دانشجویانی که تا چند هفته و چند روز پیش، هم و غم شان اجرای مراسم روز دانشجو بود و از هیچ تلاشی در این خصوص فروگذار نبودند، بار دیگر به روال سابق بازگشتند!
به گزارش «تابناک»، به رغم آنکه ۱۶ آذر امسال، روز جمعه بود و همین موضوع موجب شد تا چند روز قبل و چند روز بعد از آن هم بسیاری از دانشگاهها در گیر و دار برگزاری مراسم روز دانشجو باشند، بالاخره روز دانشجو به پایان رسید تا باز سکوت بر مراکز آموزش عالی کشورمان حاکم شود.
سکوتی که ظاهرا عادت کردهایم هر ساله در روز دانشجو شکسته شود و حتی فضای چندصدایی در مراکز آموزش عالی کشورمان حاکم شود و بعد دوباره از سر گرفته شود. موضوعی که برخلاف فضای حاکم بر دانشگاهها در روز دانشجو، کمتر مورد نقد قرار میگیرد تا این گونه به نظر برسد که طبیعی است!
گویی تنها در روزهای منتهی به روز دانشجو ضرورت دارد که دانشجو سیاسی باشد، پرسشگر باشد، مطالبه گری کند، انتقاداتش را فریاد بزند، نشست پرسش و پاسخ برگزار کند، جشن شاد و مفرح برگزار کند و کیک ببرد و مسابقههای خنده دار و پر انرژی در سالنها برگزار نماید و جایزه بدهد و... .
سلسله مسائلی که در روز دانشجو و مراسمهایی که به مناسبت این روز برگزار میشوند، به وضوح دیده میشوند. فضایی که شرایط دانشگاه در روزهای قبل و بعد، هیچ شباهتی با آن ندارد تا بشود ادعا کرد که اگر دانشگاه در روز دانشجو زنده است، در دیگر روزها مرده است!
مردگی مداوم و آشکاری که میشود به وضوح آن را در فضای دانشگاهها تا سال آینده و روز دانشجوی ۹۸ مشاهده اش کرد. دانشگاههایی که حتی از برنامههای مفرح و جنگهای شادی که برخی تشکلها برای روز دانشجو تدارک میبینند نیز تهی میشوند. دانشگاههایی که گویی دانشجویانشان هیچ دغدغهای ندارند.
وضعیتی که نه بحرانهای ریز و درشت و نه مسائل مختلف کشور نمیتوانند در آن تغییر به وجود آورند که اگر این گونه بود، جای خالی دانشجویان در بزنگاهها اینقدر به چشم نمیآمد و آزار دهنده نبود. مثل سکوت دانشگاهیان در قبال افزایش شدید و نجومی قیمت ارز و طلا که معیشت بسیاری از مردم را دچار مشکل کرده است.
یا سکوت کرکننده دانشگاهیان در قبال اعتراضات پرشمار کارگری، بحران آب، کمبود و نرخ نجومی برخی اقلام ضروری و دیگر مسائلی که کشور با آن دست به گریبان است، اما در دانشگاهها واکنشی را سبب ساز نمیشوند. در همان دانشگاههایی که در روز دانشجو گاه شاهد ترافیک برگزاری مراسمهای مختلف هستند.
نظر شما