بيش از 30 سال از همكاري من با داوود رشيدي در سريال «گل پامچال» مي‌گذرد. همكاري با او در اين سريال باعث شد خاطرات زيادي از داوود رشيدي در خاطرم بماند. داوود رشيدي در تئاتر و سينما هنرمند بزرگي بود و آنچه بيشتر از همه در شخصيت او به چشم مي‌آمد اخلاق و رفتار حرفه‌اي‌اش در طول اين سال‌ها بود. او علاوه بر اينها محبت و صميميتي داشت كه من به‌شخصه آن را در هنرپيشه‌هاي جديد خيلي كم ديده‌ام، دوستي و مردانگي او چه وقت كار و چه در فضاي خارج از كار مثال‌زدني بود. داوود رشيدي براي كار مطالعه زيادي داشت و همين باعث مي‌شد موقع بازي در نقشي تمام جوانب آن را در نظر بگيرد. برايش مهم نبود كه فيلمبرداري در كجا باشد و حتي اگر قرار بود در دورافتاده‌ترين روستا هم اين كار را انجام دهيم با علاقه سر صحنه فيلمبرداري حاضر مي‌شد. اين موضوع مي‌تواند درس بزرگي براي بازيگران جديد ما باشد كه اين روزها ترجيح مي‌دهند در مورد نقش‌هاي‌شان هيچ مطالعه‌اي نداشته باشند و بازي در فيلم‌هايي را كه در داخل تهران كار مي‌شود بيشتر مي‌پسندند.
داوود رشيدي در عين محبت و دوستي‌اش بي‌اندازه آدمي قانع بود. در انتخاب‌هايش تنها نقش برايش اهميت داشت و براي بازي در آن وقت زيادي را صرف مطالعه مي‌كرد. در سريال «گل پامچال» او حضوري پررنگ‌ و زيبا داشت و خاطره ماندگاري از خودش براي من به جا گذاشت. نقش او در اين سريال نقش زيبايي است كه آن را كاملا زيرپوستي و دروني بازي كرد. موقع فيلمبرداري سريال و آماده‌سازي صحنه‌ها هر وقت فرصتي دست مي‌داد مطالعه‌اش را از سر مي‌گرفت.
بعد از همكاري با او در سريال «گل پامچال» ارتباط دوستانه‌اي بين ما شكل گرفت. اين ارتباط در طول اين سال‌ها حتي به بهانه احوالپرسي ادامه پيدا كرد. متاسفانه اين ارتباط به دليل فعاليت من در زمينه سينماي كودك هيچ‌وقت در كار دنبال نشد. حضور داوود رشيدي و ديگر هنرمندان هم‌دوره‌اش در تئاتر و سينماي ايران را نمي‌توان انكار كرد؛ چهره‌هايي كه هركدام از آنها به يكي از ستون‌هاي فرهنگ و هنر ايران تبديل و نام آنها براي هميشه در ياد ما ماندگار شده‌ است.