به گزارش ایسنا، دکتر فرهاد رهبر روز سه‌شنبه، 30 آبان ماه جاری در هشتمین کنفرانس بین‌المللی کشاورزی پایدار در غذا، انرژی، محیط زیست و صنعت که  در دانشگاه آزاد اسلامی برگزار شد، اظهار کرد: در سند چشم‌انداز توسعه به عنوان آرمان نهایی، جمهوری اسلامی ایران کشوری توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه با هویت اسلامی و انقلابی، الهام‌بخش در سطح جهان اسلام و با تعامل موثر و سازنده بر روابط بین‌الملل در نظر گرفته شده است که این سند مبنای توسعه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران است و اسناد پایین‌دستی یعنی برنامه‌های چهارم، پنجم، ششم و هفتم توسعه بر اساس این اسناد تنظیم شده است.

وی افزود: اما در اجرا کمتر به اسناد بالادستی در مورد برنامه‌ریزی‌های اقتصادی توجه شده است. محور توسعه پایدار، انسان خلاق است و علم و دانایی و خرد می‌تواند به انسان خلاق برای رسیدن به توسعه پایدار کمک کند.

رئیس دانشگاه آزاد اسلامی یادآور شد: آنچه که منشاء برگزاری این کنفرانس است، بحث توسعه پایدار است که در ذیل توسعه پایدار، کشاورزی پایدار، صنعت پایدار و استفاده از منابع پایدار جای می‌گیرد که یکی از مسائل امروز دنیا است.

رهبر ادامه داد: توسعه یافتگی واژه‌ای بود که قرار بود نجات بخش جامعه بشری باشد، اما آنچه که در کشورهای در حال توسعه پیش روی ماست، این است که اوضاع آشفته‌تر از پیش شده و مردم گرفتار در فقر هستند و در نابرابری، بی عدالتی، عقب افتادگی و در نابسامانی محیطی به سر می‌برند و اوضاع شکننده‌تر از قبل شده است.

وی تصریح کرد: در کشورهای در حال توسعه و جهان سوم، توسعه روندی بود که علی رغم امیدهایی که در دل مردم زنده کرد، جز افزایش فقر و نابرابری، تخریب فضا و محیط زیست چیزی برای بشر به همراه نداشت.

رئیس دانشگاه آزاد اسلامی گفت: یکی از تعاریف توسعه پایدار این است که توسعه پایدار نوعی از توسعه است که نیازهای نسل امروز را بدون به خطر انداختن فرصت‌های آن برای تامین نیازهای نسل آتی ارضاء می‌کند، یعنی یک عدالت نسلی در بهره‌برداری از منابع و امکانات موجود در توسعه پایدار وجود دارد.

رهبر افزود: اما باید این سوال را مطرح کرد که آیا با توجه به این تعریف، چنین چیزی در کشورهای در حال توسعه اتفاق افتاده است یا خیر و آنچه که در پارادایم جدید توسعه دغدغه است، خوشبختی چند جانبه نسل‌های بشر در آینده است، یعنی خوشبختی نسل‌های آینده را نیز مورد هدف قرار می‌دهد.

وی در پایان خاطر نشان کرد: در ادبیات توسعه، فقط به سرمایه‌های فیزیکی توجه نشده است و سرمایه‌های طبیعی یا مادی، سرمایه‌های انسانی مانند دانش، سلامتی،‌ ایمنی، امنیت، سرمایه‌های اجتماعی همچون انسجام اجتماعی و تشخص فرهنگی و مشارکت پذیری و غیره نیز توجه شده است و استفاده مطلوب و هماهنگ از همه سرمایه‌ها و توجه به بهره‌برداری نسل‌های آتی از این سرمایه‌ها نیز باید مورد توجه قرار بگیرد.

انتهای پیام