد هشتاد ساله این کشور اسلامى هر روز پرپر می‌شوند آیا این دو جبهه حق و باطل بودنش براى شما مشخص نشده بود؟

سخنى با آنان که به مسایل جبهه و جنگ بی‌تفاوت و بی‌اطلاع هستند مخصوصا به منافقین و به اربابانشان و تمام مشرکین و یزیدیان زمانه این را بدانید که قرآن کریم در این باره می‌فرماید و لاتحسبن الذین قتلوا فى سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون؛ مپندارید آنانکه در راه خدا کشته شده‌اند مرده‌اند بلکه آنان پیش خدای خود زنده‌اند و روزى می‌خورند.

مپندارید آنان که در این راه جهاد مى کنند و به شهادت مى‌رسند بیخود و بی‌جهت بوده است آنان با چشمى باز این راه حقیقت را انتخاب کرده‌اند و براى سربلندى اسلام شهید شده‌اند و خون‌هاى به ناحق ریخته‌شان بى پاسخ نخواهند ماند همانند خون سرورشان امام حسین(ع) و یارانش که هزار و چند سال پیش به دست کفار و یزیدیان بر زمین ریخت اما هنوز اثرش باقى مانده و تا ابد باقى خواهد ماند و همان خون‌ها بودند که به اسلام آبرو دادند و اسلام را براى همیشه جاویدان کردند.

منظور از جهاد از خود گذاشتن در راه خداوند و دفاع از حق مظلوم است و سرکوب ظالمین؛ آرى در این صورت هیچ فرق نمی‌کند چه کشته شویم و چه بکشیم در هر دو حال پیروزیم و هیچ شک و تردیدى در کار نیست؛

من اینجا مى‌خواهم بگویم اگر خداوند این بنده حقیر را به درگاه لطف و محبت خود قبول کرد و به فیض شهادت رسیدیم دستهایم را از تابوت درآورید و مشت‌های گره کرده‌ام را به منافقین و کوردلان نشان دهید که هنوز صداى تکبیرم را سر می‌دهم و چشم‌هایم را نشان دهید، آنهایى که به این اعتقاد و ایمان ندارند بدانند با چشم باز این راه را انتخاب کرده‌ام و رفته‌ام و با شعارهاى کوبنده‌تان ثابت کنید که اسلحه گرم مرا نخواهید گذاشت که سرد شود.

خواهرم تو مى توانى با حجابت محکمترین ضربه را بر دهان کثیف صدام و منافقین خائن بزنى، می‌توانى به جاى گریه و زاری که باعث خوشحال آنان می‌شود شعار مرگ بر آمریکا و شوروى و صدام و منافقین را سر دهى و به دنیا ثابت کنی ما مرد جنگیم و تا رفع فتنه از جهان از پاى نخواهیم نشست و با این عمل خداپسندانه‌ات قلب امام بزرگوار را شاد و توطئه هاى منافقین را در هم بشکنى همچنان که خونهاى به زمین ریخته روزهاى اوایل انقلاب اسلامى کاخهاى طاغوتیان و رژیم 2500 ساله شاهنشاهى را در هم شکست.

بیایید سلاح‌هاى شهدا را بردارید و به میدانهاى نبرد بشتابید که فردا دیر است، انتظار شهدا و خانواده‌هایشان این است که راهشان را ادامه دهید؛ این را بدانید که براى شهید سیاه پوشیدن و گریه و زارى و شعار دادن کافى نیست اصلا شهدا و خانواده‌هایشان احتیاجی به چنین کارهایی ندارند پدر و مادرى که فرزندش را در راه اسلام می‌دهد و خواهرى که برادرش را از دست می‌دهد و آن طفل معصومى که از داشتن پدر محروم می‌شود هیچ احتیاجى به این کارها ندارد فقط انتظارشان این است که راه عزیزشان را ادامه دهید.

آیا فقط باید امام حسین را در ماه محرم آن هم چند روز از آن یاد کنیم یا براى همیشه ادامه‌دهنده راه او و اهل بیت ایشان باشیم؟ آیا شعار دادن تنها کافى است یا همراه آن شعارها عمل نیز باید باشد؟

و در پایان چند سخنى با پدر و برادران و خواهرانم اول با پدر عزیز و مهربانم امیدوارم مرا بخشیده باشى و خداوند به شما صبر عنایت فرماید که در شهادت فرزندت ناراحت نباش،  پدرجان به یاد ابراهیم پیامبر باش که با دست خود اسماعیل را به قربانگاه برد تا در راه معبودش فدا کند؛ مرا ببخشید که زحمات شما را نتوانستم جبران کنم.

سخنى با برادران و خواهرانم، برادران مهربانم اول از شما حلالیت می‌طلبم و مرا ببخشید که نتوانستم براى شما برادر خوبى باشم و تنها پیام و خواسته من این است که راه شهدا را ادامه دهید و نگذارید که سلاحم  به زمین بیفتد و با تمام توان و قدرت در راه اسلام و قرآن دفاع کنید و پیرو و مطیع امر امام بزرگوار باشید.

و شما خواهران مهربانم از شما نیز حلالیت مى طلبم و امید عفو را دارم؛ در شهادت من ناراحت نباشید و مقاوم و صبور و زینب‌گونه رفتار کنید و نگذارید که دشمنان اسلام از ناراحتی و گریه و زارى شما سوء استفاده کنند و خوشحال شوند، همیشه پیرو خط امام عزیزمان باشید و با حجابتان مشت محکمى بر دهان ابرجنایتکاران دنیا بزنید.

در پایان از امت قهرمان و شهیدپرور روستایمان عاجزانه تقاضا دارم اگر اذیت و آزارى از بنده دیده‌اند به بزرگى خودشان ببخشند، از شما طلب عفو را از طرف خود و مغفرت را از درگاه خداوند منان را دارم.

انتهای پیام/ 89001/