صادق صدرایی
در روزهای اخیر لایحه تقدیمی دولت به مجلس برای بودجه ۹۷ و برخی ردیف‌های آن که شامل تخصیص بودجه‌هایی قابل ملاحظه به موسسات فرهنگی و دینی است بیش از گذشته مورد توجه رسانه‌ها و جامعه قرار گرفت.این موضوع که از طرفی نشانگر افزایش آگاهی‌های اجتماعی و مطالبه‌گری مردم از حاکمان و از طرف دیگر به دلیل شفافیت دولت و ایجاد فضایی آزادتر از گذشته در رسانه‌ها است سبب آن شد که بودجه و حواشی آن که در گذشته تنها در محافل دانشگاهی و تخصصی مورد بررسی تخصصی قرار می‌گرفت به متن جامعه برود و به تیتر اول رسانه‌ها و گپ و گفت‌های مردم در سطح جامعه تبدیل شود.

موسسه حفظ و نشر آثار بنیانگذار جمهوری اسلامی یکی از همین موسساتی بود که به دلیل دریافت بودجه دولتی مورد انتقاد قرار گرفت. واکنش سیدحسن خمینی به انتقادات و اعتراضات مردم و کارشناسان در نوع خودش جالب توجه بود. ابتدا از آن جهت که لزوم پاسخگویی به افکار عمومی برای اهل قدرت در ایران چندان مطرح نیست و اینکه فردی به انتقادات از موضوعی که به نوعی به او منتسب شده است بدون هوچی گری پاسخ دهد گامی رو به جلو است.

از طرف دیگر در پاسخ سیدحسن خمینی ما شاهد نوعی نگاه همدلانه با معترضانی هستیم که شاید گاه با بی انصافی هم با این موضوع برخورد کرده باشند. وعده مطرح شده در یادداشت او مبنی بر اینکه جزییات هزینه‌ها به زودی منتشر خواهد شد هم مهمترین بخش از جوابیه سیدحسن خمینی است. واقعیت آن است که این مهم در صورتی که اتفاق بیفتد هم شاهد ادامه پیدا کردن نقدها خواهیم بود اما کمترین فایده آن این است که پاسخگویی شفاف‌تر از گذشته به مردم را تمرین می‌کنیم. با نگاهی به لایحه بودجه شاهد آن هستیم که نهادها و موسساتی وجود دارند که چند برابر موسسه زیر نظر سیدحسن خمینی بودجه دولتی دریافت می‌کنند در عمل به هیچ جا هم پاسخگو نیستند.

این گروه از نهادها و موسسات که در اختیار چهره‌های شناخته شده جریان اصولگرا نیز قرار دارد حتی در امسال هم که شاهد افزایش نقدها به نوع هزینه کردن منابع مالی در بودجه۹۷ هستیم‌ترجیح داده‌اند سکوت کنند و یا منتقدان را با بیگانگان و مخالفان نظام سیاسی مرتبط بدانند! این همه تنها به این خاطر است که جامعه به دنبال شفافیت و پاسخگویی است؛ حال باید دید که دیگران هم مانند خمینیِ جوان برای شفاف‌سازی و پاسخگویی به مردم پیش قدم خواهند شد و یا به همان مدیریت در پستوی خود ادامه می‌دهند؟!