محمد قوچانی در مطلب اصلی روزنامه سازندگی، ارگان حزب کارگزاران سازندگی طی یادداشتی طولانی اصلاح‌طلبان را به سه گروه تقسیم می‌کند؛ اول جناح راست اصلاحات، ترکیب مغلوطی که قوچانی آن‌ها را فرصت‌طلبانی توصیف می‌کند که «زوال برجام، تهدیدات امریکا، بحران کارآمدی در دولت و ضعف تحول‌خواهی در مجلس را فرصتی برای عبور از روحانی تلقی می‌کنند...» قوچانی معتقد است این دسته در انتخابات مجلس سال ۹۸ ضربه خواهد خورد و به انتخابات ۱۴۰۰ نمی‌رسد. دوم جناح چپ اسلامی. قوچانی آنان را اصلاح‌طلبانی می‌داند که «بحران‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی موجود را در فاصله گرفتن جبهه اصلاحات از گفتمان عدالت اجتماعی می‌دانند و شورش‌های دی ماه ۹۶ را شورش علیه نئولیبرالیسم می‌شمارند.» قوچانی معتقد است این قسم از اصلاح‌طلبان جریان مهمی می‌داند که از زیردست بودن در ائتلافی بر محور هاشمی – خاتمی ناراضی هستند و با فوت هاشمی درخواست مرزبندی با روحانی و تصفیه‌حساب با میراث هاشمی و تقویت جایگاه موسوی خوئینی‌ها شده‌اند؛ و در نهایت، سومین گروه اصلاح‌طلبان که قوچانی آنان را «جناح میانه اصلاحات» می‌نامد. جریانی است که «معتقد است نه هاشمی رفسنجانی قدیس بوده و نه حسن روحانی معصوم است. هاشمی متأخر چهره محبوب این جریان است که به قول روحانی هاشمی زمانه ماست.» قوچانی تعادل جبهه اصلاحات را در معرض تهدید دو جریان راست و چپ اصلاحات می‌داند.
به نظر می‌رسد هاشمی و روحانی که محور وحدت جریان متشتت اصلاح‌طلبان شده بودند و حتی عارف را به خاطر آنان کنار زدند، حالا دقیقاً محور اختلاف شده‌اند و اصلاح‌طلبان این تشتت را تئوریزه می کنند!