به گزارش ایسنا، جهان‎گیری کرونا در حال حاضر مهم‎ترین و فوری‎ترین مسئله بیشتر نقاط جهان است. تاثیرات این جهان‎گیری منحصر به سلامت نیست و همه ابعاد زندگی تک‎تک انسان‎ها و کلیه بشریت را تحت تاثیر قرار داده است. کامران باقری لنکرانی، عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی و مریم خیام‎زاده، استادیار فرهنگستان علوم پزشکی در مقاله‎ای؛ سیاست‎گذاری، برنامه‎ریزی و اقدامات لازم برای مهار کرونا را بررسی کرده‎اند.

در این پژوهش، از روش ترکیبی شامل میزگرد خبرگان و صاحب‎نظران و ارزیابی منابع علمی و بررسی تجربیات سایر کشورها برای دستیابی به گلوگاه‎هایی که به ارتقای برنامه‎ی ملی مهار کرونا بیانجامد، استفاده شده است.
نویسندگان این مقاله می‎گویند: «همه‎گیری کووید-19 در کشورهای مختلف منجر به تاثیرات متفاوت شده است. ما شاهد پیشرفت فوق‎العاده و بی‎سابقه‎ای در زمینه توسعه واکسنهای کووید-19 هستیم، اما همچنان تداوم روند همه‏‎گیری نامشخص و مبهم است. واکسنهای کووید-19 در بسیاری از کشورها در حال تولید می باشد اما این بدان معنا نیست که بحران رو به اتمام است. ما به سادگی وارد طغیان های جدید این ویروس خواهیم شد. آن چه که در آینده تظاهر می یابد تا حدی بستگی به جهش مداوم سارس کوو2، رفتار افراد جامعه، تصمیمات دولت‎ها در مورد نحوه مدیریت همه‎گیری، پیشرفت در تولید واکسن و درمان دارد.»

محققان بر این باورند واکسیناسیون به تنهایی، تا زمانی که به پوشش جمعیتی بالایی دست یافته شود که محافظت طولانی‎مدت را موجب شده و یا در جلوگیری از انتقال کووید-19 موثر واقع شود، قادر نخواهد بود به همه‎گیری پایان داده و جهان به روال عادی خود باز گردد. تا هنگام دستیابی به سطح بالایی از ایمنی به واسطه واکسن در سراسر جهان، عدم رعایت موازین بهداشتی مانند استفاده از ماسک، فاصله‎گذاری فیزیکی و بهداشت دست‎ها می‎تواند فاجعه‎بار باشد.

باقری لنکرانی و خیام‎زاده تقویت ستاد ملی، استانی و شهرستانی و بخشی کرونا و برخورد فرابخشی را پیشنهاد کردند. آن‎ها می‎گویند:« تعطیلی بدون بیماریابی فعال و بدون ممنوعیت تردد میتواند آثار سویی در گسترش بیماری داشته باشد. همچنین در مورد سیستم حمل‎ونقل عمومی ظرفیت تعریف شود و کاهش تعداد مجاز مسافران در اتوبوس و یا مترو با افزایش ساعت کار و استفاده از وسایل نقلیه سایر سازمانها از جمله نیروهای مسلح، به ویژه هنگام احتمال طغیان بیماری‎، جبران گردد.»

در این پژوهش آمده است:«راهنماهای درمان،  روزآمد و مطابق محاسبات هزینه اثربخشی نیستند و لازم است با دقت مورد بازنگری سریع قرار گیرند تا مصرف داروهای فاقد شواهد، دارای عارضه و هزینه‎ساز برای کشور مدیریت شوند. مسیر خدمت باید به سمت سیستم ارجاع و با محوریت مراکز بهداشتی و تسهیل خدمات، در صورتی که بیماران از مسیر ارجاع خدمت دریافت کنند، سوق پیدا کند.»

نویسندگان این مقاله در خصوص طب سنتی بیان کرده‎اند:« در بیماری‎ای مانند کووید-19 که درمان مشخصی وجود ندارد به خصوص در امواج سهمگین بیماری، ادعاهای مختلفی مطرح می‎شود. کارگروه علمی ویژه با حضور متخصصان طب سنتی و سایر رشته‎ها باید این ادعاها را بررسی و با روشمندی مناسب اظهارنظر کنند و اجازه پژوهش براساس استانداردهای کمیته اخلاق زیستی و از مسیرهای مشخص با سرعت بالاتر صادر شود. این ترکیبات چنانچه مصداق مکمل باشند و حاوی ترکیب فعال دارویی نباشند می‎توانند به عنوان مکمل مجوز بگیرند.»
پژوهشگران در این مقاله نکاتی را در خصوص بازگشایی مدارس و دانشگاه‎ها بیان کرده‎اند که مهم‎ترین آنها به شرح زیر است: واریانتهای جدید در بین نوجوانان و جوانان بیشتر دیده شده است. تاثیرات کووید-19 بر زندگی خانواده‎ها نظیر از دست دادن نزدیکان و کاهش قدرت خرید بر روحیه فراگیران تاثیر زیادی گذاشته است. بازگشایی مدارس ممکن است با تشدید انتقال انفلوآنزا نیز همراه باشد، به همین دلیل لازم است بازگشایی موسسات آموزشی به صورت تدریجی و با لحاظ الزامات زیر همراه باشد:
1- آماده‎سازی خانواده‎ها
2- آموزش به مربیان و مسئولان موسسه آموزشی
3-ارتباط فعال بین مدرسه و خانه با محوریت فعال مدرسه
4-تهویه مناسب کلاسها
5- امکان فاصله‎گذاری فیزیکی در همه فضاهای آموزشی
6- فراهم بودن ملزومات بهداشتی
7-بیماریابی فعال در مدرسه
8-واگذاری اختیار به مسئولان مدرسه برای تعطیلی یک کلاس یا کل مدرسه براساس دستورالعمل‎های مشخص و بدون برخورد سلیقه‎ای
9- واگذاری اختیار به مدرسه برای قبول کسالت دانش‎آموزان براساس درخواست والدین و بدون ارائه گواهی پزشک
10-حمایت ویژه از خانواده‎های آسیب‎پذیر اجتماعی
 این پژوهش در دومین شماره‎ی پنجمین دوره نشریه فرهنگ و ارتقای سلامت منتشر شده است.