یک پژوهش جدید نشان می‌دهد کشاورزی و دامپروری صنعتی ممکن است خطر بیماری‌های عفونی نوپدید را افزایش دهد. تا امروز تصور می‌شد کشاورزی و دامپروری صنعتی به دلیل کنترل بهتر، امنیت زیستی و جداسازی دام‌ها، خطر ابتلا به بیماری‌های مشترک بین انسان و دام (آن‌هایی که از حیوانات به انسان منتقل می‌شوند) را کاهش می‌دهد. محققان پژوهشی به سرپرستی دانشگاه اکستر انگلیس انجام دادند و در آن تأثیر عوامل اجتماعی و اقتصادی را که معمولاً در ارزیابی‌های سنتی نادیده گرفته می‌شود، بررسی کردند. این پژوهش نشان می‌دهد آثار کشاورزی و دامپروری صنعتی در بهترین حالت نامشخص است و در بدترین حالت ممکن است خطر بیماری‌های عفونی نوپدید را افزایش دهد.
همه‌گیری کرونا توجه‌ها را به بیماری‌های عفونی نوپدید، به‌ویژه ویروس‌های مشترک بین انسان و دام جلب کرد. پیدایش و انتقال این ویروس‌ها به عوامل متعددی از جمله تماس بین انسان‌ها و حیوانات و نحوه استفاده انسان‌ها از زمین بستگی دارد و دامداری نقش بالقوه مهمی را در افزایش خطرات ایفا می‌کند. افسانه‌ای که درباره کشاورزی صنعتی وجود دارد، این است که دام‌ها را از حیات وحش جدا و در نتیجه خطر بیماری‌هایی که بین آن‌ها منتقل می‌شوند را متوقف می‌کنیم. اما این مزارع در دنیای واقعی وجود دارند، بنابراین ساختمان‌ها و نرده‌ها ممکن است آسیب ببینند، حیات وحش مانند موش‌ها یا پرندگان وحشی ممکن است وارد ساختمان‌ها شوند و کارگران هم به این طرف و آن طرف می‌روند. خلاصه این که همیشه احتمال بروز حوادث وجود خواهد داشت.