به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از تیتریک، از کارگاه کاستر تا جاده ابریشم، میراث ماندگار مرد صدا مخملی دوبلاژ ایران است، هنرمندی که صدای تکرار ناشدنی اش در ششم خرداد 98 برای همیشه در مهرشهر کرج خاموش شد.
پرویز بهرام را قدیمی های هنر دوبله با اتللوی دهه 30 هم می شناسند، فرهیخته ای که در آن سالها آزمون دوبله در ایتالیا را با موفقیت پشت سر گذراند اما از رفتن به این کشور صرف نظر کرد.
سالها به صورت عام المنفعه به شغل وکالت مشغول بود و اعتقاد داشت وکالت را به دلیل هنر دراماتیکی که در نفس وکالت وجود دارد انتخاب کرده است، یک وکیل باید بیان خوبی داشته باشد و حرفه هنرپیشگی و بیان خوب بخشی از کار وکالت خواهد بود.
به واسطه شغل پدرش که مجسمه ساز بود در سال 1312 در شهر بابل متولد شد در حالی که اصالتا تهرانی است.
ماهیار مخبری داماد مرحوم پرویز بهرام در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار
تیتریک، گفت: پدر همسرم از سال 1326 از تئاتر فارغ التحصیل و فعالیت های خود را در واحد دوبلاژ آغاز کرد.
وی افزود: مرحوم بهرام بیش از 72 سال در عرصه دوبلاژ ایران فعالیت کرد و به جرات می توانم بگویم که یکی از بنیان گذاران دوبلاژ کشور بود، به 20 سال دامادی ایشان افتخار می کنم، سعید مظفری و دیگر افراد در عرصه دوبله مدعی هستند اما همه با جدیت اعلام کردند که پرویز بهرام استاد بلامنازع ما بوده است.
مخبری اظهار داشت: بیژن علی محمدی، شهراد بانکی، مهرتاش، شهاب عسکری و ... که از هم صنف های پدر همسرم بودند نیز به مهربانی و مناعت طبع استاد بهرام اعتقاد راسخ داشتند.
وی تصریح کرد: مرحوم بهرام در رادیو فعالیت می کرد و علاوه بر هنرپیشگی در تئاتر و دوبلوری، وکیل پایه یک دادگستری بود، طی 10 سال اخیر از شغل وکالت بازنشسته شد و دوبله را کم و بیش به واسطه وضعیت جسمانی اش دنبال می کرد.
داماد مرحوم بهرام گفت: متاسفانه برخی مسائل در تلویزیون اتفاق افتاد و درصدد کنار گذاشتن قدیمی ها بودند، البته استاد بهرام آنقدر در عرصه فعالیتش درخشان ظاهر شده بود که همه پدر همسرم را دوست داشتند.
وی با اشاره به خاطره منوچهر والی زاده، افزود: مرحوم بهرام آنچنان برای خودش و حرفه اش ارزش قائل بود که اگرچه بارها به سراغش می آمدند تا آنونس یا تیزرهای تبلغیاتی را با پرداخت های بالا بگوید، مبالغی که شاید هر کسی را وسوسه می کرد اما ایشان هیچگاه به این سمت نرفت.
مخبری اظهار داشت: استاد بهرام معتقد بود که تبلیغ گو نیست و برای خودش ارزش خاصی قائل بود و از خط قرمزهایی که برای خودش داشت عبور نمی کرد، صدایش با فیلم های فارسی همخوانی نداشت و تنها یکبار به جای ناصر ملک مطیعی، امیر کبیر یا همان سلطان صاحبقران صحبت کرد.
وی تصریح کرد: مرحوم بهرام همواره از نبود سیستمی برای تئاتر گله مند بود و در مصاحبه های تلویزیونی اش چندین بار به این مسئله اشاره کرد، سیستم دوبلاژ بسیار بد و با باندبازی همراه بود و البته پدر همسرم بارها این باندبازی را شکست اما بالاخره یک دست صدا ندارد.
داماد مرحوم بهرام گفت: صنف دوبلاژ به واسطه احترامی که برای مرحوم بهرام قائل بودند چند بار اعتصاب کردند اما متاسفانه به واسطه عده ای این اعتصاب شکسته شد، مهم ترین دغدغه ایشان این بود که چرا زمانی که وارد دوران کهنسالی می شوند کنار گذاشته شوند؟
وی افزود: یکی از نمونه های بارز منزوی شدن این هنرمندان جلال مقامی است که در گوشه ای از کرج روزگار می گذارندو کسی سراغی از وی نمی گیرد، طی یک سال اخیر روزنامه ها، تلویزیون، رسانه و ... به سراغ مرحوم بهرام می آمدند اما هم رده های ایشان گوشه گیر شده اند.
مخبری اظهار داشت: برخی از هنرمندان در سال های بازنشستگی با مشکلات مالی مواجه می شوند و صدا و سیما متاسفانه به آنها رسیدگی نمی کند، متاسفانه پیشکسوتان عرصه هنر با فوتشان عزیز می شوند!
وی گفت: عموم مردم و هنرمندان به مرحوم بهرام لقب سلطان دوبلاژ داده بودند و از مهر سال 97 در مهرشهر کرج ساکن بود اما در کمال تعجب رسانه های بومی این استان کمتر به ایشان پرداختند.
داماد مرحوم بهرام در خاتمه خاطر نشان داشت: غالب دوستان مرحوم بهرام نیز در قید حیات نیستند و متاسفانه از نسل اول رادیو در ایران فقط 3 نفر زنده مانده اند، پیش از این 4 نفر بودند که با فوت پدر همسرم، امروز توران مهرزاد، خانم ژاله و شاهرخ نادری میراث زنده این عرصه هستند.
انتهای پیام/
نظر شما