به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز مهاباد؛ یک کارشناس ارشد روانشناسی بالینی بابیان اینکه اختلال اضطراب اجتماعی یک اختلال ناتوان‌کننده است،گفت: اختلال اضطراب اجتماعی بسیاری از جنبه‌های زندگی فردی را مختل و کیفیت زندگی و عملکردش را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد.

محمدرضا یوسفی، با اشاره ‌به علامت‌های این اختلال افزود: علامت‌های این اختلال غیر از چهره مضطرب که کاملاً مشخص است؛ علائم جسمی در فرد است، علائمی که شامل سرخ شدن بدن به‌ خصوص صورت فرد، عرق کردن زیاد، لرزش، تپش قلب و احساس دل‌آشوبی است.

یوسفی خاطرنشان کرد: در بعضی موارد هم فرد در موقعیت دچار لکنت زبان می‌شود که در مورد نگرانی و ترسهای شدید حملات اضطرابی این اتفاق ممکن است در فرد بیفتد و حتی فرد آنقدر آستانه تحملش پایین باشد که از حال برود و غش کند و برای مدتی ارتباطش با دنیای بیرون قطع شود.

این روانشناس بالینی گفت: نشانه دیگر این است که این افراد اصلاً از شرکت کردن در گروه‌ها استقبال نمی‌کنند و ازحضور داشتن در موقعیت‌های اجتماعی پرهیز می‌کنند.

وی تصریح کرد: مبتلایان به هراس اجتماعی معمولاً به خوددرمانی روی می‌آورند. در این مواقع  درمان‌های روانپزشکی و روانشناختی خیلی می‌تواند مؤثر باشد.

تحقیقات نشان داده؛ رفتاردرمانی شناختی به‌صورت فردی یا گروهی در درمان اضطراب اجتماعی مؤثر است.

این مشاور می‌گوید: این گروه از افراد شاید معتقد باشند این روش‌ها اثرگذار نیست، اما ترکیب درمان‌های روانشناختی و روان‌درمانی و روانپزشکی باهم در کنار تجویز دارو توسط روانپزشک در بهبود حال فرد مضطرب کمک‌ کننده و مفید است که بتواند اضطرابش را در موقعیت‌های جمعی کنترل کند و موجب هراس وی نشود.

یوسفی، بابیان اینکه این اختلال روی سیستم ایمنی بدن اثر می‌گذارد اظهار کرد: اختلال اضطراب اجتماعی از لحاظ جسمی آسیب‌هایی به فرد وارد می‌کند و روی سیستم ایمنی اثرات نامطلوبی می‌گذارد. زمانیکه یک بیمار دچار آسیب جسمی یا یک نقص ایمنی شود، می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که دچار شدن به اختلالات روانشناختی هم در کنار آن می‌تواند به ‌شدت سیستم ایمنی را ضعیف کرده و فرد را در معرض آسیب‌های جسمی دیگر قرار دهد.

وی گفت: اگر کودک یا نوجوان در سنین پایین‌تر مهارت‌های اجتماعی را آموزش ببینند و به‌ صورت عملی در انجام فعالیت‌هایشان به کاربندند به ‌راحتی می‌توانند در برابر هرگونه اختلالات روانشناختی از جمله اضطراب اجتماعی از خود محافظت کنند و فرد موفق با اعتماد به ‌نفس بالا باشند.

این کارشناس سلامت روان معاونت بهداشتی افزود: نکته بعدی این‌ است که این اختلال با هرگونه اختلال می‌تواند همراه باشد ازجمله اختلالاتی چون وسواس، افسردگی و انواع اضطراب‌ها. یکی از دلایل به وجود آمدن اختلال جمع‌هراسی می‌تواند ارثی و ژنتیکی باشد و کمبود مهارتهای اجتماعی نقش پررنگی در بروز این اختلال دارد. این اختلال شامل نشانه‌های فیزیکی، رفتاری و اجتماعی است که در این‌گونه افراد، اجتناب از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی دیده می‌شود.

وی، با اشاره به راهکارهای درمانی اختلال اضطراب اجتماعی خاطرنشان کرد: مهمترین راهکار این است که این بیماری باید درمان شود و مراجعه به روانشناس و روانپزشک خط اول درمان است. یکی از روش‌های درمانی؛ درمان «مواجهه‌سازی فرد» است. در این روش فرد را با موقعیت‌های اجتماعی بیشتر اما با تعداد افراد کمتری مواجه می‌کنیم و اجازه می‌دهیم تا حدودی فرد اضطرابش را در آن موقعیت‌ها تجربه کند و با آن موقعیت‌ها آشنا شود تا بتواند موقعیت‌های بزرگتری را تجربه کند.

وی افزود: در درمان‌های شناختی رفتاری روی افکار فرد هم در حین اضطرابش کار می‌شود و با او صحبت می‌شود و در این شرایط افکار فرد به‌شدت به چالش کشیده می‌شود. روان‌کاوی و سایر درمان‌های روانشناختی به همراه درمان‌های روانپزشکی هم می‌تواند مؤثر باشد و یک راهکار عمومی که وجود دارد به افراد گفته می‌شود به یک گروه حمایتی بپیوندند یا به گروه‌هایی که شبیه خودشان هستند، تا بتوانند راجع به اضطراب‌هایشان صحبت کنند و راهکار دریافت کنند.