خبرگزاری فارس: برخی از هنرمندان هنر را ابزاری برای ابراز احساسات و در خدمت هنر می دانند و برخی دیگر نیز برای آن دغدغه اجتماعی قائل هستند.

شاعران مشروطه از جمله هنرمندانی هستند که شعر را در خدمت بیان مشکلات مردم می دانستند و به آن شانی سیاسی و اجتماعی می دادند. ملک الشعرای بهار از این دسته دوم بود.

او در میانه اشغال ایران در جنگ جهانی اول و بدبختی هایی که برای کشورمان پدید می آمد، به توصیف ایران می پردازد. «ملک الشعرای بهار نیز ایران را زیر سلطه بیگانگان می بیند و آنها را عامل نابسامانی ها می‌داند:

در کشور تو اجنبیان را
کاری جز انقلاب و فتن نیست
بیدادها کنند و کسی را
یک دم مجال داد زدن نیست
هر سو سپه کشند و رعیت
ایمن به دشت و کوه و دمن نیست
در فارس نیست خاک و به تبریز
کز خون به رنگ لعل یمن نیست

منبع: فاروق خارابی، سیاست و اجتماع در شعر عصر مشروطه، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1380، ص 219 –