شناسهٔ خبر: 75774416 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: انتخاب | لینک خبر

مطالعه‌ای ارتباط بیماری لثه با آسیب به ماده‌ی سفید مغز را نشان می‌دهد

سلامت نامناسب در یک بخش از بدن، اغلب به بروز مشکلات در بخش‌های دیگر منجر می‌شود.

صاحب‌خبر -

سلامت نامناسب در یک بخش از بدن، اغلب به بروز مشکلات در بخش‌های دیگر منجر می‌شود.

به گزارش انتخاب و به نقل از  sciencealert؛ مطالعه‌ی جدیدی نشان داده است که بیماری لثه با افزایش خطر آسیب به ماده‌ی سفید مغز مرتبط است؛ بخشی از مغز که پیام‌ها را در سراسر سیستم عصبی مرکزی انتقال می‌دهد.

 

اگرچه این یافته‌ها قطعی نیستند، اما نشان می‌دهند که التهاب مزمن در دهان ممکن است به مغز نیز آسیب برساند — و رعایت بهداشت دهان و دندان نه‌تنها برای سلامت لثه‌ها و دندان‌ها، بلکه برای حفظ سلامت ماده‌ی سفید مغز نیز مفید باشد.

 

پژوهشگران این مطالعه، به سرپرستی تیمی از دانشگاه کارولینای جنوبی، به‌ویژه بر پدیده‌ای به نام افزایش شدت ماده‌ی سفید (White Matter Hyperintensities یا WMHs) تمرکز داشتند. این لکه‌ها یا نواحی روشن‌تر در اسکن مغز، نشانگر اصلی بیماری عروق کوچک مغز (Cerebral Small Vessel Disease یا CSVD) هستند؛ وضعیتی که رگ‌های خونی مغز را تحت تأثیر قرار داده و احتمال سکته‌ی مغزی و زوال شناختی را افزایش می‌دهد.

 

مرتبط: «دانشمندان می‌گویند این رژیم غذایی محبوب به کاهش بیماری لثه کمک می‌کند.»

 

«این مطالعه ارتباطی میان بیماری لثه و افزایش شدت ماده‌ی سفید مغز نشان می‌دهد؛ موضوعی که حاکی از آن است سلامت دهان ممکن است نقشی در سلامت مغز داشته باشد که تازه در آغاز درک آن هستیم.»

این را سوویک سن (Souvik Sen)، متخصص مغز و اعصاب و عروق در دانشگاه کارولینای جنوبی، می‌گوید.

 

تیم پژوهش، معاینات دندانی و تصاویر مغزی ۱۱۴۳ بزرگسال را بررسی کرد و دریافت افرادی که دچار بیماری لثه یا پریودنتیت بودند (۸۰۰ نفر از کل شرکت‌کنندگان)، به‌طور میانگین حجم بیشتری از WMHs در مغز داشتند — به‌طور دقیق‌تر، ۲٫۸۳ درصد از حجم کل مغز در مقایسه با ۲٫۵۲ درصد در افراد سالم.

 

تحلیل داده‌ها پس از درنظر گرفتن سایر عوامل مؤثر بر سلامت، نشان داد افرادی که بیماری لثه دارند، ۵۶ درصد بیشتر از دیگران احتمال دارد در گروهی قرار گیرند که بیشترین آسیب به ماده‌ی سفید مغز را نشان می‌دهند.

 

این نتایج هنوز رابطه‌ی علت و معلولی مستقیم را ثابت نمی‌کنند، و همچنین باید توجه داشت که برخی از شاخص‌های دیگر بیماری CSVD در این پژوهش هیچ ارتباطی با بیماری لثه نشان ندادند. با این حال، آمار به‌دست‌آمده به‌اندازه‌ی کافی معنادار بود که ادامه‌ی تحقیقات در این زمینه را توجیه کند.

 

«بیماری لثه قابل پیشگیری و درمان است.»

سن می‌افزاید:

«اگر مطالعات آینده این ارتباط را تأیید کنند، می‌توانیم از طریق هدف قرار دادن التهاب دهان، راهی تازه برای کاهش بیماری عروق کوچک مغز پیدا کنیم.»

 

علاوه بر این، افزایش شدت ماده‌ی سفید معمولاً با افزایش سن نیز بیشتر می‌شود. وجود این نواحی در مغز نشانه‌ی آسیب‌های زیرسطحی است که ممکن است توانایی‌هایی مانند تعادل، حافظه و استدلال منطقی را تحت تأثیر قرار دهد.

 

هنوز مشخص نیست که بیماری لثه چگونه می‌تواند این آسیب را تشدید کند، اما شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد التهاب مزمن — حالتی که در آن سیستم ایمنی بدن در واکنش بیش از حد برای محافظت از خود دچار خطا می‌شود — می‌تواند از یک بیماری به بیماری دیگر و از یک بخش بدن به بخش‌های دیگر سرایت کند.

 

برخی از همین پژوهشگران اخیراً مطالعه‌ی دیگری منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد بیماری لثه و پوسیدگی دندان هر دو با افزایش خطر سکته‌ی مغزی در ارتباط‌اند. این یافته‌ها اهمیت حیاتی سلامت دهان را برجسته می‌کنند.

 

با توجه به این‌که تقریباً نیمی از بزرگسالان در ایالات متحده به نوعی از بیماری لثه مبتلا هستند، مقابله با این مشکل می‌تواند تأثیرات مثبت زنجیره‌ای بر سلامت عمومی داشته باشد. با این حال، پژوهشگران همچنین هشدار می‌دهند که عوامل خطر مشترک مربوط به سلامت عروق خونی ممکن است هم بر لثه‌ها و هم بر مغز اثر بگذارند.

 

سن در پایان می‌گوید:

«در حالی‌که برای درک کامل این رابطه به تحقیقات بیشتری نیاز داریم، این یافته‌ها به شواهد رو‌به‌رشدی می‌افزایند که نشان می‌دهند حفظ سلامت دهان می‌تواند به حفظ سلامت مغز نیز کمک کند.»