او عاشق دلسوخته‌ای بود که در گستره خونین جبهه‌های نبرد از کردستان تا خوزستان به جهاد و نماز می‌پرداخت و در جهاد افضلش اوج بندگی خویش را به نمایش می‌گذاشت. عبادتش جهاد بود و جهادش عبادت و در اسلام و امام چنان ذوب شده بود که می‌توان او را در حقیقت گواه گویایی از موفقیت انقلاب اسلامی در تربیت انسان‌هایی والا دانست که شگرف‌ترین سجایای اخلاقی و مدیریتی را از خود بروز می‌دهند. زندگی اش سرشار از خدمت به حق بود و برای نیل به مقصود آرامش نداشت. صحبت از شهید سپهبد صیاد علی شیرازی است که ۲۱ فروردین ماه ۱۳۷۸ توسط منافقین کوردل به شهادت رسید و جاودانه ماند. او فرماندهی متدین، جدی، امیدوار، سخت کوش و با اخلاص بود. الگویی کم نظیر و عالی در خدمت گزاری و وفاداری به نظام و عشق به ولایت بود. در واقع زندگی مشحون از مجاهدات او را می‌توان به عنوان هنر مردان خدا که با شهادت به اکمال رسیده است، مرور کرد و از آن انگیزه‌ای عالی برای تداوم راهش گرفت. صیاد شیرازی به عنوان یکی از با دانش‌ترین افسران ارتش در جنگ با فکر، قابل انعطاف و شجاع بود. به همین دلیل مکتب صیاد شیرازی می‌تواند الگوی بسیار خوبی برای جبهه مقاومت، جهان اسلام و جوانان کشورمان باشد.

شجاعت

او علاوه بر خدمات شایانی که در مبارزه با ضد انقلاب کرد، در امر دفاع مقدس از فرماندهان برجسته و نام آور بود و دوران فرماندهی این امیر سرافراز بر نیروی زمینی ارتش از مقاطع درخشان موقعیت این نیروست. او فرمانده ارتش در عملیات‌های بزرگ و سرنوشت سازی همچون طریق القدس، آزادسازی بستان، فتح المبین، بیت المقدس، فتح خرمشهر، رمضان، مسلم بن عقیل، مطلع الفجر، محرم، والفجر ۱، ۲، ۳، ۴، خیبر و بدر است که این سلسله عملیات‌ها از برجسته‌ترین مقاطع دفاع مقدس است. الحق زندگانی سرشار از خدمت و سجایای اخلاقی و روحیات این سردار شهید به نحوی است که آن را می‌توان به عنوان الگویی موفق برای نظامیان مسلمان مطرح کرد. او به حق زاهد شب و شیر عرصه نبرد بود و از همان ابتدای انقلاب که در سردشت فرماندهی نیرو‌های اسلام را بر عهده داشت، رزمندگان متوجه نماز‌های شب با اخلاصش در دل کوهستان‌های کردستان بودند. تقید او به روزه در روز‌های دوشنبه و ‏پنج شنبه و ماه‌های رجب و شعبان و رعایت اخلاق و شئون اسلامی و توجه خاص او به اوامر امام در مورد عبادات از او شخصیت کاملاً ویژه‌ای ساخته بود. او انسان مخلص و عاشق خدمت بود و رغبتی به مقامات دنیایی و زرق و برق آن نداشت لذا هرجا که امکان خدمت بود بی تکلف در خط مقدم قرار می‌گرفت و به جایگاه آن اهمیتی نمی‌داد. رعایت این ظرایف از او انسانی نمونه و نورانی ساخته بود به نحوی که در قلب ارتشیان، پاسداران و بسیجیان جای داشت. شجاعت او وصف ناشدنی است چرا که در صحنه‌های نبرد این مرگ بود که از او فرار می‌کرد و سرانجام بامداد ۲۱ فروردین ماه ۷۸ پس از عمری مجاهدت مخلصانه، دعایش اجابت شد. عملیات چریکی با شهید چمران

صیاد شیرازی از ابتدای پیروزی انقلاب تا مهرماه سال ۵۸ در اصفهان بود. در این مدت با همکاری نیرو‌های نظامی و دوستان انقلابی گروه ۳۰ نفره‌ای را تشکیل داد و به حفظ و حراست از پادگان شهر پرداخت. در مهرماه سال ۵۸ اخبار ناگواری از کردستان می‌رسید که به همراه شهید چمران به سردشت رفتند. در مدت ۱۷ روز حضور در منطقه سردشت با فرماندهی دکتر چمران ۹ عملیات چریکی با موفقیت انجام شد. حضور وزیر دفاع در صحنه نبرد انگیزه‌های مضاعفی برای خدمت به وجود می‌آورد و نتیجه این همکاری سلب آسایش و عقب‌نشینی نیرو‌های ضد انقلاب شد. در زمستان سال ۱۳۵۸، قرارگاه عملیاتی غرب در کرمانشاه با فرماندهی صیاد شیرازی تشکیل شد. لشکر ۸۱ زرهی کرمانشاه، لشکر ۱۶ زرهی قزوین، لشکر ۲۸ کردستان و تیپ ۲۳ نیروی مخصوص و تعدادی از پاسداران انقلاب اسلامی هسته اصلی تشکیل قرارگاه بودند. شهید «ناصر کاظمی» فرماندار پاوه و فرمانده سپاه آن جا نیز ارتباطی تنگاتنگ با قرارگاه برقرار کرد. اولین عملیات پس از تشکیل قرارگاه، آزادسازی مریوان و پاک سازی کلیه محور‌های مواصلاتی به آن بود.

شهید وحدت آفرین

یکی از روحیات خاص این شهید، گرایش به وحدت و پرهیز از اختلافات بود. او این اعتقاد را در کلیه شئون زندگی خود سرایت داده بود، در بُعد نظامی و در زمان جنگ هدف او در کنار هم جنگیدن رزمندگان بود و در نهایت ثابت شد در هر عملیاتی که وحدت قلبی و همراهی ارگانیکی در نیرو‌های تحت فرماندهی مطلع واحد وجود دارد، فتح به همراه خواهد داشت. در باب امور فرهنگی و اجتماعی چنان که از خاطرات نزدیکان و یادداشت‌های خود این شهید به دست می‌آید، وی در عین مشغله کاری فراوان با برنامه ریزی مناسب به مطالعه تفاسیر قرآن مجید و مطالعات علمی و اجتماعی پرداخته و حداقل هفته‌ای یک بار به دیدار علما می‌رفت. کمک به خانه و خانواده، تربیت فرزندان با تزریق روحیه اعتماد به نفس و آموزش عملی اصول و مبانی عالیه و اصیل اسلامی در سرلوحه برنامه‌های او بود.

نقش شهید در عملیات مرصاد

هنگامی که منافقین طی عملیات «فروغ جاویدان» به خاک جمهوری اسلامی ایران تجاوز کردند، امیر سپهبد شهید «علی صیاد شیرازی» مسئولیت فرماندهی نداشت؛ بلکه تنها به‌عنوان نماینده حضرت امام خمینی (ره) در «شورای عالی دفاع» انجام وظیفه می‌کرد؛ اما وقتی از این شهید والامقام برای انجام عملیات برای مقابله با منافقین درخواست کمک می‌شود، وی بلافاصله این درخواست را اجابت می‌کند و در کوتاه‌ترین زمان ممکن خود را به کرمانشاه می‌رساند و عملیات «مرصاد» را فرماندهی و به‌وسیله هوانیروز تنگه «چهارزبر» را به جهنمی برای منافقین تبدیل می‌کند.

او در خاطرات خود گفته بود: «به گردنه چهارزبر (تنگه مرصاد) که رسیدیم، دیدم خاکریزی در جاده زده شده بود که یک طرف آن نیرو‌های مردمی دلیرانه مقاومت می‌کردند و در طرف دیگر تانک پشت سر تانک به طول ۳ تا ۴ کیلومتر صف کشیده بود و دختران و پسرانی که به فارسی تکلم می‌کردند، در تانک‌ها مستقر بودند. دانستم که منافقین هستند. برابر طرحی که خلبان‌ها را توجیه کردم، آن چنان به جان این‌ها افتادند که دمار از روزگارشان درآوردند. متعاقب آن، بالگرد‌های هجومی دیگری را که خبر کرده بودیم از راه سررسیدند و با یگان‌های زمینی کوچک و بزرگی که از ارتش، سپاه و مردم جمع و جور کردیم، در قالب یک طرح هماهنگ شده به منافقین حمله برده و فوج فوج آن‌ها را به درک واصل کردند.»

نقش شهید در انسجام ارتش و سپاه

خیانت‌های «بنی‌صدر» در ابتدای جنگ تحمیلی به برکناری «صیاد شیرازی» منجر شد و از طرفی هم دست سپاه برای دفاع از کشور بسته شد؛ اما پس از عزل بنی صدر و فرار وی از کشور، این فرمانده دلاور ارتش دوباره به ارتش بازگشت و مصمم شد تا ترکیب مقدس میان ارتش و سپاه را ایجاد کند. به گفته وی «متأسفانه مسئولین رده بالای ارتش در سال اول جنگ، به شدت مخالف به‌وجود آمدن این وحدت (وحدت بین سپاه و ارتش) بودند و می‌گفتند این دو ارگان با هم نمی‌خوانند. پاسدار‌ها چهره‌های تازه‌کار هستند و تخصص ندارند. ارتش سازمان یافته است. نباید اینها بیایند. اوضاع به هم می‌خورد.».

اما صیاد شیرازی معتقد بود که «برای برادران سپاه، صحنه عمل که میدانی برای کار داشته باشند، ایجاد نشده بود؛ یک سال توقف، دلالت بر این می‌کرد که نیرو‌های خودی کم‌کم دارند به یأس می‌رسند که بتوانند حداقل دشمن را در خاک خودمان نابود یا از آن بیرون کنند.» محسن رضایی از فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس گفته بود: پس از این که شهید «صیاد شیرازی» فرماندهی نیروی زمینی ارتش را به عهده گرفت، به اتفاق یکدیگر طرح جدیدی را به نام «فرمانده مشترک» ارائه کردیم که بر اساس این طرح از رده بالا تا رده لشکر، هر قرارگاهی دو فرمانده داشت؛ یکی از سپاه و دیگری از ارتش؛ به‌گونه‌ای که طرح‌های عملیاتی به امضای هر دو فرمانده ارتش و سپاه می‌رسید.

سپهبد انقلاب 

صیاد شیرازی در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۶۶ به درجه سرتیپی ارتقا یافت و با پایان جنگ تحمیلی در سال ۱۳۶۸ با حکم آیت ا... خامنه‌ای به معاونت بازرسی ستاد کل نیرو‌های مسلح منصوب و در شهریور ۱۳۷۲ جانشین رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح شد. سرتیپ علی صیاد شیرازی ۱۵ روز قبل از ترور به دست گروهک تروریستی منافقان در تاریخ ششم فروردین ۱۳۷۸ به دست مقام معظم رهبری به درجه سرلشکری ارتقای درجه پیدا کرد. اما در ۲۱ فروردین در حالی که قصد عزیمت به محل کارش را داشت از سوی عامل تروریستی منافقین در داخل ماشین شخصی‌اش به رگبار بسته شد و به شهادت رسید. چند روز بعد از شهادت سرلشکر علی صیادشیرازی، آیت ا... سیدعلی خامنه‌ای به پاس رشادت‌های شهید، درجه سپهبدی را به او اعطا کرد.

منبع: خراسان