به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، «غلامعلی افروز» در برنامه «بدون توقف» در خصوص کم‌رویی برخی از همسران برای ابراز عشق و محبت نسبت به یکدیگر گفت: آنچه که می‌تواند رفتار ما را تغییر داده و شاکله شخصیت ما را متحول کند باور‌های ماست، این باور‌های ماست که بستر پدیداری رفتار‌های ما را ایجاد می‌کند، آن‌هایی که باور پیدا می‌کنند رشد می‌کنند، روابط زن و شوهر کامل‌ترین، زیباترین، لذت‌بخش‌ترین و آرامش‌بخش‌ترین رابطه در دنیاست، اگر به این باور داشته باشیم که دیگر خلأ عاطفی نداریم.
این استاد دانشگاه افزود: اگر به این باور داشته باشیم که دیگر کم‌رویی نمی‌کنیم، کم‌رویی یک رفتار اکتسابی است، ارثی نیست، همه کم‌رویی‌ها قابل درمان است باید کمک کنیم عزت نفس و اعتماد به نفس‌مان بالا برود، این رفتار‌های کلیشه‌ای را باید قربانی کنیم، خیلی‌ها در بزرگسالی متحول شدند، اگر باور‌ها عمیق شود آن‌گاه رفتار‌های عاطفی شکل می‌گیرد.
وی در ادامه عنوان کرد: زن و شوهر باید محبوب یکدیگر شوند، مراقب باشیم به یکدیگر فرمان ندهیم، آمرانه صحبت نکنیم و بدون منت و بدون توقع به نیاز‌های همسر پاسخ دهیم، ما می‌توانیم خودمان را بازسازی کنیم، یک اراده قوی از پس هر چیزی برمی‌آید، اگر همسران برای ابراز عشق کم‌رویی دارند اول بنویسند، تلفن بزنند و بعد حضورا ابراز کنند، یک جرأت و مهارت می‌خواهد و همه این‌ها به باور برمی‌گردد.
این کارشناس مسائل خانواده همچنین تصریح کرد: پیامبر (ص) می‌فرمایند «گاهی آنچه که شما حیا می‌نامید حیای مذموم است، یکی از آن‌ها این است که اگر فرد بزرگی خلاف می‌گوید و تهمت می‌زند اگر حیا کنید، این حیا مذموم است» و حضرت علی (ع) می‌فرمایند «آنجا که باید سخن به حق گفته شود خاموشی سزاوار نیست، این سکوت چنان است که به ناسزاوار سخن گفته باشی» و در جای دیگری می‌فرمایند «بدترین حیای مذموم این است که زن و شوهر در خلوت خویشتن حیاورزی کنند»
وی با اشاره به اینکه شکستن عادت‌ها به شما رشد می‌دهد، اظهار کرد: زنی که به بهانه حیا یک عمر خودش را برای شوهر آراسته نکرده به شوهرش جفا کرده، چون نیاز عاطفی همسر را تأمین نکرده و او ممکن است به افرد دیگر متمایل شود، عادت‌های بد فرهنگی را کنار بگذاریم اینکه بهترین اجناس، ظروف و یا لباس‌ها را برای میهمانی بگذاریم و به همسر بگوئیم از آن‌ها استفاده نکن اشتباه است.
رئیس اندیشکده خانواده مرکز الگوی پیشرفت همچنین تأکید کرد: رعایت این موضوعات خودش از جاذبه‌های رفتاری است، این صرفه‌جویی‌ها غلط است، صرفه‌جویی برای تقویت مودت و رحمت بین زن و شوهر غلط است، باید در حال زندگی کنیم، اگر ما باور کنیم باید در لحظه زندگی کنیم بهترین‌ها را برای یکدیگر استفاده می‌کنیم.
افروز در ادامه نیز با تأکید بر رشد فرزندان سالم در خانواده‌ای سالم نیز گفت: فرزندآوری الزامی نیست، فرزندپروری الزامی و یک ضرورت اجتماعی است، فرزندآوری با فرزندپروری تفاوت دارد، زمانی زن و شوهر باید بچه‌دار شوند که عاشق هم هستند، قابلیت زوجیت و همسری را احراز کردند، از یکدیگر راضی شده و هر دو راغب بوده و سلامت روانی و زیستی داشته باشند می‌توانند فرزندآوری داشته باشند که معمولا این موارد دو تا سه سال بعد از عقد اتفاق می‌افتد.
این استاد ممتاز دانشگاه تهران با توصیه به زوجین یادآور شد: یکی اینکه به سفارش دیگران بچه‌دار نشوید و دوم اینکه با برنامه‌ریزی بچه‌دار شوید، چون اگر هر دو مایل به فرزندآوری باشند فرزندان با وزن و هوش بیشتری متولد می‌شوند، همچنین باید یادآور شوم سن فرزندآوری نسبی است و این به سن زیستی و روانی برمی‌گردد، چون گستره سن بالا رفته است خانم‌ها اگر به هنگام ازدواج نکردند که بهتر است به هنگام باشد تا بالای ۵۰ سالگی هم می‌توانند بچه‌دار شوند.
وی در پایان تصریح کرد: اینکه فرزندآوری بعد از ۳۵ سالگی مشکل دارد برای ۱۰۰ سال پیش است، الان اینطور نیست، با ادبیات جهان‌شمول وارد فرزندآوری شویم، زوجین در آئینه سن روانی و زیستی می‌توانند در سنین بالا نیز فرزندان سالم به دنیا بیاورند، یعنی اگر به هر دلیلی سن افراد برای ازدواج بالا رفت از فرزندآوری و ازدواج مأیوس نشوند.
نظر شما