محیطبانانی که با قاطر، برف های انباشت شده را از هم می شکافند و در همه این منطقه حفاظت شده حضور می یابند، آنها علیرغم کمبود وسایل، جسورانه در میان جنگل های ارس در حال محافظت از جان وحوش هستند.
این درحالی است که شکارچیان هم امروزها جرات حضور در این مناطق سخت گذر و برف گیر را ندارند اما، محیطبانان با تعهدی که دارند در این مناطق حضور می یابند تا به وظیفه قانونی خود عمل کنند.
بارش های اخیر برف که ارتفاع آن به حدود یک متر رسیده و بیشتر مواقع راه های مرزی را مسدود می کند، موجب شده تا وحوش هم برای یافتن غذا به پایین دست ها بیایند.
یکی از محیطبانان منطقه گلیل شیروان گفت: حفاظت از عرصه های طبیعی شب و روز ندارد محیطبان تنها شکاربان نیست بلکه باید به نوعی از همه عرصه های محیط زیست شامل آب و خاک و پوشش گیاهی و همه ویژگی‌هایش حفاظت کند.
وی که حاضر به ذکر نام خود در خبر نیست با اشاره به گشت زنی خود و همکارانش در ارتفاع یک متری برف گفت: هنوز آفتاب صبح طلوع نکرده، تجهیزات، امکانات مورد نیاز و آذوقه برداشته و به سوی گشت زنی منطقه حرکت می کنیم.
وی با اشاره به سرما و سوز زیاد منطقه حفاظت شده که کمینه دمای آن در فصل زمستان تا 19 درجه زیر صفر هم می رسد اظهار داشت: هنگام گشت و انجام وظیفه خود با عشق فراوان و خدمتگزاری به قدری مشغول و غرق در محیط منطقه و کار هستیم که سرمای هوا در بدن احساس نمی شود.
وی گریزی به مشکلات حوزه خود زد و افزود: با توجه به وسعت گسترده منطقه و کمبود محیطبان در گلیل، ماهانه 18 روز در منطقه مشغول خدمت و 12 روز استراحت داریم که نسبت به وظیفه خطیر و مسئولیت بالایی که برخورداریم دستمزدها بسیار پایین است.
وی گفت: با توجه به کمبود نیروی انسانی، فشار مضاعفی متحمل محیطبانان است که انتطار می رود با توجه به شرایط موجود مسئولان تدبیری برای افزایش حقوق و جذب نیروی انسانی داشته باشند تا عشقی که محیطبانان نسبت به حفاظت عرصه های طبیعی دارند دوچندان شود و با روحیه بیشتری خدمتگزاری کنند.
بخشدار بخش سرحد شیروان گفت: گشت شبانه روزی محیطبانان منطقه گلیل و وجود شرایط خاص منطقه، محیط امنی را برای زیستگاه های گونه های جانوری فراهم کرده است به طوریکه امسال تعداد پستانداران این منطقه نسبت به سال قبل افزایش داشته است.
علی قویدل در گفت و گو با ایرنا با اشاره به کمبود نیروی محیطبان در این منطقه اظهار داشت: با توجه به شرایط منطقه ضرورت دارد محیطبانان بیشتری حضور داشته باشند زیرا که تعداد محیطبانان فعلی جوابگوی نیاز منطقه نیست.
وی گفت: همچنین با توجه به سردسیر بودن منطقه و نبود تجهیزات و امکانات خاص آنان، انتظار می رود توجه ویژه ای به این امر صورت گیرد تا از حداقل ها برخوردار باشند.
رییس اداره حفاظت محیط زیست شیروان گفت: با وجود کار و تلاش فراوان و عشق محیطبانان به منطقه و انجام وظایف خود متاسفانه حقوق و دستمزدهای آنان به تناسب خدمت شان بسیار اندک و ناچیز است.
حمید فخرانی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به کمبود نیرو در منطقه حفاظت شده گلیل اظهار داشت: با توجه به وسعت منطقه 12 نیروی دیگر برای این منطقه لازم است ولی جذب نشده و سختی کار بر دوش محیطبانان موجود است.
وی در خصوص مشکلات محیطبانان گفت: منطقه حفاظت شده گلیل دارای آب و هوای سرد و عمدتا کوهستانی است که ارتفاع برف همه ساله در فصل زمستان به بیش از یک متر برف می رسد ولی نداشتن تجهیزات محیطبانان، نداشتن لباس گرم و جیره غذایی مناسب از جمله مشکلات آنان است.
فخرانی افزود: انتظار می رود مردم همکاری بیشتری با محیطبانانی که در این شرایط سخت مشغول کار هستند داشته باشند.
رییس اداره حفاظت محیط زیست شیروان گفت: محیطبانان فعال و خستگی ناپذیر گلیل در شیروان، ماهانه 18 روز در منطقه مشغول خدمتگزاری هستند که با توجه به حجم زیاد کار آنان مبلغ جیره غذایی شان کم است و در بسیاری از مواقع به خاطر عشق به کار، برای تامین آذوقه از جیب خودشان هزینه می کنند.
فخرانی افزود: همچنین امکانات اولیه مناسب منطقه نیست که با توجه به هم مرز بودن این منطقه با کشور ترکمنستان و حساسیت موضوع، مشکلات محیط بانان، دستمزدهای پایین و کمبود امکانات مورد بررسی مسئولان قرار گیرد و تدبیری اندیشیده شود.
منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی با 18 هزار هکتار وسعت در شهرستان شیروان در استان خراسان شمالی و مرز بین ایران و ترکمنستان قرار دارد که دارای ذخیره گاه غنی و ارزشمند گیاهی و جانوری است.
گلیل و سرانی در 60 کیلومتری شهر شیروان قرار دارد. این منطقه با توجه به دارا بودن ویژگی‌های خاص طبیعی از جمله جنگل‌های انبوه درختان ارس و گوناگونی بسیار بالای پوشش گیاهی و نیز زیستگاه خالص ترین «قوچ اوریال»، 27 تیرماه سال 1350 منطقه حفاظت شده اعلام شد.
7186/ 6042