به گزارش خبرنگار گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از نیواطلس، فناوری مورد استفاده برای ساخت ایمپلنت ها در سال های اخیر ارتقا یافته و آنها کارهای بیشتری انجام دهند. یک طراحی جدید می تواند تجربه استفاده از این دستگاه ها را با استفاده از ژنراتورهای تریبوالکتریک یکپارچه برای تبدیل حرکات تنفسی کاربر به الکتریسیته و تامین انرژی بهبود بخشد.

تحریک عمیق مغز شامل کاشت سیم‌های کوچک در برخی نواحی مغز برای ارسال پالس‌های الکتریکی خفیف و مداخله برای اصلاح فعالیت الکتریکی غیرعادی اندام بدن است. استفاده از این روش در سال 1997 برای درمان لرزش پارکینسون تایید شد، اما اخیراً دانشمندان آن را برای درمان افسردگی و رفتارهای تکانشی با نتایج اولیه امیدوارکننده به کار گرفته اند.

هر سال حدود 150000 بیمار این ایمپلنت ها را دریافت می کنند که دستگاه آن نیز زیر پوست قفسه سینه قرار می گیرد و سیم ها به سمت مغز می روند. دستگاه های فعلی با باتری هایی کار می کنند که هر دو یا سه سال یکبار نیاز به تعویض دارند و هر بار یک عمل جراحی برای تعویض آنها لازم است.

در سال های اخیر شاهد پیشرفت های جالبی در فناوری دستگاه های ضربان ساز بوده ایم که حالا برای حل همین مشکل در بیماران مبتلا به اختلالات ریتم قلب نیز به کار گرفته شده است. محققان ضربان‌سازهای آزمایشی را تولید کرده‌اند که می‌توانند با استفاده از عضلات خود بدن، یا حتی ضربان قلب آن‌ها کار کنند.

اکنون دانشمندان دانشگاه کنکتیکات از این نوع روش برای تحریک عمیق مغز استفاده کرده اند که بر اساس اثر تریبوالکتریک است، جایی که مواد خاصی مانند بادکنک و موهای شما، هنگامی که به یکدیگر ساییده می شوند، بار الکتریکی تولید می‌کنند.

این گروه یک دستگاه تحریک عمیق مغزی طراحی کردند که می‌تواند این نوع انرژی را از طریق دستگاه تنفسی فرد جمع‌آوری کند. ایمپلنت از لایه هایی از مواد تریبوالکتریک تشکیل شده که از اصطکاک، برق تولید می کند. این الکتریسیته یک ابرخازن زیستی را شارژ می کند که به نوبه خود به محرک عمقی مغز نیرو می دهد.

پایان پیام/