خشکسالي گريبان تالاب ميانکاله را گرفت و يک پنجم مساحت 68 هزار هکتاري اين گنجينه اکوسيستمي را خشک کرد.

به گزارش مهر، شبه‌جزيره ميانکاله اکنون با مشکلات متعدد دست و پنجه نرم مي‌کند و فعالان و مسئولان محيط‌زيست معتقدند که با ادامه روند کنوني ممکن است، خطرات مختلفي اين شبه‌جزيره را تهديد که بايد با برنامه‌ريزي مناسب براي نجات تالاب، با دغدغه بيشتر وارد شد.

حر منصوري از فعالان محيط‌زيست مازندران معتقد است تمامي رودخانه‌هاي جنوب درياي مازندران که از بالادست البرز شرقي، البرز مرکزي و البرز غربي به درياي مازندران يا تالاب‌هاي اطراف و نهايتاً به دريا مي‌رسيدند اکنون با کاهش جدي ورودي آب مواجه شده‌اند و اين خود نوعي تهديد بريا ميانکاله و تالاب است.

وي در گفت‌وگو با مهر مي‌گويد: تالاب ميانکاله يکي از بزرگ‌ترين مخازن آب شيرين متصل به درياي خزر است که به دليل شکل خاص جغرافيايي و اکوسيستم خاصي محلي مناسب براي زادآوري بسياري از گونه‌هاي استخواني و غضروفي درياي خزر است که بايد مراقبت شديد از آن شده و از خشکي آن جلوگيري شود. اين فعال زيست‌محيطي با اشاره به اينکه در حال حاضر يک پنجم حجم تالاب ميانکاله با توجه به فرسايش خاک، کمبود آب، کاهش بارندگي، دخالت‌هاي انساني و ... در 10 سال گذشته خشک شده است، معتقد است که اين روند از سمت غرب در حال رشد است و بايد براي نجات تالاب و ميانکاله، با جديت بيشتري وارد شويم.

فاطمه عاشوري از فعالين زيست‌محيطي منطقه ميانکاله و زاغمرز بهشهر در گفت‌وگو با مهر در مورد تهديدها و آسيب‌هاي پيش روي شبه‌جزيره ميانکاله گفت: در سال‌هاي اخير بروز خشکسالي، آتش‌سوزي‌ها، شکار بي‌رويه، حاشيه‌نشيني و صيدهاي بي‌رويه موجب شد که اوضاع محيطي ميانکاله متفاوت از گذشته شود و علاوه بر خشکسالي شاهد کاهش گونه‌هاي مختلف پرزندگان شويم.

وي افزود: از 530 گونه پرنده موجود در کشور 230 نوع مختص ميانکاله بوده و به نوعي ميانکاله گذراني داشتند که با توجه به دلايل عنوان شده در بالا و جاده‌سازي‌ها، نه تنها در تعداد پرندگان مهاجر بلکه در صيد ماهيان خاوياري هم با کاهش روبرو شده‌ايم و قرقاولي که تا چند سال گذشته به وفور در منطقه قابل رويت بود اکنون کمتر ديده مي‌شود.

اين فعال زيست‌محيطي همچنين ارائه مجوز براي احداث آب بندان ها و پرورش ماهي را هم از چالش‌هاي مهم در کمبود آب و خشکي ميانکاله عنوان کرد و يادآور شد: حدود 70 هزارهکتار از بهترين اراضي در 20 کيلومتري ميانکاله به همين دلايل خشک شده است و اين خشکي بر ميانکاله و زندگي زيست‌محيطي گياهان و جانوران تأثيرگذار است. عاشوري با اعلام اينکه بومي ميانکاله، هيچگاه تهديدي براي ميانکاله نيست، ادامه داد: بوميان منطقه، صيادان، دامداران از خود محيط‌زيست با رفتارهاي سازگار با آن هستند که به دليل شناختن منطقه مي‌توانند در بسياري از موارد در راهنمايي گردشگران، اطفاي حريق و کمک رساني مثمر ثمر و مفيد فايده باشند در حالي که در برخي از موارد اين مسائل ناديده گرفته شده و دامداران و صيادان و بوميان به‌عنوان تهديد منطقه اعلام مي‌شوند که بايد رفت و آمدها را به منطقه محدود کنند. اين فعال زيست‌محيطي با اشاره به اينکه اکنون تعداد دامداران در ميانکاله که پرورش گاو و گاوميش مبادرت دارند به يک‌سوم رسيده است، خاطرنشان کرد: آيا با توجه به کاهش تعداد دامداران در منطقه، مشکلات زيست‌محيطي از بين رفته است يا همچنان آن مشکلات وجود دارد.

عاشوري ادامه داد: مشکل ما در ميانکاله، دامداران، صيادان و بوميان منطقه نيستند بلکه آلودگي‌هاي ناشي از نيروگاه و وجود بندر اميرآباد در کنار تالاب، جاده‌سازي‌ها، شکار بي رويه و... از مهم‌ترين مشکلات ما در ميانکاله است.

فعال ديگر زيست‌محيطي مازندران بابيان اينکه افزايش سطح دانش و آموزش بوميان ميانکاله راهي مناسب براي گسترش فرهنگ زيست‌محيطي است، به خبرنگار مهر گفت: گسترش آموزش در بوميان منطقه در زمان برداشت انار در منطقه کاملاً مشهود است به‌طوري‌که بوميان در زمان برداشت انار با تمام امکانات با کمک شرکت‌هاي تعاوني براي برداشت اين محصول وارد منطقه شده و بدون کمترين آسيب زيست‌محيطي به ميانکاله، برداشت را انجام مي‌دهند.

جمال ابوطالبي عبدالملکي در گفت‌وگو با مهر ادامه داد: با توجه به وجود جاذبه‌هاي منحصربه‌فردي همچون دريا، تالاب و گونه‌هاي مختلف جانوري و گياهي در ميانکاله، بايد با برنامه‌ريزي مناسب در جهت پايداري اکوسيستم ميانکاله و حفاظت آن براي نسل‌هاي آينده تلاش کنيم و با جلوگيري از شکار بي‌رويه، حاشيه‌نشيني و صيدهاي بي‌رويه براي نجات ميانکاله تلاش کنيم. رئيس اداره محيط‌زيست بهشهر هم با اشاره به در ماه‌هاي اخير روند خشک شدن ميانکاله با کمبود آب، کاهش سفره‌هاي زيرزميني آب و همچنين پر شدن کانال‌ها و نهرهاي در مسير ميانکاله موجب شد تا خشکي اين منطقه دوچندان شود که بررسي‌هاي مختلفي انجام شد.

زمان رضا احمدي در گفت‌وگو با مهر معتقد است پس‌روي تنها به چند سال اخير خلاصه نمي‌شود و بر اساس کارشناسي‌هاي انجام‌شده در بيش از 40 سال گذشته نيز چنين اتفاقي در منطقه گزارش‌شده است که مهم‌ترين راهکار جلوگيري از اين پس‌روي و خشکي تالاب و خليج ميانکاله، مديريت آب‌هاي سطحي منطقه، مطالعه ارزيابي و لايروبي کانال خوزيني و چاپاق لي و احداث کانال جديد به‌طوري‌که بتوان آب درياي خزر را به تالاب منتقل کرد، است.

وي گفت: با هماهنگي‌هاي انجام‌شده و با لايروبي و مرمت نهرها، کانال‌ها و رودخانه‌هايي که به سمت ميانکاله در جريان بود، اکنون شاهد جريان آب در نهرها و کانال‌ها هستيم و ميانکاله‌اي که خشک بود، دوباره سبز شده و جان دوباره گرفت.

به گزارش مهر، کمبود آب در سال‌ها اخير، کاهش باران و همچنين تبخير ميزان قابل‌توجهي از آب و در کنار آن استفاده از سموم و کودهاي شيميايي مملو از فلزات سنگين و سموم و مواد شيميايي، خطري نگران‌کننده است که وارد تالاب مي‌شود که به‌جاي زندگي بخشي، زندگي را از تالاب‌ها بگيرد که بايد ضمن مديريت صحيح آب، در کنترل حوزه‌هاي آبريز به تالاب هم کنترل دقيق انجام و از سرازير شدن آلودگي‌ها به تالاب جلوگيري شود.