علیرضا احمدی، قاری بین‌المللی، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از استان مرکزی، با اشاره به شیوه‌های تدریس قرآن گفت: از آنجایی که آموزش فن تلاوت عمدتاً مبتنی بر مباحث عملی است تا تئوری و از طرفی، استعدادهای قرآن آموزان اعم از نوع و کیفیت صوت، گیرایی موسیقایی و ... یکسان نبوده و همچنین علاقه اساتید و قرآن آموزان نسبت به تلاوتهای مختلف اساتید مصری نیز گوناگون است، همین عوامل، دستیابی به روشی مدون و یکسان برای کلاس‌های آموزشی را با مشکل مواجه ساخته و باعث می‌شود استعدادهای مختلف با علاقه‌های وافر نسبت به یادگیری تلاوت فنی و زیبایی‌های نهفته در آن دچار سردرگمی و حتی سرخوردگی شوند.
وی تصریح کرد: به طور مثال بنده تلاوت استاد مصطفی اسماعیل را برای آموزش عملی می‌پسندم و دیگری نمی‌پسندد و همین باعث می‌شود توصیه‌ها و راهکارهای آموزشی نیز به قرآن آموزان دچار تشتت شود و خروجی مطلوبی برای قرآن‌آموز نداشته باشد. علاوه بر این کنکاش در تاریخ چند صد ساله فن تلاوت که مرجع آن مصریان هستند نشان می‌دهد، علوم و فنون مربوط به تلاوت، بصورت سینه به سینه نقل و آموخته شده و این کشور نیز به رغم چنین تاریخچه غنی و سرشاری در این زمینه تقریبا دارای روشی مدون و یکسان نیست.
این مربی قرآن بیان کرد: صدا در تلاوت علمی و عملی ابزار اصلی است و محوریت تلاوت و ادای حروف صحیح بر آن استوار است و اگر طبق استاندارد، تولید و خارج شود این سرمایه گرانب‌ها دچار آسیب جدی می‌شود. در صورتیکه متاسفانه در خیلی از جلساتی که در کشور در رابطه با تلاوت فنی وجود دارد قواعدی علمی و خصوصا عملی به صورتی مدون و روشمند وجود ندارد. از طرفی تنوع اصوات و دستگاه تکلم افراد مختلف، به اقتضای تنوع خلقت، دستیابی به روشی مدون در این زمینه را با مشکل مواجه می‌سازد.
این قاری بین‌المللی افزود: تبحر استاد و بصیرت در روشمندی آموزش متناسب با قرآن آموزان مختلف، تاثیر بسزایی در رشد و کمال قاری در سیر یادگیری فن تلاوت و رفع اغلاط و اشکالات متناسب با استعداد انحصاری او خواهد داشت. پس نمی‌توان با مجموعه‌ای از توصیه‌های صرفا علمی در قالب یک یا چند کتاب تدوین یافته متفرقه، به آموزشی یکسان و یک شکل دست یافت. وی تأکید کرد: البته جمع بندی این تجربیات از اساتید مختلف در کشور و تدوین آن در قالب بسته‌های مختلف آموزشی علمی و عملی می‌تواند گامی موثر در حرکت به سمت وحدت بخشیدن به راهکارهای آموزشی مختلف در سطح کشور باشد.
احمدی با بیان اینکه هنوز علاوه بر صوت و لحن، روش علمی و عملی برای تدریس تجوید نیز وجود ندارد، اظهار کرد: در رشته حفظ نیز تعداد روش‌ها به تصویری، سمائی و تلفیق بین این دو خلاصه می‌شود و فعالان این رشته همواره درصدد بوده و هستند تا به روش واحدی در این زمینه دست یابند. اما هنوز به این مهم دست پیدا نکرده‌اند. البته زحمات شورای عالی قرآن و دارالقرآن کشور در چند سال اخیر در راستای پیوند دادن روش‌های مختلف آموزشی مراحل مختلف تلاوت فنی قرآن کریم اعم از روخوانی و روانخوانی، تجوید، صوت و لحن، وقف و ابتداء و روش‌های حفظ قرآن کریم قابل تقدیر است که با برگزاری نشست‌های مختلف سالیانه اساتید مطرح کشور سعی در دستیابی به این مهم دارند ولی هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله زیاد است.
وی گفت: تلاوت‌ها به دو دسته غیرحرفه‌ای و حرفه‌ای تقسیم می‌شوند، تلاوت غیر حرفه‌ای تقریبا از مدارس شروع می‌شود که به دلیل نبود اساتید فنی دچار پراکندگی در روش تدریس است جای مدرسین فنی تلاوت حتی در مرحله روخوانی و روان خوانی مدارس خالی است و لازم است عرصه برای حضور اساتید فنی تلاوت قرآن در مدارس از طریق وزارت آموزش‌وپرورش فراهم شود تا سنگ بنای آموزش فنی تلاوت در همان چارچوب آموزشی مدارس مستقر شود و بستر را برای همگام و همشکل سازی روش‌های آموزش قرآن در آینده نزدیک فراهم سازد..
احمدی با اشاره به لهجه فارسی برخی تلاوت‌ها افزود: تلاوت قرآن به زبان عربی و با لهجه فارسی به همراه موسیقی تلاوت فنی قرآن شبیه به تلاوتهای مجالس ختم و البته ناخوشایند است. روخوانی و روانخوانی قرآن با لهجه فارسی مرحله اول تلاوت فنی است و همه به ویژه نوجوانان در دوران تحصیل می‌توانند این مهارت را بدون هیچ نغمه و موسیقی فنی، آن را یاد بگیرند و در صورت علاقه و تسلط، وارد دوره یادگیری تجوید شوند که خروجی آن تسلط عملی بر همان لهجه عربی خواهد بود و پس از آن می‌توانند وارد مرحله گسترده یادگیری صوت و لحن و در مجموع به قاری فنی تحت نظر استاد متبحر و مسلط تبدیل شوند.