تلسکوپ‌های ناسا، سحابی درخشانی را مشاهده کردند که شبیه گیتاری است که پالس‌های سریع مواد ستاره‌ای را در فضا مانند امواج صوتی در یک سالن کنسرت ارسال می‌کند.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، سحابی گیتار در فاصله تقریبی ۲۷۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد. شکل سحابی یا این ابر غول پیکر از غبار و گاز، شبیه یک گیتار است که یک ستاره نوترونی که به سرعت در حال چرخش است و به عنوان تپ اختر نیز شناخته می‌شود در سر دسته آن قرار گرفته است.
مشاهدات رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا و تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهد که چگونه سحابی و تپ‌اختری که به طور رسمی با نام PSR B2224+65 شناخته می‌شوند، طی بیش از دو دهه تغییر کرده‌اند.
سحابی‌ها اغلب حاوی بقایای ستارگان در حال مرگ هستند که از رویدادهایی مانند انفجارهای ابرنواختری ناشی می‌شوند. به عنوان مثال، تپ‌اختر یک ستاره نوترونی بسیار کوچک، متراکم و در حال چرخش است که از یک ستاره پرجرم که زمانی در یک ابرنواختر فروپاشیده و منفجر شده، باقی مانده است. تپ اخترها پالس‌های منظم تشعشع را به محیط اطراف خود ساطع می‌کنند.
ظاهر کم نور و شبیه به گیتار این سحابی خاص را می‌توان با دنبال کردن تصویر از بدنه گرد به سمت بالا تا سر نوک تیز، جایی که یک نقطه سفید روشن به رشته‌ای شعله مانند و قرمز متصل است، مشاهده کرد. ظاهر منحصر به فرد این سحابی در طول زمان از حباب‌هایی که از طریق باد ثابتی از ذراتی که توسط تپ اختر در محیط بین ستاره‌ای پرتاب می‌شوند، شکل گرفته است.
تپ اخترها میدان‌های مغناطیسی بالایی دارند که در امتداد آن ذرات مارپیچ می‌شوند و اشعه ایکس ساطع می‌کنند که توسط چاندرا قابل تشخیص است. داده‌های پرتو ایکس این سوژه که در تصویر ترکیبی جدید به رنگ قرمز نشان داده شده است، رشته‌ای از ماده پرانرژی و ذرات پادماده را نشان می‌دهد که در حدود دو سال نوری یا ۱۲ تریلیون مایل(۱۹.۳ تریلیون کیلومتر) از تپ‌اختر واقع در نزدیکی قله سحابی گیتار امتداد می‌یابد.
مقامات ناسا می‌گویند: در حالی که تپ اختر و سحابی ذرات پرانرژی اطراف آن در فضا پرواز کرده‌اند، با مناطق متراکم‌تر گاز برخورد کرده‌اند. این به پرانرژی‌ترین ذرات اجازه داده تا از محدوده سحابی گیتار فرار کنند و به سمت راست تپ اختر پرواز کنند و رشته پرتوهای ایکس را ایجاد کنند. وقتی این ذرات فرار می‌کنند، به اطراف می‌چرخند و در امتداد خطوط میدان مغناطیسی در محیط بین ستاره‌ای یعنی فضای بین ستاره‌ها جریان می‌یابند.
محققان از داده‌های به‌دست‌آمده توسط چاندرا بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱، همراه با مشاهدات هابل بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۲۱، برای مطالعه شکل‌گیری سحابی و درک بهتر نحوه تعامل تپ‌اخترها با فضای بین ستاره‌ای استفاده کردند.
