به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ؛ البته بازاری که ما از آن، با عنوان بورس یاد می‌کنیم، با بازارهای متداول مثل بازار طلا، بازار خودرو، بازار فرش و ...، تفاوت‌های عمده‌ای دارد.
شاید بتوان رسمی‌بودن، شفافیت و برخورداری از پشتوانه محکم قانونـی را مهم ترین تفاوت‌های بورس با بازارهای سنتـی دانست.
بورس، برخلاف بازارهای سنتی، یک بازار کاملا رسمی است و خرید و فروش در آن، بر اساس قوانیـن، مقررات و ضوابط مشخـص و نظام‌مند انجام می‌شود.
تفاوت دوم بورس با بازارهای سنتی، شفافیت بالای بورس است، به این معنا که وقتی فردی تصمیم به خرید یا فروش سهام یک شرکت در بورس می‌گیرد، به راحتی و تنها صرفا با دسترسی به اینترنت، می‌تواند به همه اطلاعات مربوط به آن شرکت دسترسی داشته باشد و بعد از بررسی کامل این اطلاعات، درباره خرید یا فروش سهام آن شرکت تصمیم‌گیری کند، درحالی که بازارهای سنتی چنین شفافیتی ندارد.
تفاوت سوم بورس با بازارهای سنتـی هم به برخورداری فعالان بورس از پشتوانه قانونـی مربوط است؛ زیرا به دلیل اهمیت فوق‌العاده بورس در نظام اقتصادی کشور، قانون‌گذار قوانین، مقررات و ساختارهای لازم را برای حفظ حقوق سرمایه‌گذاران در بورس درنظر گرفته است تا سرمایه‌گذاران، با اطمینان خاطر از عدم بروز اتفاقاتی مثل سوء‌استفاده، کلاهبرداری و... در این بازار سرمایه‌گذاری کنند؛ مزیتی که در بازارهای سنتی وجود نـدارد.
از تفاوت بورس با بازارهای سنتی که بگذریـم، بهتر است اشاره‌ای به نقش بورس و به طور مشخص، بورس اوراق بهادار در اقتصاد جامعه داشته باشیـم.
به ‌علت اهمیت بالای بورس در اقتصاد کشورها، قوانیـن و مقررات متعددی در زمینه بورس و حمایت از سرمایه‌گذاران این بازار در همه‌جای دنیا به تصویب رسیده و اجرا می‌شود. اما چرا بورس تا این اندازه، در نظام اقتصادی کشورهـا اهمیت دارد؟
فرض کنید شرکتـی پس از مطالعات کارشناسی، به این نتیجه رسیده است که با افزایش خطوط تولید خود، می‌تواند محصول جدیـدی را به بازار عرضه کند.
موفقیت شرکت در راه‌اندازی خط تولید جدید، به افزایش میزان تولید، فروش و سودآوری شرکت، ایجاد فرصت‌های شغلی بیشتر، خودکفایی در عرصه ملی و در نهایت، رشد و رونق اقتصادی منجر خواهد شد اما شرکت برای راه‌اندازی این خط تولید، نیاز به پـول دارد.
سوال اصلی این است که منابع مالی مورد نیاز برای راه‌اندازی این خط تولید، چگونه باید تأمیـن شود؟
یک راه متداول، مراجعه مسئولان شرکت به بانک و دریافت تسهیلات بانکی است. این روش از نظر زمانی، معمولا فرایندی زمان‌بر و طولانی است. همچنین هزینه بالایی را به شرکت تحمیل می‌کند؛ چون شرکت در صورت دریافت تسهیلات، بایدسود تسهیلات را به بانک پرداخت کند و نرخ سود نیز معمولا قابل‌توجه است؛ بنابراین با این روش، ریسک شرکت نیز تا حد زیادی افزایش پیدا می‌کند.
اما در کنار این روش، روش دیگـری هم وجود دارد که تأمین مالـی از طریق بورس اوراق بهـادار است. در این روش، شرکت می‌تواند در صورت پذیرش در بورس ، طرح توجیهی خود برای راه‌اندازی خط تولید جدید را به بورس ارائه کند.
در صورتی که کارشناسان بورس تشخیص دادند که طرح ارائه شده، از نظر میزان سودآوری و سایر شرایط، طرح قابل قبولی است، به شرکت اجازه می‌دهند با عرضه و فروش سهام جدید به سرمایه‌گذاران در بورس اوراق بهادار، منابع مالی موردنیاز خود را برای راه‌اندازی خط تولید جدید تأمین کند.
به این ترتیب، از یک‌سو شرکت توانسته است با سهیم کردن دیگران در طرح خود، به راحتـی تأمین مالی کند. از سوی دیگر سرمایه‌گذارانی که طرح شرکت را سودآور تشخیص داده‌اند نیز توانسته‌اند با خرید سهام آن شرکت، هر چند به میزان بسیار کم و با سرمایه اندک، در یک طرح سودآور و ملـی، شریک شوند.
نتیجه چنین مشارکت مؤثری نیز قطعا، رشد و شکوفایی اقتصاد کشور خواهـد بود.
چون سرمایه‌گذاران در بورس اوراق بهادار، پس از بررسی و تحلیل اطلاعات منتشر شده از سوی شرکت‌ها، سهام شرکت‌های سودآور و دارای عملکرد قابل قبول را انتخاب می‌کنند، بنابراین بورس در واقع با ایجاد فضای رقابتی، باعث می‌شود شرکت‌های موفق و سودده، بتوانند از طریق فروش سهام به تأمین مالی بپردازند و برعکس شرکت‌های زیان‌ده به‌طور خودکار از گردونه خارج شوند تا تخصیص منابع، به صورت مطلوب و بهینه انجام شود؛ امری که به نوبه خود رونق اقتصادی را به دنبال خواهد داشت.
کشورهایی که دارای بورس تکامل یافته‌تر هستند، توانسته‌اند رشد اقتصادی بیشتـری را تجربـه کننـد.