این نوع انتقادها ناظر بر سوابق سیاسی و جناحی است، نه بر کارآمدی شخص. انتظار طبیعی این بود که منتقدان اگر واقعاً ایرادی دارند، مشخص و مستدل بیان کنند که آقای اصفهانی به چه دلیل برای این پست مناسب نیست.
در آن صورت نقد وارد و قابل بررسی بود. اما وقتی محور نقدها نه مدیریت و توانایی فرد، بلکه صرفاً حضور او در دولت قبلی است، من هیچ مبنایی برای چنین اعتراضاتی نمی‌بینم. اینکه یک نفر قبلاً در دولت دیگری بوده یا در دوره‌ای مسئولیت داشته، دلیل موجهی برای مخالفت با انتصاب او نیست.
علاوه بر این، اگر قرار باشد کسی درباره مدیریت و کارآمدی آقای اصفهانی انتقاد کند، ناگزیر باید مقایسه‌ای هم انجام دهد. یعنی باید بررسی شود که مدیریت او نسبت به دیگر مدیرانی که اکنون در این دولت مسئولیت دارند، چه جایگاهی دارد. آیا مدیریت آقای اصفهانی از مدیریت کسانی که امروز وزیر، معاون وزیر یا مسئولان رده‌های دیگر هستند ضعیف‌تر است؟ آیا واقعاً می‌توان گفت او از بسیاری از مدیران فعلی که در حال اداره امور کشور هستند عملکرد پایین‌تری دارد؟ اگر پاسخ این پرسش‌ها روشن و مستدل ارائه شود، آن‌گاه می‌توان درباره صحت این انتصاب بحث کرد، اما بدون چنین سنجشی، نقدها صرفاً بر پایه نگاه‌های سیاسی است.
قرار ما بر این است که ملاک ارزیابی مدیران، کارآمدی، مدیریت، توانایی خدمت و صلاحیت اجرایی باشد، نه تعلق جناحی و سیاسی. اما امروز مسائل جناحی چنان پررنگ شده که اگر فردی در جایی منصوب شود و از جناح مورد پسند عده‌ای نباشد، صرفاً به همین دلیل با موجی از انتقادها مواجه می‌شود.
این غلبه نگاه جناحی باعث شده که اصل موضوع یعنی توانایی شخص برای اداره یک مسئولیت مهم، تحت‌الشعاع قرار بگیرد.
ترس از این نگاه سیاسی و جناحی به‌قدری گسترش یافته که گاهی ارزیابی واقعیِ توان مدیریت افراد کنار گذاشته شده و تنها معیار، نسبت آنها با یک جریان سیاسی تلقی می‌شود. چنین رویکردی نه به نفع کشور است و نه به نفع مدیریت صحیح امور. زیرا کشور زمانی موفق می‌شود که معیار انتخاب مدیران، شایستگی و کارآمدی باشد، نه تعلقات جناحی.
تحلیلگر مسائل سیاسی
منبع: روزنامه ایران ۲۷ آبان ۱۴۰۴