به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، درمان ریشهها معمولا موثرتر از حذف علائم و نشانههاست. به این معنا که وقتی در آموزش عالی شاهد تقلب علمی و مدرکفروشی هستیم، شاید بهتر است به جای توبیخ ظاهری متخلفان به دنبال بررسی نگرش به علم در میان سیاستگذاران باشیم.
میثم مهدیار در گفتوگو با ایسکانیوز با بیان این که سنجش فعالیتهای پژوهشی، نیاز به معیارهای درونی و بیرونی دارد، اظهار کرد: در مورد معیارهای بیرونی، نخستین سوالی که باید از نظام سیاسی و اجتماعی کشور مطرح کنیم این است که آیا قصد داریم علم را جدی بگیریم یا نه؟ اگر تصمیمی برای جدی گرفتن نهاد علم و فعل کارشناسی علمی نداشته باشیم معیارهای بروکراتیک برای حفظ جایگاه علم و عالم و پژوهش بی معنا میشود که تا حدی شده است.
معاون پژوهشی پژوهشکده فرهنگ و هنر با طرح این سوال که اگر واقعا علم را جدی میگیریم پس چگونه طرحهایی بدون پشتوانه کارشناسی در نهاد حاکمیت در سطوح مختلف تصویب میشوند؟، افزود: برای مثال، طرح تحول سلامت به عنوان طرحی کلان و ملی در سال ۹۳ آغاز شد. اما این طرح که نزدیک ۲۰ هزار میلیارد تومان هزینه روی دست مردم گذاشته است چقدر مبتنی بر کارشناسی علمی بود؟ چقدر پیرامون آن گفتگو صورت گرفته بود؟ چقدر مطالعات پیشینی و جانبی و پیوستهای فرهنگی و اجتماعی آن از زوایای مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته بود؟
وی در ادامه خاطرنشان کرد: همین باعث شد که گامهای مختلف طرح تحول سلامت جهتگیریهای مختلفی متناسب با منافع صنفی مجریان آن داشته باشد و اگرچه هزینه آن از جیب مردم پرداخت شده؛ اما مردم کمترین نفع را در این میان داشته باشند.
مهدیار با تصریح بر این که کسی باید در مصدر مدیریت نظام سلامت یا دانشگاه قرار بگیرد که در حوزه مدیریت دانش یا مدیریت سلامت تخصص داشته باشد، گفت: در حالی که تاکنون تقریبا هیچ وزیر علوم یا بهداشتی در کشور ما تخصص مدیریت دانش یا سلامت نداشته است. دورهای وزیر علوم، استاد تمام رشته ریاضی یا یکی از رشته های فنی یا حتی پزشکی بود.
این جامعهشناس با تاکید بر این که به نظر میرسد مدیریت دانشگاه برای مجریان کلان کشور اصلا امری تخصصی نیست و اساسا رشته هایی مانند مدیریت یا سیاست گذاری یا اقتصاد دانش و سلامت بی جهت تاسیس شده اند، یادآور شد: همینطور میتوان پرسید چرا سیاستهایی اتخاذ میشود که بر مدرکگرایی میدمد؟ چرا معیار شرکت در انتخابات مجلس اخذ مدرک فوق لیسانس قرار داده شده است؟ یا چرا به کالایی کردن آموزش و صندلی فروشی روی میآوریم؟
وی افزود: به نظر میرسد اگر شان علم در نظام اجتماعی و سیاسی ارزشمند شناخته شود، خیلی از مشکلات جانبی در حوزه علم از جمله تقلبهای علمی، مدرکفروشی، پایاننامهنویسی و شبیه آن تا حد زیادی برطرف میشود.
انتهای پیام/
نظر شما