به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان،  «منیر فرمانفرمائیان»؛ هنرمند نقاش سرشناس ایرانی آخرین روز فروردین 98 درگذشت؛ وی تنها هنرمندی است که در ۴۰ سال اخیر از ترکیب آینه‌کاری، اشکال هندسی، نقش‌مایه‌ها و نقاشی پشت شیشه استفاده کرده تا آثار مدرن خود را خلق کند. سبک متمایز منیر فرمانفرمائیان که در اواخر دهه ۴۰ و دهه ۵۰ شکل گرفت، از پیوندهای قوی و عمیق با کشورش و کارآموزی در نیویورک پدید آمده‌است.

این هنرمند نخستین هنرمند ایرانی است که آثارش در یک نمایشگاه انفرادی در موزه گوگنهایم به نمایش درآمده است. سال گذشته نیز تالار دائمی منیر فرمانفرمائیان در باغ‌موزهٔ نگارستان  از سوی دانشگاه تهران افتتاح شد.

منیر فرمانفرمائیان بدون شک هندسه‌گراترین هنرمند عصر حاضر ایران است که مجموعه آثارش در بیش از نیم قرن، پیوسته میان اشکال منظم و ریتمیک هنرهای سنتی و رویکردهای انتزاعی مدرنیستی سیر کرده‌است.

هنر او در نگاه اول بر دو اصل نقوش تزئینی و آینه استوار است و واضح است که او این اصول را از هنرهای سنتی و صنایع مستظرفه ایرانی برگرفته و به هنر آینه‌کاری وام‌دار است؛ ولی در نگاهی عمیق‌تر می‌توان به این موضوع پی برد که جوهر درونی هنر منیر هندسه است نه تزئینات و آینه.

منیر فرمانفرمائیان هنگامی که به عنوان هنرمند از آثارش صحبت می‌کند بیش از هرچیز به پیچیدگی‌های هندسی در کارش اشاره می‌کند:  «هندسه مرا به زادگاهم برگرداند، به مربع، مثلث و دایره، به مشاهدات کودکی من از تجربه حضور در میان زیبایی برآمده از این مرز و بوم. همه چیز برایم معنای تازه‌ای یافت؛ مکعب، استوانه و منشور».

 منیر فرمانفرمائیان متولد سال ۱۳۰۱ در شهر قزوین بود. او از کودکی با طراحی فرش آشنا شد و با توجه به علاقه‌ای که به هنر طراحی داشت به دانشکده هنرهای زیبای تهران برای تحصیل رفت. او پس از ورود به دانشگاه توجه‌اش به خطوط و فرم‌های پر لطف و خوش‌ترکیب و ساده اشیای باستانی ایران جلب شد و پس از دوسال تحصیل در دانشگاه تهران تصمیم گرفت به پاریس که مرکز هنرهای آوانگارد در اوایل قرن بیستم بود برود.فرمانفرمائیان در سال ۱۳۲۴ و در جریان جنگ جهانی دوم عازم آمریکا شد و به مدت سه سال در مدرسه طراحی پارسونز در رشته تصویرسازی مُد (۱۹۴۶–۱۹۴۹) و دانشگاه کرنل (۱۹۴۸–۱۹۵۱) به تحصیل پرداخت. او در اواسط دهه ۱۳۳۰ به‌عنوان تصویرگر مُد برای نشریاتی چون «تاون»، «کانتری» و «گلامور» طرح لباس می‌کشید و به‌عنوان گرافیست تجاری و طراح مُد برای فروشگاه‌های بزرگ کار می‌کرد. در همین زمان بود که او با اندی وارهول از نقاشان به نام هنر پاپ آرت ملاقات کرد و دیدگاهش نسبت به هنر گسترش یافت.