به گزارش خبرورزشی، رفتار طرفداران استقلال و تراکتورسازی ما را به یاد جنگ مرزی سالهای دور انداخت، سال تیر و کمان! در اجتماع اینطور نیست؛ طرفداران استقلال و تراکتورسازی در اجتماع زندگی مسالمتآمیزی با هم دارند. خیلی از هموطنان ترک ما در تهران زندگی میکنند، خیلی از تهرانیها هم در تبریز در روابط اجتماعی هیچ عنادی از آنها نمیبینید.
راستی دلواپسان فوتبال کجایند؟ این همه اتفاق تلخ در فوتبال روی میدهد، هیچ کس در مورد آن صحبت نمیکند. در اهواز و در بازی استقلال خوزستان- پرسپولیس نیروی انتظامی مصدوم شد، مردم به هم رحم نمیکردند و این خدا بود که به بندهها رحم میکرد. با آن همه سنگپرانی فقط یکی، دو سر شکست! چرا اینچنین است؟ چرا تماشاگران ما در فوتبال یکدیگر را آزار میدهند؟ این یک دلیل واضح و روشن دارد. بارها گفتهایم و اگر هزاران بار دیگر هم بگوییم اتفاق خاصی رخ نمیدهد، چون کسی زحمت به خود نمیدهد! که بیاموزد، منع کند، راه درست را نشان دهد و... دلیل این است؛ فرهنگ آموختنی است. در فوتبال، در آموزش و القای فرهنگ حتی یک گام هم برنداشتهایم. همه اقدامات فرهنگی ما در فوتبال شده روز درختکاری، نصب چند بنر در محوطه کمپ تیمهای ملی و مراسم بدرقه تیمهای ملی. فرهنگ را باید یاد داد و باید آموزش داد. در ژاپن بچهها پیش از اینکه وارد حیاط مدرسه شوند صف میبندند. ساعت صرف غذا دارند و غذا خوردن درست به آنها آموزش داده میشود. بعد از صرف ناهار ساعت مسواک زدن دارند و... به خاطر همین آموزشهاست که وقتی به هر جایی در جهان میروی وقتی یک پای بازی ژاپنیها باشند در پایان بازی تماشاگران ژاپنی زبالههای استادیوم را جمع و تمیز میکنند.
الحق والانصاف فدراسیون فوتبال و باشگاهها چه چیزی به تماشاگران یاد دادهاند؟ کسی به آنها گفته فوتبال ارزش زخمی کردن را هم ندارد! آیا کسی هست که تماشاگران را جمع کرده باشد و به آنها گفته باشد فوتبال برای لذت بردن است نه آزار دادن هم. آن چیزی که ما به تماشاگران عرضه کردیم بلیتفروشی دستی بوده، دستشویی و آبخوریهای خراب، تجمع جلوی در استادیوم ۶، ۷ ساعت قبل از بازی، ایجاد موانع برای سختتر کردن ورود به استادیومها! و سکوهای سیمانی. تماشاگران فوتبال ما نیازمند احترامند نه موعظه.
راستی دلواپسان فوتبال کجایند؟ این همه اتفاق تلخ در فوتبال روی میدهد، هیچ کس در مورد آن صحبت نمیکند. در اهواز و در بازی استقلال خوزستان- پرسپولیس نیروی انتظامی مصدوم شد، مردم به هم رحم نمیکردند و این خدا بود که به بندهها رحم میکرد. با آن همه سنگپرانی فقط یکی، دو سر شکست! چرا اینچنین است؟ چرا تماشاگران ما در فوتبال یکدیگر را آزار میدهند؟ این یک دلیل واضح و روشن دارد. بارها گفتهایم و اگر هزاران بار دیگر هم بگوییم اتفاق خاصی رخ نمیدهد، چون کسی زحمت به خود نمیدهد! که بیاموزد، منع کند، راه درست را نشان دهد و... دلیل این است؛ فرهنگ آموختنی است. در فوتبال، در آموزش و القای فرهنگ حتی یک گام هم برنداشتهایم. همه اقدامات فرهنگی ما در فوتبال شده روز درختکاری، نصب چند بنر در محوطه کمپ تیمهای ملی و مراسم بدرقه تیمهای ملی. فرهنگ را باید یاد داد و باید آموزش داد. در ژاپن بچهها پیش از اینکه وارد حیاط مدرسه شوند صف میبندند. ساعت صرف غذا دارند و غذا خوردن درست به آنها آموزش داده میشود. بعد از صرف ناهار ساعت مسواک زدن دارند و... به خاطر همین آموزشهاست که وقتی به هر جایی در جهان میروی وقتی یک پای بازی ژاپنیها باشند در پایان بازی تماشاگران ژاپنی زبالههای استادیوم را جمع و تمیز میکنند.
الحق والانصاف فدراسیون فوتبال و باشگاهها چه چیزی به تماشاگران یاد دادهاند؟ کسی به آنها گفته فوتبال ارزش زخمی کردن را هم ندارد! آیا کسی هست که تماشاگران را جمع کرده باشد و به آنها گفته باشد فوتبال برای لذت بردن است نه آزار دادن هم. آن چیزی که ما به تماشاگران عرضه کردیم بلیتفروشی دستی بوده، دستشویی و آبخوریهای خراب، تجمع جلوی در استادیوم ۶، ۷ ساعت قبل از بازی، ایجاد موانع برای سختتر کردن ورود به استادیومها! و سکوهای سیمانی. تماشاگران فوتبال ما نیازمند احترامند نه موعظه.
نظر شما