مرتضی مبلغ که در وبینار اداره کل پژوهش ایرنا با عنوان «انتخابات ۱۴۰۰، مشارکت حداقلی یا حداکثری؟» حاضر شد، طرفداران مشارکت حداقلی را دو دسته خواند و گفت: دسته اول که اکثریت را دارند، مسالهشان قدرت است و برداشتشان این است که در صورت مشارکت حداکثری مردم رای نمیآورند و در تجربه هم این را مشاهده کردهاند. برای همین سازوکارهایی را استفاده میکنند که مردم کمتر مشارکت کنند، چون فکر میکنند در مشارکت حداقلی، پیروزیشان تضمینشده است.
کسانی به صراحت، رای مردم را تزئینی میدانند
وی افزود: اما بخش دوم کسانی هستند که ته دلشان معتقد به جمهوریت نظام نیستند و مردمسالاری را جزو مضرات مدرنیته و رای مردم برای حاکمیت را فاقد موضوعیت میدانند. طبق نظر اینها، مردم عوامند و تشخیص درستی ندارند و برخی نخبگان باید کشور را اداره کنند. بعد میگویند حالا که مجبور شدهایم به رایگیری تن بدهیم، به گونهای تن بدهیم که حداقل مضرات را داشته باشد و کسانی که مد نظر ما هستند سر کار بیایند. این نگاه در طول این 40 سال، چالش جدی نظام و مردم بوده و آسیبهای اساسی به کشور و کارامدی حاکمیت وارد کرده است. کسانی به صراحت آن را به زبان هم آورده و رای مردم را تزئینی دانستهاند. اینها هم به هر قیمتی سعی میکنند انتخابات حداکثری محقق نشود. در حالی که امروز بدون رای مردم حکومت به دیکتاتوری و سپس وابستگی کشیده میشود و داشتن حکومت کارامد بدون رای مردم امکان ندارد.
برخی در متن حاکمیت به دنبال مخدوش کردن مشارکت حداکثری مردم هستند
عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی در واکنش به دیدگاه دکتر حسینی، وزیر پیشین ارشاد که مشارکت حداقلی را نظر شخصی گروهی کوچک و کم اهمیت میخواند، گفت: نمیتوان موضوع را به این تقلیل داد که بعضی افراد شخصا این طور فکر میکنند. این که برخی اشخاص یا حتی احزاب مخالف مردمسالاری باشند، هیچ ایرادی ندارد و در کشورهای پیشرفته هم ممکن است احزابی کاملا ضد دموکراسی باشند. اما مهم این است که در متن حاکمیت چنین افکاری دیده میشود و اتفاقا برخی جاها که باید برای مشارکت حداکثری تلاش کنند، چنین رویکردی دارند و سازوکارهایی که در عرصه های مختلف به کار گرفته میشود و در طول این چند دهه و همین امروز شاهد آن بودهایم، از درون حاکمیت منبعث شده و به سمتی میرود که مشارکت حداکثری مردم را مخدوش کند. البته این مربوط به بخشهایی از حاکمیت است، نه کل حاکمیت.
حاضرم با مقامات شورای نگهبان مناظره کنم
وی نمونه بارز این رویکرد را که از چند سال بعد از پیروزی انقلاب شاهد آن بودهایم، نحوه نظارتی خواند که بر انتخابات اعمال میشود و توضیح داد: یعنی جریانی کاملا یکطرفه عمل میکند و برای خود این حق را قائل شده است که به جای مردم تصمیم بگیرد و قبل از مردم خودش افرادی را از بین نامزدها انتخاب کند وبه مردم بگوید از بین اینها انتخاب کنید. من 6 انتخابات ملی برگزار کرده و در متن این جریان بودهام و جزئیات این مسائل را میدانم که آنجا چه می گذرد و بارها اعلام کردهام حاضرم با مقامات شورای نگهبان مصاحبه و مناظره کنم تا این وضعیت روشن شود. حداقل پیامد این فرایند آن است که همه سلیقه های موجود اجازه حضور در رقابت نمییابند و کارآمدی مدیریت کشور مختل می شود وبه مشارکت مردم آسیب می رساند. البته این فرایند هم فراز و نشیب دارد گاهی کمی باز و گاهی بسته میشود.
عضو شورای عالی اصلاحطلبان گفت: در همین انتخابات اسفند 98 واقعا از یک طیف آن قدر ردصلاحیت شد که هرچه تلاش کردیم در تهران و سایر شهرها حتی یک لیست نصفه و ناقص ارائه کنیم، نشد و اصلاح طلبان نتوانستند لیست بدهند، کسانی رد صلاحیت شده بودند که مو لای درز سوابقشان نمیرفت. لذا این مساله ریشه در جاهای دیگر دارد و اگر این رویکرد به انحاء مختلف در متن حاکمیت بیشتررسوخ کند، فاجعه آمیز میشود که محصولش را میبینیم.
وی با بیان اینکه سرخوردگی مردم و کاهش مشارکت عوامل مختلف دیگری هم دارد، به آنچه عملکرد یک سویه صدا وسیما، دخالت برخی نیروها در امور سیاسی و اقتصادی و انتخاباتی، دخالت دستگاههای غیرمسئول در کار دستگاههای رسمی و مسئول که منجر به ناکارامد شدن مدیریت کشور میشود، اشاره کرد.
پیامد مشارکت بالای مردم در انتخابات، بازدارندگی است
مبلغ در بخش دیگری از سخنانش مشارکت مردمی را مرتبط با زیرساخت نظام جمهوری اسلامی دانست و افزود: اساس نظام های مبتنی بر دموکراسی، حضور و مشارکت مردم است. هرچه مشارکت مردم افزایش یابد، مشروعیت و مقبولیت نظام افزایش پیدا میکند و در جمهوری اسلامی هم هر دو این موارد مبتنی بر آراء مردم است و باعث اقتدار واقعی نظام هم میشود تا کارها را به نحو احسن پیش ببرد. پیامد سوم مشارکت بالا، بازدارندگی است. بخصوص برای کشور ما که هم به لحاظ منطقه و هم شرایط دشمنان زیادی دارد. بزرگترین عامل بازدارندگی در برابر فشارهای خارجی، همین مشارکت گسترده مردم است و تجربه هم این را نشان داده است. به یاد داریم در سال 75 و اوایل 76، فشارهای سنگینی بر جمهوری اسلامی وارد شد و تهدیدات جدی هم بود، اما با مشارکت گسترده مردم در دوم خرداد 76، ورق برگشت و نیروهای واردشده، از منطقه خارج شدند و مناسبات دیگری شکل گرفت. چون مخالفان میدیدند که با یک ملت مواجهند. به تبع این بازدارندگی عزت ملی هم ایجاد میشود و در دنیا میتوان آبرومندانه با کشورها و ملتهای دیگر مواجه شد و مناسبات برقرار کرد.
به گفته او، نکته چهارم هم گشایش و پیشرفت در امور است. وقتی یک ملت پشت یک نظام باشند، حاکمیت خیلی بهتر میتواند کارهایش را پیش ببرد و میتوان باز هم به این فهرست افزود. بنابراین، افرادی که معتقدند مشارکت حداقلی پیروزی آنها را تضمین میکند و در این زمینه تلاش میکنند، باید توجه داشته باشند که برای مطامع خود، چه آسیبی به اصل نظام و ملت و گشایش و پیشرفت در کشور میزنند.
در وبینار «انتخابات ۱۴۰۰، مشارکت حداقلی یا حداکثری؟»، علاوه بر مرتضی مبلغ، سید محمد حسینی، رئیس دانشگاه مذاهب اسلامی و فعال اصولگرا نیز حضور داشت و به زودی مشروح مباحث این وبینار منتشر میشود.
نظر شما