به گزارش خبرنگار ایمنا، انتشار فیلم کوتاهی از جلسه گزارش خط دوم انتقال آب از سرچشمه‌های زاینده رود که ۲۶ تیرماه سال جاری در استانداری یزد با حضور مدیرعامل شرکت توسعه آب و نیروی ایران، فرمانده قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا و نماینده این استان برگزار شده بود، موجب بهت و حیرت افکار عمومی و اعتراض فعالان محیط زیست شد.
در این ویدئو که پیشتر در آپارات منتشر شده است در بخش کوتاهی از جلسه سخنان تأمل برانگیزی بین مدیرعامل شرکت آب و نیرو و نماینده یزد درباره طرح انتقال آب خرسان سه رد و بدل می‌شود!
بهروز مرادی مدیرعامل شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران در ابتدا خواستار رسانه‌ای نشدن موضوع انتقال آب خرسان می‌شود و ادامه می‌دهد "ما تجربه اصفهان را داریم و با توجه به اینکه این طرح هنوز مطالعاتش تکمیل نشده است و بحث زیست محیطی به سرانجام نرسیده است باید این فعالیت‌ها را دور از هیاهو و جنجال رسانه‌ای دنبال کنیم. چون خوزستانی‌ها و فضای مجازی خیلی روی این طرح‌های انتقال آب حساس هستند و با هیاهو و غوغا سالاری سعی می‌کنند جلوی این طرح‌های انتقال آب را بگیرند.
خواهش می‌کنم که هرگونه تصمیمی که در این جلسات گرفته می‌شود به دور از جنجال و هیاهو رسانه‌ای باشد و هرگونه تصمیمی در این جلسه گرفته می‌شود همین جا بماند تا ما بتوانیم با خیال راحت و آسوده کار خود را انجام دهیم. کارهای مطالعاتی را تکمیل و اقدامات تأمین مالی را با تشکیل کمیته‌ای پیگیری کنیم و با همکاری یکدیگر این طرح به سرانجام برسانیم."
در ادامه اما محمد صالح جوکار، نماینده یزد از تشکیل کمیته‌ای برای اخذ مجوز زیست محیطی این طرح در کوتاه‌ترین مدت خبر می‌دهد و اضافه می‌کند: "می‌دانید حساسیت‌ها روی اصفهانی خیلی زیاد است در کشور ما خوزستانی‌ها با اصفهانی‌ها درگیرند، چهارمحالی‌ها با اصفهانی‌ها درگیرند ولی هیچ وقت این چهارمحال و خوزستان با ما درگیر نشدند. ما در جلسات گذشته با اینها کنار می‌آمدیم، حتی چهارمحالی‌ها گفتند ما به شما کمک می‌کنیم ولی به اصفهان نه! حساسیت روی اصفهان است؛ روی این حساب ما تبعات کمتری داریم و می‌توانیم مسائلش را در سطح مجلس هم رفع کنیم."
جزئیات موضوع این جلسه برخلاف خواسته مدیر شرکت آب و نیرو از هیاهوی رسانه‌ها و غوغاسالاری فعالان فضای مجازی و فعالان محیط زیست دور نماند؛ حتی اگر گفته‌ها و تصمیمات ایشان در همان جلسه باقی می‌ماند هم به قول معروف شتر سواری دولا دولا نمی‌شود! چگونه می‌خواهند پروژه‌ای عظیم که چهار استان را درگیر می‌کند از دیده‌ها مخفی کنند؟ چطور می‌توان از آغاز پروژه‌ای سخن گفت که هنوز مطالعات زیست محیطی و تبعات اجتماعی آن تکمیل و بررسی نشده است؟ مگر می‌توان خرابی و ویرانی بسیاری از روستاها و منابع طبیعی و آوارگی صدها نفر را "چراغ خاموش" پیش برد؟
"سد خرسان سه" یکی از ۲۵ سد در پرونده سرشاخه‌های کارون است که از سال ۱۳۸۶ مطرح شده و روی رودخانه‌ای به همین نام در چهارمحال و بختیاری احداث می‌شود. سازمان حفاظت محیط زیست از ابتدا مخالف اجرای این پروژه بوده است زیرا به گفته فعالان محیط زیست و کارشناسان منابع طبیعی با اجرای این پروژه، ۲۴ روستا در استان‌های کهگیلویه و بویراحمد و چهارمحال و بختیاری با بیش از ۸۰۰ خانوار را آواره و بیکار می‌کند و اضافه بر نابودی ظرفیت‌های گردشگری آبشار آتشگاه و تحت تأثیر قرار دادن بیش از ۲۶ اثر تاریخی و طبیعی، بخش‌های از جنگل‌های چهارمحال و بختیاری و همچنین بخش‌هایی از منطقه حفاظت شده دنا را به زیر آب خواهد برد و باعث آوارگی حدود ۹ هزار نفر در استان کهگیلویه و بویراحمد خواهد شد.
از ابتدا درباره احداث این سد که در نزدیکی مرز مشترک استان‌های اصفهان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد و استان خوزستان قرار دارد اختلاف نظرهایی بین مقامات سیاسی وجود داشته است اما رفتار مسئولان و مقامات استان چهارمحال و بختیاری که در رابطه با سد و تونل‌های انتقال آب استان اصفهان موضع مخالف دارند درباره این سد متفاوت و قابل تأمل است.
برای مثال محمدعلی نکونام، امام جمعه و نماینده ولی فقیه چهارمحال و بختیاری که از مخالفان پروژه انتقال بهشت آباد به زاینده رود اصفهان است، پنج سال پیش در مصاحبه‌ای می‌گوید: ایجاد زیرساخت‌ها و ساخت سد یکی از مهم‌ترین عوامل توسعه و پیشرفت در کشور است. سد خرسان سه در چهارمحال و بختیاری به دلیل مشکلات زیست محیطی متوقف شده که مسئولان استان باید برای آغاز عملیات اجرایی این سد بیشتر تلاش کنند.
سرمایه‌گذاری عظیمی تاکنون برای ساخت این سد شده است و طولانی شدن عملیات اجرایی سد خرسان سه، منجر به تحمیل خسارت فراوان به دولت و مردم می‌شود. بنابراین باید به سرعت موانع موجود بر سر راه احداث این پروژه را برداریم تا بیش از این مردم و دولت با مشکل مواجه نشوند."
این در حالی است که اجرای دو پروژه سد و تونل انتقال آب کوهرنگ سه و بهشت آباد سال‌هاست به دلیل مخالفت‌های شدید نمایندگان خوزستان و چهارمحال و بختیاری و فعالان زیست محیطی کشور در هاله‌ای از ابهام است. در این مدت فضای رسانه‌ای و سیاسی برای جلوگیری از اجرای این طرح‌ها موفق بوده‌اند و محمد صالح جوکار نماینده یزد به این نکته اشاره می‌کند که "چهارمحالی‌ها و خوزستانی‌ها با اصفهانی‌ها درگیرند، حساسیت‌ها روی اصفهان است و ما تبعات کمتری داریم و می‌توانیم مسائل را در مجلس رفع کنیم."
صحبت‌های نماینده یزد این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که اگر فعالان محیط زیست، نمایندگان و مسئولان چهارمحال و بختیاری و خوزستان با انتقال آب به یزد مشکلی ندارند پس علت هجمه‌ها و مخالفت‌های چند ده ساله با اصفهان چیست؟ مشکلشان با انتقال آب است یا اصفهان؟! در حالی که سال‌ها قبل با وعده‌های پوچِ " انتقال آب به حوضه زاینده رود" از اصفهان به یزد منتقل شد و صنایع و اراضی کشاورزی گسترده یافت و زمینه اشتغال جمعیت بیشتری که شامل مهاجران خوزستانی و چهارمحالی در اصفهان بود نیز فراهم شد تا امروز که شاهرگ حیاتی اصفهان خشکیده و زمین، قلب تاریخی ایران را می بلعد و هوایی برای نفس کشیدن نیست، مسئولان چشم خود را بروی اصفهان ببندند و در گرداب کم آبی به حال خود رهایش کنند تا کشاورز اصفهانی در غم نان و گاوخونی در تقلای آب چشمه اشکشان بخشکد و نماینده یزد با خیال آسوده بگوید: حساسیت‌ها روی اصفهانی‌هاست!
پروژه انتقال آب از حوضه آبریز کارون به فلات مرکزی که با نام "بهشت آباد" شناخته می‌شود از دهه ۸۰ مطرح و با وجود اختلاف نظرها این پروژه در سال ۱۳۹۰ کلنگ زده شد. با این حال به دلیل اختلاف‌های شدید بین استان‌ها به ویژه انتقادهای بخشی از اهالی چهارمحال و بختیاری و خوزستان این طرح از سال ۹۳ برای سال‌ها بلاتکلیف ماند. در ابتدا کل تخصیص پروژه سد و تونل بهشت آباد ۵۸۰ میلیون متر مکعب و شامل اصفهان، یزد، کرمان و چهارمحال و بختیاری بود اما پس از بازنگری یزد و کرمان از این پروژه کناره‌گیری کردند و کل تخصیص آن به ۲۵۰ میلیون مترمکعب برای اصفهان و چهارمحال و بختیاری کاهش یافت و اکنون اصفهان در سایه بی اعتنایی‌ها برای اجرای پروژه از اعتبارات استانی هزینه می‌کند.
اما آیا واقعاً فعالان زیست محیطی کشور، خوزستان و چهار محال و بختیاری مخالف انتقال آب هستند؟ زیرا اگر اجرای طرح‌های انتقال آب محکوم است باید موضع گیری در برابر هر یک از آنها باید یکسان باشد.
چرا مخالفان انتقال آب بر اجرای طرح بن- بروجن از حوضه کم آب زاینده رود و یا انتقال و شیرین سازی آب از خلیج فارس و کارون برای طرح‌های توسعه‌ای یزد چشم خود را می‌بندند؟ علت یک بام و دو هوای مدعیان مخالف انتقال آب چیست؟
نظر شما