به گزارش ایکنا، نهم مهر در تقویم جمهوری اسلامی ایران، روز همبستگی با کودکان و نوجوانان فلسطینی نامگذاری شده است. در سال 2000 میلادی، در چنین روزی «محمد الدره»، نوجوان 12 ساله فلسطینی بهطرزی فجیع به دست نظامیان رژیم صهیونیستی به شهادت رسید.
تصویر شهادت او، درحالی که پشت پدر خود پنهان شده بود تا از شر حمله نظامیان صهیونیست در امان باشد، بارها از شبکههای تلویزیونی پخش شد و رسوایی رژیم اشغالگر قدس و حامیان این رژیم را در دنیا، به دنبال داشت.
این روز به پیشنهاد جمعیت دفاع از ملت فلسطین در تقویم جمهوری اسلامی ایران ثبت شده و نمادی از دادخواهی دانشآموزان ایرانی از مستکبران جهان و همچنین اعلام همدردی و همبستگی بین دانشآموزان ایرانی و کودکان و نوجوانان مبارز فلسطینی معرفی میشود.
اشک، خون، زخم و درد...کلماتی که خلاصهای از زندگی یک کودک فلسطینی است که بیش از شصت و هفت سال هنوز از اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی رنج میبرد.
کودک فلسطینی در طی این سالها انواع رنج و بدبختی را پشت سر گذاشته است، اما پس از آن که با انتفاضه سنگ، بزرگترین قیامی را که بشریت در قرن بیست و یکم شاهد آن بوده رقم زد توانست به مؤلفهای مهم در معادله درگیری با پروژه صهیونیستی تبدیل شود.
کودک فلسطینی که در اردوگاهها به دنیا آمده و زندگی کرده، به سیری عادت ندارد و تلخی از دست دادن عزیزان و خانوادهاش را در تهاجمات مستمر اشغالگر چشیده است. خانه کوچکشان را که توسط بولدوزر رژیم اشغالگر ویران شده بود، تماشا کرده است. قانونهای منع آمد و شد رژیم صهیونیستی او را از رسیدن به مدرسه بازداشته و گلولههای نظامیان اشغالگر عزیزترین دوستانش را از او گرفته است. این کودک با وجود این همه غم و درد هنوز چیزهای زیادی از دوران کودکی دارد، او همچنان آرزو دارد مثل سایر کودکان جهان، زندگی کند.
اسرائیل سیاست هدف قرار دادن کودک فلسطینی به عنوان بخشی از ملت مظلوم فلسطین را از طریق کشته و زخمی کردن و بازداشت آنها در پیش گرفته است و همچنین دیگر تجاوزاتی که از زمان یورش آریل شارون به مسجد الاقصی و وقوع اولین جرقه انتفاضه در 28 سپتامبر 2000 تشدید شده است.
این آغاز راه نبود، اسرائیل کودکان فلسطینی را میکشد و شکنجه میکند، آنها را به دادگاههای نظامی تحویل میدهد و به بهانه حفظ امنیت خود و ایجاد بازدارندگی و سرکوب آرزوهای فلسطینیها برای بازگشت به سرزمینشان و آزادی، آنها را سالها در زندانها به اسارت میگیرد.
این جرایم رژیم صهیونیستی ناقض ماده 37-الف کنوانسیون حقوق کودک است که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نوامبر 1989 صادر شد و میگوید: «کشورهای عضو باید تضمین کنند که هیچ کودکی تحت شکنجه یا سایر موارد ظالمانه و غیرانسانی و تحقیرآمیز قرار نگیرد و همچنین مجازات اعدام یا حبس ابد برای جرایمی که افراد زیر هجده سال بدون امکان آزادی مرتکب میشوند، اعمال نمیشود.
کودکان؛ نیمی از جامعه فلسطین
طبق ماده 1 کنوانسیون حقوق کودک، کودک به هر انسانی زیر هجده سال گفته میشود، مگر اینکه بر اساس قانون، ثابت شود که او زودتر به سن بلوغ رسیده است.
جامعه فلسطین از این جهت متمایز از سایر جوامع است که جامعهای جوان است و کودکان حدود نیمی از جامعه را تشکیل میدهند و این را دادههای بررسی جمعیتی انجام شده توسط اداره مرکزی آمار فلسطین در سرزمینهای فلسطینی نشان داده است.
بر اساس این دادهها، جمعیت افراد زیر 15 سال در سرزمینهای فلسطینی به 46.5 درصد رسیده است، به گونهای که در کرانه باختری، 44.6 درصد و در نوار غزه 53.3 درصد ثبت شده است. این تفاوت در درجه اول به دلیل نرخ بالای زاد و ولد در نوار غزه نسبت به کرانه باختری است و تفاوت در محیط اجتماعی و جغرافیایی نیز میتواند بر نرخ بالای زاد و ولد در این نوار تأثیرگذار بوده باشد.
در یک مطالعه اخیر که توسط اداره مرکزی آمار فلسطین تهیه شده است، درصد افراد زیر 18 سال، 53 درصد برآورد شده است که از این تعداد 49.1 درصد زن و 50.9 درصد مرد بودهاند و به صورت کلی ارزیابیهای فلسطینی نشان میدهد که جامعه فلسطین در طول سه دهه آینده جوان خواهد ماند.
کودک فلسطینی که در اردوگاهها به دنیا آمده و زندگی کرده، به سیری عادت ندارد و تلخی از دست دادن عزیزان و خانوادهاش را در تهاجمات مستمر اشغالگر چشیده است
بیشک جمعیتشناسی فلسطین با مؤلفههای آن ایجاب میکند که برنامهریزان و تصمیمسازان در این کشور، توجه و مراقبت ویژهای را به کودک فلسطینی به دلیل وزنی که در جامعه فلسطینی دارد، معطوف کنند.
کودکان فلسطینی و زندگی زیر خط فقر
ار زمان اشغال سرزمینهای فلسطینی تحت اشغال رژیم صهیونیستی، اشغالگران اسرائيلی برنامههای خود را برای دستيابی به اهداف توسعهطلبانه خصمانه خود عليه مردم فلسطين قرار دادهاند. شکی نیست که اشغالگران سرزمین و انسان فلسطین را با هم هدف قرار دادند و یکی از برنامههای آنها برای هدف قرار دادن انسان فلسطینی، گسترش جهل و نادانی در بین فلسطینیها و جدا کردن آنها از تعلق به فرهنگ دیرینه خود و القای ارزشهای صهیونیستی در روح آنهاست.
رژیم صهیونیستی برای دستیابی به این غایت خود، از طریق نظام آموزشی در مدارس رسمی در بخش شرقی بیتالمقدس به شدت درصدد عملی کردن یهودیسازی است تا جایی که خیلی از کودکان را وادار به ترک تحصیل میکند بدون اینکه طرفی رسمی به دنبال رسیدگی به این مشکل باشد. در حالی که آنها میدانند که کودکانی که مدرسه را رها میکنند مجبور میشوند به بازار کار اسرائیل ملحق شوند و از همه جهت در معرض ظلم و تبعیض قرار گیرند.
از مهمترین دلایل ترک تحصیل کودکان، نظام آموزشی است که انگیزهای برای کودکان ایجاد نمیکند؛ علاوه بر اینکه فقر خود عامل پیوستن کودکان به بازار کار اسرائیلی و فرار از مدرسه است کما اینکه معضل بیکاری در بین هزاران فارغالتحصیل و ناتوانی آنها در پیدا کردن شغل مرتبط با تخصصشان آنها را مجبور کرده که در جستجوی لقمه نانی وارد بازار کار سیاه اسرائیل شوند و از همین رو برخی اولیاء خصوصاً آنهایی که خودشان از مدارج علمی پایینی برخوردارند آنچنان به تحصیل فرزندانشان بهایی نمیدهند، زیرا آینده روشنی برای محصلان نمیبینند.
کودکان فلسطینی در بازار کار سرزمینهای اشغالی در معرض استثمار چندوجهی هستند، آنها دستمزدی متناسب با تلاشی که انجام میدهند، دریافت نمیکنند و کارهایی را انجام میدهند که فراتر از تواناییهای جسمی آنهاست که مانع رشد جسمانی آنها میشود و پیوستن به کار در سنین پایین منجر به انحراف برخی از آنها میشود و گاهی به سمت مواد مخدر کشیده میشوند.
با این حال، مهمتر از همه، ورود کودکان به بازار کار به منزله نابود کردن دوران کودکی بیگناه آنها است و نقض اساسیترین حقوق طبیعی آنها محسوب میشود که توسط قوانین و همچنین کنوانسیون حقوق کودک تأیید شده که به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نوامبر 1989 رسید و گزارشها تخمین زده است که 23.3 درصد از جمعیت فلسطین زیر خط فقر زندگی میکنند که 4.4 درصد از آنها کودک هستند.
نتایج اولیه بررسی تأثیر اقدامات اسرائیل بر شرایط اقتصادی خانواده فلسطینی از ابتدای انتفاضه الاقصی که توسط اداره مرکزی آمار فلسطین بر روی نمونهای متشکل از 2394 خانواده انجام شد، نشان داد که 10.7 درصد از خانوادههای فلسطینی منبع درآمد خود را بهطور کامل از دست دادند و این میزان در کرانه باختری شامل 10.3 درصد خانوادهها و در نوار غزه 11.5 درصد است. این نتایج همچنین نشان داد که 49.2 درصد از خانوادهها بیش از نیمی از درآمد ماهانه خود را که قبل از انتفاضه دریافت میکردند، از دست دادند.
در حال حاضر 81 درصد خانوادههای فلسطینی برای انطباق با شرایط اقتصادی فعلی هزینههای خود را کاهش دادهاند و 9/35 درصد خانوارها وام گرفتهاند، همچنین نتایج نشان میدهد که 8/30 درصد بر نیاز خود به دریافت کمک تأکید کردهاند و کمکی دریافت نکردهاند که شامل 6/37 درصد در کرانه باختری رود اردن و 18.9 درصد در نوار غزه است.
نتایج همچنین نشان داد که 48.1 درصد از خانوادههای مورد بررسی از کمکهای اجتماعی برخوردار بودهاند.
در مورد نوع کمکها به خانوادههای فلسطینی، مواد غذایی بیشترین سهم این کمکها را به خود اختصاص دادهاند که 78.7 درصد است و پس از آن مبلغ نقدی 20.5 درصد و 0.8 درصد مابقی در قالب بیمه سلامت، پوشاک و دارو بوده است.
کودکان؛ آسیبپذیرترین گروه از اشغالگری اسرائیل
مردم فلسطین در سرزمینهای اشغالی در معرض وحشتناکترین اشکال ظلم، نابودی و ویرانی به دست نیروهای اشغالگر اسرائیلی قرار گرفتهاند، بهویژه جنگی که هنوز ادامه دارد و همه چیز را در سرزمینهای فلسطینی تحت تأثیر قرار داده است. جامعه فلسطین جامعهای جوان است و تعداد کودکان در آن بیش از 50 درصد از تعداد شهروندان کل فلسطین است.
کودک فلسطینی از زمان وقوع انتفاضه سوم در سال 2014 در معرض خشونتهای شدیدتر اسرائیل است و این رژیم انواع سلاح و تجهیزات نظامی را علیه غیرنظامیان فلسطینی از جمله کودکان بهکار گرفته است. وحشیگری رژیم اسرائیل در تجاوزات خود موجب شده که کودکان فلسطینی آسیبپذیرین قشر از نظر روانی باشند، زیرا رشد روانی، شناختی و اجتماعی کافی ندارند و علاوه بر آن در معرض مستقیم خشونت بیش از حد اسرائیل هستند.
میزان ظهور اثرات روانی ناشی از بحرانها در فلسطین از کودکی به کودک دیگر متفاوت است و به تجربه کودک، شدت تأثیر او بر رویداد و نحوه برخورد اطرافیان با او در مورد آن واقعه بستگی دارد.
کودکان فلسطینی به طور مستمر از اقدامات اشغالگران اسرائیل رنج میبرند و به گفته متخصصان بهداشت روان، 90 درصد کودکان تجربه حوادثی را داشتهاند که به آنها آسیب وارد کرده است. در بیشتر موارد، این نتیجه اثری بود که نیروهای اشغالگر اسرائیل بر ساختار اجتماعی خانواده گذاشتند.
برای مثال، حضور والدین، نماد امنیت و محبت برای کودکان هستند و وقتی پدر در حمله ارتش رژیم صهیونیستی به خانه یک خانواده فلسطین مورد ضرب و جرح یا قتل قرار میگیرد، کودک فلسطینی امنیت را از دست میدهد و احساس ترس و نگرانی میکند و این وضعیت زمانی بدتر میشود که پدر به دست رژیم صهیونیستی به اسارت گرفته شود.
فضل ابوهین، یک پژوهشگر در مطالعهای با عنوان راهنمای اولیا و معلمان برای برخورد با کودک در شرایط دشوار که توسط وزارت آموزش و پرورش فلسطین منتشر شده برخی شرایطی که کودکان در مقطع گذشته با آن روبرو هستند و تأثیر آن بر کودکان را ذکر و تشریح کرده است.
محدودیتهای تأثیرگذار بر بهداشت روانی کودکان فلسطینی
1- منع آمد و شد:
آزادی، حرکت و ابراز احساسات از جمله ویژگیهای شخصیتی کودک است که کودک با توجه به مقررات منع آمد و شد احساس میکند از آن محروم است و اینها اقداماتی است که مجازات جمعی خوانده میشود.
به ندرت هیچ منطقهای در سرزمینهای اشغالی مشمول مقررات منع رفت و آمد نشده است و تعداد روزهایی که یک منطقه مشمول آن میشود به دلیل ماهیت حوادثی که در آن رخ میدهد با یکدیگر متفاوت است. کودکان ساکن در اردوگاههای فلسطینی که در خانههای تنگ و کوچک زندگی میکنند، بیشتر از سایرین از آزادی حرکت و بازیهای کودکانه محرومند و همین مسائل موجب بروز مشکلات رفتاری و روانی در کودکان شده است. آنها از ارتش رژیم اشغالگر که به خانههایشان حمله کرده و آنها را مورد ضرب و شتم و تحقیر قرار میدهد بیزارند تا جایی که بخش زیادی از این کودکان دچار عوارض عصبی هستند که نیاز به درمان و مشاوره دارد.
2- محاصره امنیتی:
رژیم صهیونیستی ورود فلسطینیان به سرزمینهای اشغالی 1948 را ممنوع کرده و هر از گاهی این امر به شکل جزئی و موقت به وجود برخی حوادث مربوط به یک منطقه جغرافیایی مشخص انجام میشود، به نحوی که مقامات نظامی رژیم صهیونیستی یک حلقه امنیتی کاملی را در اطراف سرزمینهای اشغالی ایجاد میکنند و به فلسطینیان اجازه ورود و کار به داخل سرزمینهای اشغالی را نمیدهند.
میزان خطر تأثیر این امر بر بهداشت روانی کودکان و نوجوانان روشن است. بر اساس یک مطالعه، 49.3 درصد از کودکان پدران بیکار احساس پریشانی و عصبیت دارند و این حالات به شکل 38.9 درصد در کودکان کارگران و 22.7 درصد در کودکان کارمندان دیده شده است و 11.1 درصد از کودکان پدران بیکار با عادت مکیدن انگشت مواجهند، در حالی که هشت درصد فرزندان کارگران هم با این مشکل مواجهند، اما این مشکل در بین فرزندان کارمندان دیده نشده است.
بر اساس یک مطالعه، 49.3 درصد از کودکان پدران بیکار احساس پریشانی و عصبیت دارند و این حالات به شکل 38.9 درصد در کودکان کارگران و 22.7 درصد در کودکان کارمندان دیده شده است
یک تحقیق نشان داده است که فرزندان کارگران فلسطینی در زمانی که پدرانشان از کار در سرزمینهای اشغالی 1948 منع میشوند به دلیل ایجاد فضای تنش و ناآرامی در فضای خانه ناشی از عصبیت پدر، دچار اضطراب میشوند.
3- یورشهای شبانه نظامیان صهیونیست:
حمله به خانههای فلسطینیان و اعمال خشونت علیه افراد تحت تعقیب در برابر چشمان اعضای خانواده موجب وحشت کودکان میشود؛ به نحوی که بر اساس گزارشها 85 درصد از خانههای دارای کودک خردسال در معرض یورشهای شبانه قرار گرفتهاند که 40 درصد از این کودکان شخصا در جریان این یورشها مورد خشونت قرار گرفتند.
4 ـ استفاده نظامیان صهیونیست از گاز اشکآور:
در جریان حمله به خانهها و اجتماعات فلسطینیان از دیگر مواردی که موجب آسیب به کودکان فلسطینی میشود، شلیک گاز اشکآور توسط نظامیان صهیونیست است که در برخی موارد موجب مرگ کودکان شده است.
به گزارش یک نهاد سوئدی موسوم به نجات کودک، برخی زنان باردار به دلیل اینکه هدف شلیک گلوله گاز اشکآور در داخل خانههایشان قرار گرفتند دچار سقط جنین شدند.
5 ـ ضرب و شتم و آسیب به کودکان توسط نظامیان صهیونیست:
دادهها نشان میدهد حدود 45 درصد کودکان در معرض حمله ارتش رژیم اشغالگر قرار گرفتند که در برخی موارد منجر به شکستگی استخوان، از دست دادن بینایی، سوختن پوست بدن یا جراحت با گلوله واقعی یا پلاستیکی آنها شده یا در برخی حالات به شهادت این کودکان منجر شده است.
کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل در بیانیهای اعلام کرده است که از ابتدای سال جاری میلادی تا کنون ۳۷ کودک فلسطینی در اراضی اشغالی فلسطین به شهادت رسیدهاند.
گزارش منابع فلسطینی نیز نشان میدهد که از سال ۲۰۰۰ تاکنون، بالغ بر ۲۵۰۰ کودک فلسطینی در حملات رژیمصهیونیستی به شهادت رسیدهاند.
6- مشاهده ضرب و شتم:
بر اساس تحقیقی درباره خشونت و کودکان فلسطینی در غزه، مشاهده خشونت علیه دیگران بیشترین تأثیر را بر روان کودک دارد، حتی بیشتر از اینکه خود در معرض خشونت قرار گرفت و در این تحقیق نشان داده شده که 55 درصد کودکان فلسطینی خشونت علیه یکی از افراد خانواده خود را شاهد بودند.
7- بازداشت:
این تحقیق نشان داده که 19 درصد کودکان توسط نظامیان صهیونیست برای ساعتها یا روزها و یا سالها بازداشت شدهاند و در خیلی موارد در حین بازداشت مورد ضرب و شتم هم قرار گرفتهاند.
بعضاً این کودکان به دلیل پرتاب سنگ به سمت نظامیان صهیونیست ماهها به زندان افکنده شدند و رژیم صهیونیستی هرگز ملاحظه سن آنها برای تعیین مجازاتشان را نکرده است.
19 درصد کودکان توسط نظامیان صهیونیست برای ساعتها یا روزها و یا سالها بازداشت شدهاند و در خیلی موارد در حین بازداشت مورد ضرب و شتم هم قرار گرفتهاند
بر اساس اعلام باشگاه اسیران فلسطینی، مقامات رژیم اشغالگر اسرائیل از سال ۲۰۱۵ تا پایان ماه مارس گذشته بیش از 9 هزار کودک دختر و پسر فلسطینی بازداشت شدند و هنوز 160 کودک در زندانهای رژیم اشغالگر به سر میبرند.
8- تخریب منازل:
سیاست رژیم صهیونیستی در تخریب خانههای فلسطینیان به منظور یهودیسازی قدس و دیگر سرزمینهای فلسطینی از جمله مسائلی است که بر زندگی و روان کودکان فلسطینی تأثیر سوء داشته است.
اسرائیل از سال 2009 تا به امروز بیش از هشت هزار خانه متعلق به فلسطینیان را در اراضی اشغالی تخریب کرده است.
تبعید فلسطینیان از سرزمین خود نیز از جمله مجازاتهایی است که رژیم اشغالگر برای فلسطینیان اعمال میکند و به تبع آن کودکان در خانوادههای فلسطینی تبعیدی به دلیل مشکلات ناشی از مهاجرت از سرزمینهای فلسطینی دچار اضطراب و افسردگی میشوند.
8- محرومیت از آموزش و تحصیل:
رژیم صهیونیستی برخی کودکان فلسطینی را به ادعای مشارکت در مقاومت برابر اشغالگری از تحصیل محروم میکند همچنین رژیم اشغالگر برخی نهادهای آموزشی را هم بسته و کودکان را از فرصت تحصیل و کسب دانش محروم میکند و در برخی مدارس هم مفاد آموزشی به دانش آموزان فلسطینی تدریس میشود که هیچ ارتباطی با فرهنگ عربی و اسلامی ندارد این یک تروریسم رژیم اشغالگر علیه کودکان فلسطینی است که آنها را از سادهترین حقوق خود در امر تحصیل و دیگر حقوق مبتنی بر قوانین بین المللی محروم میکند.
گزارش از الهام مؤذنی
انتهای پیام
نظر شما