شفقنا- سخنران مراسم بزرگداشت مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی گفت: یکی از وظایف ما در مقابل علما این است که نباید اجازه دهیم افرادی توهین و جسارت کنند و عالم رو تحقیر کنند.

به گزارش خبرنگار شفقنا، حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی در مراسم بزرگداشت مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی که در مسجد اعظم قم برگزار شد، اظهار داشت: درباره مقام عالم و دانشمند تعابیر فراوانی در روایات آمده است از جمله، «العالم امین الله فی الارض»، «زینت الله فی ارضه»، «وکیل الله تعالی»، العلماء ورثةالانبیا»، «مفاتیح الجنه» «سادة الناس فی الآخره»، «سلطان الله فی الارض»، «حکام علی الناس»، «حکام علی الملوک کمثل النجوم فی السماء».

وی افزود: مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی در توضیح کلمه «ورثه الانبیا» عبارتی دارند. تقریرات مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی در بحث ولایت توسط مرحوم آقای صابری همدانی در یک مجموعه ای به نام «الهدایة الی من له الولایة» جمع آوری شده که ولایت فقیه در این کتاب مفصل با 15دلیل و روایت مطرح شده است. جا دارد این کتاب ترجمه و در اختیار مردم قرار گیرد.

وی ادامه داد: مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی اینطور نوشتند و نقل کردند: معنای ین کلامی که نقل شده علما وورثه انبیا هستند این است که علما در تمام مناصب بر مردم ولایت دارند مگر آنکه چیزی را دلیل خارج کند. اما آنچه که امامان از حدود، قصاص، اجرای احکام برعهده دارند، علما هم برعهده دارند.

وی گفت: بعد در همین کتاب ایشان اینطور می فرمایند که علما سزاوار وراثت از ائمه هستند در ریاست جامعه و سیاست و ولایت.

وی جریان تاریخی در همین زمینه از ایشان در کتاب «الهدایة الی من له الولایة» نقل کرد و گفت: در این کتاب می خوانیم که شخصی به نام محمد بن اسماعیل خدمت امام باقر علیه السلام آمد و گفت آقا ما در بین مردم حکم می کنیم، قضاوت می کنیم و نظر می دهیم امام فرمودند: اگه آن فقیه و عالم مثل تو و مثل عبدالحمید باشد چه اشکالی دارد جایی که من نیستم شما نظر بدهید.

سخنران مراسم با بیان اینکه کمترین خطا در جریان مرجعیت بوده است، گفت: بزرگان و فقهای شیعه همواره در طول تاریخ اینطور بودند.

وی به وظایف مردم در مقابل علما نیز اشاره کرد و افزود: یکی از وظایف ما در مقابل این علما این است که نباید اجازه دهیم افرادی توهین و جسارت کنند و عالم رو تحقیر کنند. دومین وظیفه، اطاعت از اینهاست که به منزله چراغ های دنیا هستند. سومین وظیفه ما شرکت در مجالس آنهاست.

وی گفت: وقتی انسان با علما نشست و برخاست داشته باشد شبهه او کم می شود، دینش را یاد می گیرد. چرا در توقیع شریف ما را به راویان احادیث ارجاع دادند؟ چرا به ما گفتن مرزبانان و مرابطین دین علما هستندکه مرزها را از حمله ابلیس حفظ می کنند.

وی ادامه داد: امروز ابلیس ها زیاد شدند، فضای مجازی، شبهه افکنی و گاهی اوقات هم با لباس خود ما در این عرصه ورود پیدا می کنند و ذهن جوان ها را خراب می کنند. این نشست و برخاست با عالم، شک را به یقین تبدیل می کند، رغبت را به زهد تبدیل می کند، نصیحت به زندگی انسان می آورد و شبهات انسان را رفع می کند.

وی عنوان کرد: وظیفه بعدی این است که از علما پرسش کنیم. اینها توصیه های دین ماست که فرمود مواظب باشید علما را کوچک نکنید.

استاد رفیعی راجع به شخصیت مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی گفت: یکی از ویژگی های مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی، پختگی علمی، تحصیل دقیق و عمیق و ژرف نگری در مسائل علمی است. مرحوم آیت الله العظمی شبیری زنجانی در کتاب جرعه ای از دریا فرمودند: «آنچه که من از این مرجع می توانم بگویم پختگی علمی است و اینکه حاشیه های این مرجع بر عروه کوتاه اما رساست». آیت الله العظمی مکارم فرمودند: «در مکتب فقهی آیت الله العظمی گلپایگانی سه مطلب خیلی جلب توجه می کرد یک عمق نظر، استقلال فکری و حضور ذهن و احاطه علمی». ما امروز سطحی خوان شدیم، آزمون را می دهیم، یک جزوه می خوانیم، کلاس ها را کم و زیاد می آئیم، فلان آقا می گوید اینجا یک کفایه اضافه است، فلان آقا زواید الاصول می نویسد.

وی تاکید کرد: اینها اشتباه است، چیزی جای کفایه آخوند و مکاسب شیخ انصاری را در عمق نمی گیرد. حضرت آیت الله سبحانی فرموده بودند: «وقتی نزد آیت الله العظمی گلپایگانی کفایه می خواندیم گویا یک درس خارج اصول بود. موشکافی، دقت فراوان، نقل حواشی و مطالب بسیاری از علما را در تدریس کفایه می گفتند».

وی به نقل خاطره ای در خصوص این مرجع تقلید پرداخت و گفت: زمانی خدمت آیت الله شبیری در حرم بودم. ایشون فرمود: «احاطه و حضور ذهن آیت الله العظمی گلپایگانی عجیب بود، یک چیزی که ما باید می رفتیم چند ساعت می گشتیم تا پیدا کنیم، ایشون فی البداهه جواب می داد».

وی با بیان اینکه مرحوم آیت الله گلپایگانی در 24 سالگی به درجه اجتهاد رسید. بیماری مانع درس ایشان نبود. می فرمود بستر من را پشت منبر حاج شیخ ببرید تا از درس محروم نشوم. امروز، طلبه ای یک هفته به درس نیامد، بعد از حضور علت را جویا شدیم، گفت احساس سرما خوردگی داشتم.

وی تاکید کرد: فقر و نداری، کسالت و بیماری هیچکدام باعث نشد درس را کنار بگذارد. نقل کرده بودند در سال های قحطی گاهی با یک بادام در روز زندگی می گذراند. این عمق نگری در مراکز علمی مهم است.  پایان نامه ای که گاهی 6 ماه باید دنبال موضوع و فهرست و سوال اصلی آن بدوی، یک هفته همه آن را جمع کرده، این به جایی نمی رسد.

وی گفت: مرحوم آقابزرگ تهرانی درباره ایشان این تعبیر را بکار بردند: «هوالیوم من العلماء و الفضلا فی قم و من المدرسین المشاهیر». آیت الله کریمی جهرمی کتابی راجع به آیت الله العظمی گلپایگانی نوشته است. ایشون می گفت که مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی یک روز دیر سر درس آمد، یک کمی طلبه ها معطل شدند. وقتی آمد یک کسی گفت آقا دیر کردید. ایشان عذرخواهی کرد و گفت: فرزند پنج ساله ام در حوض افتاده بود و خفه شد. من تا او را گرفتم و بردم کفن و دفن و تجهیز کنم طول کشید.

وی عمق علمی را نیاز امروز حوزه دانست و ادامه داد: یاد بگیریم از گوشه و کنار مباحث حوزه نزنیم یکی برای کفایه نقد ننویسد، اینها باید در حوزه ها خوانده شود، ان قلت های صاحب کفایه و آخوند است که ذهن را پرورش می دهد.

وی به بعد سیاسی در زندگی مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی اشاره کرد و گفت: ایشان یک مرجع به تمام معنا حاضر در صحنه بود. من به آنها که می گویند روحانیت نباید در سیاست دخالت کند اعلام می کنم که دین ما دین اسلام و سیاست ما سیاست اسلامی است و مسلمانان از سیاست و نظارت در امور کشور اسلامی نمی توانند برکنار بمانند چه رسد به فقها و مجتهدین که دارای مقام زعامت شیعه و نیابت عامه هستند.

رفیعی گفت: درپی مشکلاتی که حکومت پهلوی برای علما ایجاد کرده بود، آیت الله العظمی حکیم فرمودند: « آقایان از قم هجرت کنند و به نجف بیایند» رئیس شهربانی قم آمد پیش آیت الله العظمی گلپایگانی گفت آقا گذرنامه های شما آماده است، فقط بی سر و صدا بروید ماشین آماده است، برگردید نجف. آیت الله العظمی گلپایگانی گفتند: « ما اینجا در قم هستیم، اینجا میدان جهاد است. رها کردن آن در حکم فرار از میدان جنگ و حرام است. هجرت ما از قم باعث انحلال حوزه علمیه قم خواهد شد».

وی به مواضع آیت الله العظمی گلپایگانی در ماجرای دستگیری امام خمینی اشاره کرد و گفت: ایشان در اطلاعیه ای که صادر کردند مرقوم نموده بودند: «این فاجعه، ملت ایران را در دریای مصیبت غرق کرد. بازداشت آیت الله خمینی، بازداشت ملت شیعه و اهانت به مذهب و دین اسلام است. حقیر انزجار خود را از این توهینات اعلام می کنم».

وی با بیان اینکه آیت الله العظمی گلپایگانی اهل تعارف نبود بلکه صراحت داشت، گفت: چنانچه نکته ای بود- هم در زمان امام هم در زمان رهبری – تذکر می دادند اما اجازه تضعیف رهبری را نمی دادند.

وی، محبت به اهل بیت (ع) را ویژگی دیگر مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی خواند و گفت: ایشان به اهل بیت و به روضه حضرت زهرا(س) و به روضه امام حسین علاقه مند بود. کتابی منتشر شد که در آن کتاب دو سه تا توهین به اباعبدالله علیه السلام شد. ایشان وقتی کتاب را دیدند، گریه کردند و فرمود خواهید دید که نویسنده خوار خواهد شد و زمین خواهد خورد چون به ابی عبدالله توهین کر.د مدتی نگذشت این اتفاق افتاد. یکی از آقایان تعریف می کند که من رفتم خدمت ایشان و گفتم آقا آن حرف شما درست درآمد ایشان فرمودند توهین به اباعبدالله و اهل بیت نتیجه اش همین خواهد بود.

وی تاکید کرد: ما نمی توانیم بی توجه به غزه باشیم. نباید حوادث اتفاق بیفتد و ما یک گوشه بنشینیم بلکه باید حضور داشته باشیم.

وی درپایان گفت: در پایان مجلس می خواهم روضه حضرت زهرا (س) را بخوانم که پاسخی باشد به همه کسانی که شهادت صدیقه طاهره را نادیده گرفتند. همچنین نادیده گرفتند منابعی که این گونه نقل کردند و منابعی که شهادت زهرای مرضیه را نوشتند به ویژه نهج البلاغه که امیرالمومنین علیه السلام در آن خطبه چه زیبا به موضوع شهادت حضرت زهرا اشاره کردند.