به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، با انتشار خبر عقد قرارداد فروش گاز شیرین پالایشگاه هفتم پارس جنوبی توسط شرکت ملی نفت به یک شرکت نروژی، انتقادهای بسیاری به‌ویژه نسبت به فرمول قیمت فروش گاز در این قرارداد 20 ساله مطرح شده است.
قیمت فروش گاز در این قرارداد بین هفت تا 11 سنت است. این ارزان‌فروشی گاز کشور در حالی اتفاق می‌افتد که طبق گفته وزیر نفت هزینه تولید گاز کشور فارغ از محاسبه ارزش ذاتی گاز 14تا 15 سنت است.
وزارت نفت نه‌تنها این قرارداد را که اولین قرارداد LNG کشور است در سکوت رسانه‌ای کامل منعقد کرد، بلکه به‌رغم انتقادهای بسیار از این قرارداد، هیچ واکنش جدی به این موضوع نشان نداده است.
در حالی که وزارت نفت در الگوی جدید قراردادهای توسعه بالادستی موسوم به IPC از جمله قرارداد توسعه فاز 11 با توتال، منطق‌هایی از جمله عدم توانایی شرکت‌های داخلی برای توسعه میادین و درگیرکردن شرکت‌های بزرگ خارجی به‌منظور حفظ و تثبیت برجام را به‌عنوان منطق خود برای شیرین کردن قراردادهای منعقد شده اعلام می‌کرد، درباره قرارداد فروش گاز اخیر به شرکت نروژی هیچ دفاعی از سمت این وزارت ارائه نشده بود؛ تا اینکه دیروز آقای زنگنه در پاسخ به سوال خبرنگاران، منطق وزارت نفت برای این ارزان‌فروشی را بیان کرد: «اگر بخواهیم به قیمتی که به ترکیه گاز فروختیم در بقیه موارد عمل کنیم باید بنشینیم تا گازمان به فروش برسد. این درست مثل کسی است که چهار دختر داشته و یکی را پسر شاه به عقد خود درآورده، حالا اگر بخواهد برای سه دختر دیگر هم همین اتفاق بیفتد حتما دخترها بی‌شوهر باقی می‌مانند.»
آقای زنگنه طوری صحبت می‌کند که گویا گاز کشور هیچ مصرف دیگری ندارد و وزارت نفت مجبور است گاز را به قیمت ارزان بفروشد یا آن را بسوزاند. این موضوع در حالی بیان می‌شود که اولا تزریق گاز به میادین نفتی کشور در حال حاضر حدود 80 تا 90 میلیون مترمکعب روزانه است که از حکم برنامه ششم حدود 50 میلیون مترمکعب کمتر است. این در حالی است که برخی کارشناسان میزان مورد نیاز تزریق گاز به میادین نفتی را حدود 300 میلیون مترمکعب روزانه برآورد می‌کنند. تزریق گاز به میادین نفتی موجب حفظ فشار میدان نفتی و افزایش برداشت نفت از آن شده و از سوی دیگر گاز تزریق شده در میدان نیز در سال‌های آینده قابل برداشت خواهد بود. بسیاری از گزارش‌های کارشناسی از جمله گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس با عنوان استفاده بهینه از منابع گازی در ایران نیز تاکید می‌کنند که تزریق گاز به میادین نفتی دارای بیشترین ارزش افزوده برای گاز تولیدی در کشور است.
ثانیا بر خلاف صحبت آقای زنگنه، بررسی دیگر قراردادهای کشور در حوزه صادرات گاز نشان می‌دهد قیمت گاز در منطقه بسیار بالاتر از قیمت فروش گاز به این شرکت نروژی است. قیمت فروش گاز در قرارداد عراق و پاکستان بسیار نزدیک به قیمت فعلی قرارداد ترکیه است.
در واقع قیمت ترکیه، قیمت گاز منطقه است و برخلاف نظر آقای زنگنه اصلا قیمت دور از دسترسی نیست. متاسفانه آقای زنگنه همواره با این استدلال که قیمت گاز پایین است و کسی گاز را به قیمت بالاتر نمی‌خرد؛ هیچ تلاشی برای عقد قرارداد و صادرات گاز به کشورهای منطقه انجام نداده و بالعکس در جهتی حرکت کرده‌اند که گاز کشور را به قیمت ارزان به فروش برسانند. نمونه این رویکرد غلط، عقد قرارداد کرسنت و بعد از آن قرارداد اخیر با این شرکت نروژی است. این در حالی است که دو قرارداد صادرات گاز به پاکستان و عراق در اوج دوران تحریم و فشار آمریکا، با قیمتی نزدیک به ترکیه منعقد شدند.
نظر شما