به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج، ما در زندگی خود المان‌‌های مختلفی داریم که از اهمیت بسزایی برخوردارند مثل تولد، فوت و یا ازدواج افراد؛ ازدواج امر مهمی است که با شادی و سرور همراه است و افراد با سرخوشی بیشتری برای آن آماده می‌شوند که در جشن و سرور متبلور می‌گردد.
جشن ازدواج یکی از ساختارهای مهمی است که زوج جوان و خانواده‌هایشان به وسیله‌ی آن مشروعیت یک وصلت جدید را اعلان اجتماعی کرده و شادمانی خود را با دیگران تقسیم می‌نمایند.
اما یکی از عواملی که امروزه امر مبارک ازدواج را با تلخ کامی‌های متعدد همراه کرده و گاه آن را تا ورطه سقوط می‌کشاند، ورود رفتارهای مصرفی مخرب است که در سطح عامیانه از آن با عنوان تشریفات و تجملات یاد می‌شود.
برای مثال برگزاری مراسم عروسی در هتل‌ها و تالارهای گران قیمت یکی از تشریفاتی است که بیش از یک دهه است در جامعه‌ی ما رایج شده و در گام اول زندگی هزینه هنگفتی را به جوانان تحمیل می‌کند. چرا که قیمت اجاره برخی از این تالارها در شهرهایی چون تبریز تا هشت میلیون تومان می‌رسد و هزینه انواع میوه و شیرینی و سایر اجناس میهمانی افزون بر آن محاسبه می‌شود و این درحالی است که اغلب جوانان در ابتدای زندگی خود با محدویت های مالی بسیاری روبرو هستند.
م.ر تازه عروسی است که پس از گذشت تنها دو ماه از عروسی خود مجبور است طلای عروسی خود را جهت پرداخت بدهی‌هایشان بفروشد! او می‌گوید: ما برای پرداخت هزینه‌ی سه میلیونی تالار عروسی و فیلم برداری، ناگزیر از دوستمان قرض کردیم و اکنون برای پرداخت آن راه بهتری جز فروش آینه شمعدانم ندارم!
این نوعروس که خود را به لحاظ اقتصادی از طبقه متوسط جامعه می داند، هم رنگ جماعت شدن را بهترین منطق در این خصوص می‌داند و اظهار می‌کند: وقتی تمام دختران فامیل مجلس عروسی خود را در تالارهای مجلل برگزار می‌کنند، من نیز باید چنین می کردم تا انگشت نمای دوست و آشنا نشوم.
م.ر ادامه می‌دهد: هزینه‌ی آتلیه و تالار ما یکجا سه میلیون تومان بود اما خیلی از دوستان و آشنایان ما فقط چهار میلیون تومان برای تالار پرداخت کرده‌اند ...
یاد خانه‌های چراغانی بخیر ...
در گذشته‌ی نه چندان دور بسیاری از مراسم های عروسی در خانه‌ی خود افراد یا یکی از فامیل‌ها برگزار می‌شد، شاید کسی هم چند میز و صندلی اجاره می‌کرد و حیاط منزل هم چراغانی می‌شد، اما دیگر از پرداخت‌های چند میلیونی یا ریخت و پاش هایی که در تالارهای امروزی صورت می‌گیرد، خبری نبود؛ کسی که نداشت خیالش از این بابت آزرده نبود و آن کس هم که داشت حداقل درگیر اسراف و تجملات نمی‌شد؛ آبی هم ازآب تکان نمی‌خورد، مردم شادمانی می‌کردند، زندگی شکل می‌گرفت و چیزی هم از کرامت زوج جوان کم نمی‌شد.
رها کنید این هتل‌ها و جشن‌های پر خرج را
البته امروزه با رواج آپارتمان نشینی اغلب مردم فضای کافی برای برگزاری مراسم‌های عروسی در اخیار ندارند که رهبر انقلاب در کلام نافظ خود می‌فرمایند: "ممکن است توی یک سالنی هم کسی جشن بگذارد اما ساده، مانعی ندارد. من نمی خواهم بگویم حتماً، چون بعضی خانه هایشان جا ندارد یا امکاناتش را ندارند ولی اسراف نکنید این هتل ها و سالن ها و جشن های پُرخرج را رها کنید."
به جرأت می‌توان گفت با وجود بحران بیکاری و وجود مسائل متعدد اقتصادی، آن عامل اصلی که جوانان را درگیر آفت‌های این چنین می‌کند، چشم و هم چشمی است که آنان را به همرنگ جماعت شدن سوق می‌دهد و با خود چنین می‌پندارند که اگر مجالسشان در تالاری مجلل برگزار نشود، از شأن و منزلت آنان کاسته می‌شود! غافل از اینکه این پندار غلط از یک سو موجب همه گیر شدن موضوع شده و از سوی دیگر در اثر بالاتر رفتن هزینه های ازدواج، رغبت جوانان را نسبت به سنت مقدس از بین می برد.
مجید ابهری در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی آناج خاطرنشان می‌کند: تغییر سبک زندگی باعث بروز تغییرات در تمام ابعاد فردی و اجتماعی می شود و از آنجاکه سبک زندگی اصیل ایرانی اسلامی تحت تاثیر عوامل مختلف دچار انحرافاتی شده است، آثار آن را می توان در محورهای مختلف از جمله ازدواج مشاهده کرد.
وی ادامه می‌دهد: در حال حاضر در تهران و سایر شهرهای بزرگ مثل تبریز هزینه ی یک ازدواج بیش از 50 میلیون تومان هزینه در بر دارد که یکی از عوامل اصلی کاهش آمار ازدواج همین هزینه های آزاردهنده و خارج از چهارچوب می باشد؛ هزینه هایی که هیچ تاثیری در آینده و سرنوشت عروس و داماد نداشته و در پاره ای از موارد باعث دشوارتر شدن زندگی نو برای آنها می شود.
سه هزار و 300 نفر به خاطر مهریه در زندانند
این محقق و استاد دانشگاه تاکید می‌کند: مهریه یکی از محورهای اصلی در این هزینه می باشد که در حال حاضر سه هزار و 300 نفر به خاطر آن در زندان به سر می برند؛ حال آنکه خرید لباس های گران قیمت، جواهرات و تالارها و هتل ها از شاخه های این هزینه هستند.
وی می افزاید: در مورد جهیزیه نیز می توان گفت بسیاری از دختران و خانواده ها به دلیل ضعف مالی در تامین جهیزیه، به بهانه های مختلف از ازدواج فراری هستند و همین عامل باعث کاش آمار ازدواج و بروز روابط غیر منطقی و انحرافی شده که در حال حاضر 11 میلیون جوان آماده ازدواج در کشور وجود دارند که افزایش این رقم باعث بروز آسیب های مختلف می باشد.
این جامعه شناس می گوید: در یک پژوهش میدانی 68 درصد از جوانان در پنج شهر بزرگ، هزینه های غیرمنطقی ازدواج را دلیل خودداری از پیوند عاطفی اعلام کرده اند.
بنابراین می توان گفت به رخ کشیدن ثروت در تالارهای مجلل عروسی، یا باخرید لوازم گران قیمت و مهریه های سنگین، به تعبیر رهبر انقلاب این معامله ی عاطفی و انسانی را به معامله‌ی مادی تبدیل می کند؛ معامله ای که افراد بی بضاعت نباید پا در دایره‌ی آن بگذارند.
"عروسی شیرین، آن عروسی ای نیست که در آن خیلی خرج می شود و اسراف زیاد در آن می شود. عروسی شیرین، عروسی صمیمانه است. صمیمانه که بود، عروسی شیرین می شود. ولو مختصر باشد. یک اتاق دو اتاق توی خانه، قوم و خویش، دوست و آشنا و رفیق دور هم بنشینند، این می شود عروسی. این میهمانی های مفصل و سالن های آن چنانی یا توی هتل ها، خرج های زیاد، جنس های گران برای مهمانی، اینها هیچ مناسب نیست. نمی گویم ازدواج را باطل می کند، نه! ازدواج درست است. اما اینها محیط جامعه و محیط زندگی را تلخ می کند"(خطبه عقد 1377/9/12).
"... اثر این کارها این است که دخترها و پسرها بدون ازدواج در خانه ها می مانند، کسی جرئت نمی کند به ازدواج نزدیک شود" (خطبه عقد 1373/9/2).
انتهای پیام/م