گروه فناوری خبرگزاری دانشجو؛ حمیده آقاجانی؛ با کشف آتش توسط انسان‌های اولیه روند تولید و انتشار زباله‌های مختلف در طبیعت نیز افزایش، پس از انقلاب صنعتی و توسعه سریع جهان روند تولید زباله نیز بیشتر شد. امروزه تنوع تولید زباله در جهان موجب شده تا علاوه بر از بین رفتن بخش بزرگی از محیط زیست، انسان‌ها نیز در معرض بیماری‌های مختلف قرار گیرند.

بار‌ها نام زباله به گوشتان خورده که معمولا در دسته بندی‌های زباله‌های شهری، زباله‌های بیمارستانی، زباله‌های صنعتی، زباله‌های خطرناک، زباله الکترونیک، زباله‌های فضایی و زباله‌های سبز قرار دارند؛ شاید ما به عنوان جمعیت عمومی جوامع برخی از این زباله‌ها را تولید نکرده باشیم، اما یقینا بخش عمده‌ای از آن به دست ما وارد چرخه طبیعی زندگی می‌شود.

روزانه میلیون‌ها تن زباله در جهان توسط انسان‌ها تولید می‌شود که امکان بازیافت آن وجود دارد. یکی از این زباله‌ها، زباله سبز است. در یک تعریف کلی، زباله‌های سبز شامل انواع زباله‌های آلی است که ۱۰۰ درصد قابل بازیافت هستند؛ به نحوی که تمام گیاهان علفی، گل‌ها، گیاهان، برگ‌های خشک شده، علف‌های هرز و پوست را در بر می‌گیرد. با توجه به اینکه این نوع از زباله‌ها قابلیت بازیافت کامل را دارند باید به صورت جداگانه جمع آوری شود.

 

بسیاری از مردم بر این عقیده‌اند که به دلیل بازیافت کامل این نوع از زباله در طبیعت دیگر نیازی به تفکیک و بازیافت آن نیست، اما نگاهی به آمار‌های جهانی نشان می‌دهد که بازیافت زباله سالانه میلیارد‌ها دلار صرفه اقتصادی برای کشور‌های جهان به همراه دارد و یک تجارت پرسود به حساب می‌آید، در نتیجه بازیافت زباله‌های سبز نیز می‌تواند علاوه بر سود سرشار مزایای دیگر نیز داشته باشد.

بازیافت دوباره زباله‌های سبز یعنی استفاده مجدد از منابع ارزشمند و صرفه جویی در انرژی و مواد خام کمتر برای تولید محصولات جدید؛ از سوی دیگر با تولید کمپوست یک کود غنی در اختیار کشاورزان قرار خواهد گرفت که به سلامت مواد غذایی کمک می‌کند.

متاسفانه به دلیل عدم آگاهی مردم تفکیک زباله از خانه‌ها آغاز نمی‌شود و مقدار زیادی از زباله‌های سبز با سایر انواع زباله‌ها دور ریخته شده و سرنوشتشان به دفن در کنار دیگر زباله‌ها منتهی می‌شود. این درحالی است که می‌توان از این سرمایه ارزشمند کسب سود و سرمایه سرشار به دست آورد.

بر اساس آمار‌های منتشر شده سالانه در جهان ۲ میلیارد تن زباله صنعتی و شهری تولید می‌شود که ارزش بازار آن از از مرحله جمع آوری تا بازیافت به ۵۰۰ میلیارد دلار می‌رسد. این یعنی جهان به جای دفن زباله به درآمدزایی آن رسیده است.

 

ایران به عنوان یک کشور پرجمعیت و مصرف‌گرا به حساب می‌آید، بر اساس آمار‌ها ما جزو کشور‌هایی هستیم که زباله زیادی تولید می‌کنیم، هر ایرانی روزانه ۷۰۰ گرم زباله تولید می‌کند که این رقم در یک بیست و چهار ساعت به بیش از ۵۸ هزار تن زباله می‌رسد و با یک محاسبه ساده این رقم به سالانه بیش از ۲۱ میلیون تن زباله نیز می‌رسد. در کنار این حجم از زباله شهری و صنعتی باید تولید روزانه ۴۰۰ تن پسماند بیمارستانی را نیز باید در نظر گرفت.

حال اگر ارزش تقریبی هر تن زباله در ایران را ۴۰۰ هزار تومان در نظر بگیریم خواهید دید که چه رقم قابل چشمگیری خواهد شد که در حال هدر رفت است، اما آخرین آمار‌ها حاکی از آن است که تنها ۷ درصد از زباله تولیدی در کشور بازیافت می‌شود.

امروزه بسیاری از کشور‌های توسعه یافته جهان مثل سوئد و سوئیس برای تولید انرژی‌هایی مثل گاز، برق و سوخت پاک از کشور‌های دیگر زباله وارد می‌کنند که این اهمیت موضوع را نشان می‌دهد. انرژی‌های پاکی که می‌تواند سلامت بسیاری از انسان‌ها و محیط زیست را تضمین کرده و سود سرشاری را نصیب این کشورها کند.