در روز هشتم ربیع‌الاول سال ۲۶۰ هجری‌قمری ناگهان خبر ناگوار شهادت امام حسن عسکری (ع) بر اثر کشنده معتمد، خلیفه وقت عباسی، در سراسر شهر سامرا پیچید و همه مردم را روانه خانه آن حضرت کرد.

بازارها تعطیل شد و توده‌های محرومی که سال‌ها محبت خود را نسبت به امام، از ترس سرکوب نظام، نهان می‌داشتند، نالان و گریان به سوی خانه امام حرکت کردند.

امام زمان (عج) یگانه فرزند امام حسن عسکری (ع) پس از پنج سال زندگی تحت سرپرستی پدر و مادر بزرگوارشان نرجس خاتون، در سال ۲۶۰ هجری‌قمری در پی شهادت حضرت امام حسن عسکری (ع) همچون حضرت عیسی (ع) و حضرت یحیی (ع) که در سنین کودکی عهده‌دار نبوت شده بودند، در پنج سالگی منصب امامت شیعیان را عهده‌دار شدند. آن بزرگوار پس از سپری شدن دوران غیبت با تشکیل حکومت عدل جهانی، احکام الهی را در سرتاسر زمین حاکمیت خواهند بخشید.

دشمنان در تلاش برای یافتن حضرت مهدی (عج)

خبر وجود فرزند امام حسن عسکری (ع) به همه مردم رسید و نظام ظلم و ستم را به تکاپو واداشت تا آن حضرت را یافته و از میان بردارند اما هر چه گشتند، نتوانستند ایشان را بیابند؛ چرا که مشیت خداوند بر این بود که آن حضرت از دیده‌ها پنهان بماند تا ستم‌کاران نتوانند گزندی به ایشان برسانند.

امام مهدی (عج) به مدت ۶۹ سال از طریق چهار نماینده خود که یکی پس از دیگری تعیین شدند، با مردم ارتباط داشتند تا آن‌که در سال ۳۲۹ هجری‌قمری، دیگر نماینده مستقیمی معرفی نکردند و غیبت طولانی ایشان آغاز شد؛ از آن زمان مردم منتظرند تا مهدی موعود (ع) با اجازه خداوند ظهور کند.

آینده روشن بشر در همه ادیان الهی

همه ادیان الهی آینده بشر را روشن و همراه با صلح، صفا، آرامش، امنیت و گسترش عدالت می‌دانند، آینده‌ای که با ظهور منجی الهی، اهل باطل و ظلم و ستم نابود شده و عدالت فراگیر می‌شود که در اندیشه مسلمانان این تحول شگرف و بی‌نظیر و جهانی، به دست امام مهدی (عج) رقم خواهد خورد؛ لذا می‌توان گفت که پدیده انتظار، یک اندیشه جهانی و فراملیتی و فرامذهبی است که همه جهان را در برگرفته و در فرجام تاریخ، نوع بشریت از برکات و دستاوردهای بزرگ آن بهره‌مند خواهد شد.

اندیشه ظهور، تنها مختص شیعیان نیست

اندیشه ظهور مهدی (عج) تنها به شیعیان اختصاص ندارد، این عقیده در کتب روایی همه مذاهب اسلامی یافت می‌شود. صدها و هزاران روایت دلالت بر این دارد و ثابت می‌کند که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «اگر از دنیا تنها یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن روز را طولانی می‌گرداند، چندان که مردی از اهل‌بیت من، هم‌نام و هم‌کنیه من، ظهور کند و زمینِ پر از ظلم و بیداد را از عدل و قسط پر کند».

معرفی امام (عج) به شیعیان توسط امام‌حسن عسکری (ع)

از آنجا که ولادت امام دوازدهم (عج) به صورت پنهانی انجام گرفت، بیم آن بود که شیعیان در شناخت آخرین حجت پروردگار به اشتباه و گمراهی گرفتار آیند. امام حسن عسکری (ع) وظیفه داشتند فرزند خود را به گروهی از بزرگان شیعه و افراد مورد اعتماد معرفی کنند. آنان نیز خبر ولادت ایشان را به دیگر پیروان اهل‌بیت (ع) می‌رساندند تا ضمن معرفی آن بزرگوار، تهدیدی متوجه آخرین سفیر حق نگردد. محمد بن عثمان و چند تن دیگر از بزرگان شیعه نقل می‌کنند که چهل نفر از شیعیان نزد امام یازدهم گرد آمدیم.

غیبت امام عصر (عج)

فشار و شرایط سخت زمان، سبب شد که پس از شهادت امام حسن عسکری (ع) در سال ۲۶۰ هجری‌قمری، حضرت مهدی (عج) غایب شوند، به طوری که حتی شیعیان خاص نیز جز در موارد نادر از دیدار ایشان محروم گشتند، البته در این زمان نیز رابطه امام و امت به کلی قطع نشد، بلکه مردم به وسیله نایبان خاص ایشان، که همگی از بزرگان شیعه و برگزیدگان امام عصر بودند، با مولای خویش ارتباط داشتند.

نتیجه آن شد که در همین دوره، شیعیان به رفت و آمد و ارتباط گسترده‌تر با عالمان دینی خو گرفتند و دانستند که در شرایط غیبت امام نیز راه شناخت وظایف دینی به روی آن‌ها بسته نیست. عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان عمری، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری، چهار نماینده‌ای بودند که از سوی امام حسن عسکری (ع) و امام مهدی (عج) انتخاب و به مردم معرفی شدند.

انتظار فرج از دیدگاه مقام معظم رهبری

مقام معظم رهبری درباره انتظار فرج و شرایط منتظران می‌فرمایند: «منتظران صاحب‌الزمان، به منور شدن چشم‌انداز زندگی بشر و پایان دوران ظلم و تجاوز امید دارند و جنایات ستم و تزویر سردمداران استکبار جهانی، نمی‌تواند چشمه امید را در دل‌های آنان خاموش کنند. منتظران حجت، تردیدی ندارند که روزگار ظلم و طغیان و تجاوز سرانجام به پایان خواهد رسید و قدرت قاهره حق، همه قله‌های فساد و تعدی را از بین خواهد برد. ما اعتقاد داریم که با ظهور مهدی موعود (ع)، اندیشه و عقول بشری از همیشه خلاق‌تر خواهد بود و صلح و امنیت کامل در مقیاس جهانی آن به وجود خواهد آمد و ما برای چنین دورانی باید تلاش کنیم تا جهان روز به روز به این عصر آرمانی نزدیک‌تر شود».

۹ ربیع‌الاول؛ ردای سبز امامت بر قامت رعنای یگانه منجی عالم بشریت

نهم ربیع‌الاول سال ۲۶۰ هجری‌قمری، برابر با آغاز امامت آن امام بزرگ و امید مستضعفان جهان است، زیرا او خواهد آمد و جهان را از عدل و داد پر خواهد کرد، همان‏گونه که از ظلم و جور، پُر شده است. نهم ربیع‌الاول روزی است که خورشید مهربان‌تر از همیشه بیدار ‌شده و روز از شانه‌های مهدی موعود (عج) آغاز می‌شود تا جهان، بزرگی خود را ببیند، چون بزرگی ابراهیم خلیل (ع) در برابر بتانی که فرو ریختند.

نهم ربیع‌الاول روز آغاز مهربانی خداوند با دنیا است، ای منجی، ای یگانه منجی! از امروز، سکان هدایت بشر به دست توست. از امروز، شادی‌های ما آغازخواهد شد، مثل غم‌های طولانی، تو بر ما ببار، ای رحمت بی‌کران خداوند، بر ما ببار که سال‌ها است کویر سینه‌های‌مان، تشنه باریدن زلال تو است.

این روزها بیش از هر زمانی چشم انتظاریم

این روزها چشم به راه فردایی هستیم که ریه‌های جهان هوای بازگشت تو را بازدم شوند، فردایی که عطر نفس‌هایت در گستره خاک پیچید و خزان باغ را جوانه باران کند. مولای ما ساعت‌ها ثانیه‌شمار آمدنت هستند و جاده‌ها راه‌های ممکن رسیدنت را امتداد می‌دهند.

آفتاب نبودنت ذره‌ذره جان‌مان را به آتش می‌کشد، غبار روزها بی‌تاب‌ترمان کرده و چراغ در دست زمان را می‌کاویم تا رستاخیز جهان به وقوع بپیوندد. تو هنوز نیامده‌ای و ما بادیه بادیه انتظارت را دویده‌ایم، پلک‌های‌مان بر سرشاخه‌های خاک ایستاده است تا نوید آمدنت باشد. می‌آیی و چشم به راهی پنجره‌ها هم به آخر می‌رسد، در طلوعی که شعشعه نورانیت‌اش جهان را روشن کرده است.

خدا کند که بیایی ...

انتهای پیام