براساس داده‌های یک مطالعه جدید، عادت داشتن به اهمال‌کاری می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات عمیق‌تر در سلامتی مانند افسردگی، اضطراب، دردهای ناتوان‌کننده، بدخوابی و همچنین نداشتن تحرک جسمانی باشد. به گزارش ایسنا، در این مطالعه که اوایل این ماه در مجله JAMA منتشر شد، این مسئله ارزیابی شد که آیا دانش‌آموزانی که کارها را به تعویق می‌اندازند از نظر سلامت روانی و جسمی بیشتر در معرض خطرند یا خیر.
متخصصان از جمله پژوهشگران دانشگاه «اوپسالا» سوئد، ۳۵۲۵ دانشجوی شرکت‌کننده را از هشت دانشگاه استکهلم و اطراف آن انتخاب کردند و از آن‌ها خواستند به مدت یک سال، هر سه ماه یک بار پرسشنامه‌هایی را پر کنند.
متخصصان در این مطالعه اهمال‌کاری‌هایی را که دانش‌آموزان خود اظهار کردند با استفاده از پنج گزینه از نسخه سوئدی مقیاس اهمال‌کاری کامل بر اساس «طیف لیکرت» از یک (خیلی به‌ندرت یا اصلاً نمایشگر من نیست) تا پنج (غالباً یا همیشه نمایشگر من است) رتبه‌بندی کردند. سپس رتبه‌های به‌دست‌آمده را تجمیع کردند تا نمره کل اهمال‌کاری از پنج تا ۲۵ به دست آید. سپس داده‌های جمع‌آوری ‌شده از دانش‌آموزان را ارزیابی کردند تا مشخص شود آیا اهمال‌کاری با پیامدهای بدتر برای سلامت در ۹ ماه بعد مرتبط است یا خیر.
در بررسی تکمیلی پس از گذشت ۹ ماه، ۱۶ مورد پیامد منفی برای سلامت که شرکت‌کنندگان خودشان اظهار کرده بودند، ارزیابی شد. این پیامدهای منفی عبارت بودند از مشکلات سلامت روان مانند علائم افسردگی، اضطراب و فشار روانی و دردهای ناتوان‌کننده از جمله درد گردن و/یا قسمت فوقانی کمر، کمر، اندام بالایی و اندام پایینی.
شرکت‌کنندگان همچنین رفتارهای مربوط به سبک زندگی ناسالم مانند بدخوابی، نداشتن تحرک جسمانی، مصرف دخانیات، مصرف ماری‌جوانا، مصرف الکل و صبحانه نخوردن و همچنین عوامل اثرگذار بر سلامت روانی-اجتماعی مانند تنهایی، مشکلات اقتصادی و همچنین سلامت عمومی از جمله پیامدهای منفی برای سلامت را گزارش دادند.
طبق این یافته‌ها، سطوح بالاتر اهمال‌کاری با نشانه‌های به‌طور قابل‌توجه بیشتری از افسردگی، اضطراب و فشار روانی در حدود ۹ ماه بعد ارتباط داشت. همچنین شرکت‌کنندگانی که خودشان میزان بالاتری از اهمال‌کاری را اظهار کردند، بیشتر احتمال داشت درد ناتوان‌کننده در شانه‌ها یا بازوها، تنهایی و مشکلات مالی بیشتر و خواب بد کیفیت‌تر را گزارش دهند. به گفته متخصصان، این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن عوامل دیگری مانند سن، جنسیت، وضعیت جسمی و روحی قبلی و همچنین سطح تحصیلات والدین به قوت خود باقی ماند.
آن‌ها با استناد به محدودیت این مطالعه گفتند واحد نمونه تحقیق «به طور کامل نماینده» کل جمعیت دانش‌آموزان سوئد نیست و بنابراین مشخص نیست که آیا می‌توان برآوردها را به سایر جمعیت‌ها نیز تعمیم داد یا خیر.

محرومیت دختران افغان از تحصیل 490 روزه شد!
پیام دبیرکل سازمان ملل به طالبان
روز گذشته در سرتاسر جهان به نام «روز آموزش» تجلیل شد. این روز جهانی در حالی فرا رسید که طالبان برای بیش از ۴۹۰ روز مانع بازگشایی مدارس دخترانه در افغانستان شده‌اند. افغانستان تنها کشوری در جهان است که دختران آن حق ندارند به مدارس و دانشگاه بروند! طالبان پس از دست یافتن به قدرت در ابتدا دروازه‌های مکتب‌ها را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند. به‌تازگی هم تحصیل دختران را تعلیق و کار زنان در نهادهای غیردولتی را منع کرده‌اند. دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل روز گذشته در توییتی به همین مناسبت نوشت: «همه دختران افغانستان باید به حق تحصیل فراتر از کلاس شش دسترسی داشته باشند. آموزش دختران به شکوفایی مردم و رهایی آن‌ها از فقر کمک می‌کند و دختران افغانستان باید بتوانند به مهارت‌ها و رویاهای خود دست یابند.» به گزارش شفقنا، با تسلط دوباره طالبان بر افغانستان سیاست سخت‌گیرانه‌ای علیه زنان در این کشور تطبیق می‌شود. زنان افغانستان در حال حاضر از حقوق سیاسی و مدنی خود محروم شده‌اند. نهادهای حقوق بشری این سیاست‌ها را «ظالمانه» و «مصداق آپارتاید جنسیتی» خوانده‌اند. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل به مناسبت روز جهانی آموزش از مقام‌های طالبان خواسته که محدودیت‌های ظالمانه در برابر آموزش دختران در سطح متوسطه و عالی را پایان دهند. وی اضافه کرده است که اکنون زمان پایان دادن به همه قوانین و شیوه‌های تبعیض‌آمیز است که مانع دسترسی به آموزش می‌شود.