مجیدرضا حریری در گفتگو با قدس آنلاین ضمن اشاره به اینکه منطق حکم می کند، فرض را بر تداوم تحریمها بگذاریم و بر این اساس، اقتصاد بین الملل و سیاست گذاریهای داخلی را پیش ببریم، افزود: برخی عوامل بیرونی بر سیاست گذاریهای کشور اثر می گذارند و قاعدتا زمانی که درگیر تحریمها و منازعات بین المللی با دنیای غرب به رهبری آمریکا و اتحادیه اروپا هستیم، با محدودیتهایی در روابط بین الملل به ویژه در حوزه اقتصاد و تجارت مواجهیم.
وی ادامه داد: در نقطه فعلی و برای برطرف کردن این محدودیتها در عین اینکه باید با بهره گیری از ظرفیت مراجع بین المللی اختلاف را با طرف غربی به حداقل برسانیم تا تحریمها رفع شود، ضروری است درک کنیم تنها ۵۰ درصد این فرایند در اختیار ماست و این تجربه را هم داریم که با امضای برجام برای رفع اختلافات، گام برداشتیم اما طرف غربی به سرکردگی آمریکا آن را پاره کرد پس با فرض تداوم این تحریمها باید اثرات این تحریم ها را بر اقتصاد و رفاه مردم به حداقل برسانیم.
رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین افزود: برای به حداقل رساندن آثار تحریم بر اقتصاد کشور و معیشت مردم باید روابط را با سایر طرفهایی که با علم به تحریم بودن ایران با ما همکاری می کنند و به تعبیری دقیق تر مبتنی بر دیپلماسی اقتصادی با قدرت جلو ببریم. این کشورها عموما همسایه ما هستند که با تدابیر دو سه سال اخیر دولت، روابطمان با آنها به ویژه همسایگان جنوب خلیج فارس و آسیای میانه ترمیم شد به طوری که می توان ادعا کرد امروز روابط مان از نظر سیاسی با همسایگان، مشکل خاصی ندارد و همچنان می توانیم از این ظرفیت اقتصادی و تجاری بهره بیشتری ببریم.
حریری با تاکید بر اینکه حوزه دیپلماسی کشور در سه سال گذشته وظیفه و ماموریت خود را به انجام رسانده است، گفت: امروز برای توسعه و تقویت روابط با همسایگان، منع دیپلماتیک نداریم و هر محدودیت و منعی در این حوزه به زیرساختهای اقتصادی داخل کشور برمی گردد.
وی ادامه داد: بخشی از کار هم پیدا کردن روابط جدید با دیگر کشورهاست و بر این اساس اولین اقدام دولت سیزدهم ارتباط با ۱۵ کشور همسایه به علاوه هند و چین و بعد از آن نگاه به آفریقا و آمریکای لاتین بود که این حرکات درست دیپلماتیک، همچنان ادامه دارد اما باید دید در ادامه ظرفیتهای اقتصادی و زیرساختی را تا چه حد تقویت می کنیم و برای موانع اقتصادی از منظر روابط بانکی و محدودیتهای تحریمی چه تدبیری داریم.
حریری تاکید کرد: بر خلاف تحلیل برخی صاحب نظران، محدودیت اول ما در این زمینه ناشی از اف ای تی اف نیست بلکه مشکل اول محدودیتهای تحریمی بانکی و در گام بعد اف ای تی اف است و علاوه بر بازارهای هدف گرفته شده، بهره گیری از ظرفیت سازمانها و پیمانهای دو و یا چندجانبه بین المللی ضروری است؛ همان طور که با اوراسیا، سازمان همکاری شانگهای و بریکس تعامل کردیم.